Een van de kleine rituelen waar alle internationale reizigers doorheen gaan, is de douane. Voor de meeste mensen is dit gewoon een volgende stop op een luchthaven of een klein ongemak aan de grens van een land. Maar als je door de douane gaat, neem je eigenlijk deel aan een belangrijk onderdeel van de wereldeconomie.
In dit artikel leggen we uit waar de douane voor dient en hoe ze werkt. We kijken ook naar enkele van de belangrijkste obstakels waarmee douaneagenten te maken krijgen en de apparatuur die ze gebruiken om deze uitdagingen het hoofd te bieden. Als je ziet wat de douane allemaal doet, is het duidelijk dat ze een van de meest essentiële onderdelen zijn van de regering van een land.
Plicht roept
De douanedienst van een land heeft veel verantwoordelijkheden. Op het meest basale niveau is het doel om te reguleren wat een land binnenkomt en verlaat. Het belangrijkste element van deze regulering is het controleren van de internationale handel. Het concept van handel is zo oud als de beschaving zelf. Als mijn stam een enorme voorraad bananen heeft en jouw stam een enorme voorraad bont, dan ruilen we goederen zodat onze beide stammen kunnen eten en zich warm kunnen houden. In de moderne wereld is internationale handel gebaseerd op geld, maar het werkt ongeveer op dezelfde manier. Mijn land mag dan wel meer televisies produceren dan de bevolking nodig heeft, maar niet genoeg auto's. Om alles te hebben wat de bevolking nodig heeft, zullen bedrijven in mijn land tv's exporteren (verkopen aan mensen in andere landen) en auto's importeren (kopen van andere landen).
Elk land wil dat zijn eigen bedrijven het goed doen, dus meestal geven ze er de voorkeur aan dat hun bevolking binnenlandse goederen koopt in plaats van concurrerende buitenlandse goederen. Maar in veel gevallen zijn goederen in een ander land goedkoper dan in jouw land en mensen willen ze natuurlijk tegen de lagere prijs kopen. Om de balans in het voordeel van binnenlandse bedrijven te laten doorslaan, heffen overheden tarieven, ook wel invoerrechten genoemd, op buitenlandse goederen die het land binnenkomen.
Naast het aanmoedigen van de binnenlandse handel, geven invoerrechten de natie ook een "stukje van de actie" wanneer iemand iets koopt dat in het buitenland is geproduceerd. De douane is vaak een belangrijke bron van inkomsten voor de overheid. De Amerikaanse douanedienst brengt bijvoorbeeld meer geld in het laatje dan elk ander overheidsbureau behalve de Internal Revenue Service. Om bepaalde soorten handel te controleren, kan een regering een hoger tarief opleggen op bepaalde soorten goederen (bijvoorbeeld alcohol). Bepaalde landen kunnen zich verenigen om tot wederzijds voordelige handelsovereenkomsten te komen, waardoor bedrijven in die landen vrijer met elkaar kunnen handelen dan met bedrijven in andere landen. Dit geeft een voordeel aan landen waarmee een land een goede relatie heeft.
Hoe de douane werkt
Douane-instanties houden ook in de gaten wat er uit een land wordt geëxporteerd. De meeste regeringen leggen bijvoorbeeld strenge regels op voor de uitvoer van wapens naar andere landen. Dit is gewoon een veiligheidsmaatregel van gezond verstand: het is geen goed idee om vijandelijke landen te bewapenen, dus de overheid moet weten wie er in eigen land geproduceerde wapens koopt. Zoals we later zullen zien, letten douanediensten ook goed op hoeveel geld burgers het land uit transporteren.
Heffingen hebben een enorm effect op grote bedrijven, die elk jaar voor miljoenen dollars aan goederen importeren. Om de handel op dit niveau te reguleren, moet de douane van een land alle zendingen bijhouden die de havens van het land binnenkomen of de grenzen oversteken. Ze kunnen natuurlijk niet elke buitenlandse vracht controleren, dus kiezen agenten bepaalde dozen om te inspecteren en bepaalde zendingen om nauwkeurig te bekijken. In een poging om het proces te versnellen, implementeert de Amerikaanse douane nieuwe, geautomatiseerde systemen voor het verwerken van zendingen en het in rekening brengen van kosten aan importeurs.
Hoe de douane werkt
Hoewel grote bedrijven de belangrijkste importeurs in een land zijn, gelden handelsbeperkingen ook voor de individuele reiziger.
Als je souvenirs uit een ander land mee naar huis neemt, ben je eigenlijk goederen aan het importeren. In de Verenigde Staten en veel andere landen geeft de douane elke reiziger een nominale vrijstelling van invoerrechten zodat ze een redelijke hoeveelheid goederen kunnen meenemen zonder invoerrechten te betalen. Voor meer informatie over deze vrijstellingen kun je kijken op Hoe de Amerikaanse douane werkt.
In de meeste landen is het voor de douane niet haalbaar om alle goederen te controleren die elke reiziger importeert, dus moeten overheden grotendeels afgaan op de eerlijkheid van mensen. Wanneer je een land binnenkomt, wordt je gevraagd naar waarheid te melden welke goederen je importeert en een schatting te goeder trouw te maken van de waarde ervan. Ze vertrouwen natuurlijk niet volledig op het goede karakter van mensen; de douane fouilleert een bepaald percentage van alle reizigers.
Sommige douanekantoren beslissen op basis van toeval welke reizigers worden doorzocht. Je wordt gevraagd om op een knop van een machine te drukken die een willekeurige nummergenerator activeert. Afhankelijk van het nummer dat verschijnt, gaat er een groen lampje branden en mag je passeren of gaat er een rood lampje branden en doorzoekt de douaneagent je koffers. Andere douanediensten beslissen alleen op basis van intuïtie wie ze doorzoeken. Na vele jaren in het vak ontwikkelt een douaneagent een scherp oog voor mensen die niets goeds in de zin hebben. In tegenstelling tot de politie mogen douaneagenten je bagage, kleren en zelfs je lichaam doorzoeken zonder bevelschrift of reden voor verdenking. Douanebeambten werken vaak samen met immigratiebeambten en in sommige havens vertegenwoordigt één inspecteur beide instanties. Maar in wezen houdt de douane zich bezig met de dingen die een land binnenkomen en verlaten, en niet zozeer met de reizigers zelf.
Naast het controleren van legale import, houdt de douane zich ook bezig met het weren van illegale of smokkelwaar. In de volgende paragraaf zullen we zien waarom burgers bepaalde goederen niet mogen importeren en wat douaneagenten doen om deze wetten te handhaven.
Belastingvrij?
Op luchthavens, in boothavens en andere toegangspoorten tot een land vind je soms belastingvrije winkels. Deze winkels zijn speciale uitzonderingen op de douaneregels van een land: Ze hebben een vergunning om goederen in het land in te voeren zonder er invoerrechten over te betalen. Omdat ze geen invoerrechten betalen, kunnen ze de goederen tegen een lagere prijs verkopen, wat een goede deal is voor reizigers.
De vrijstelling van invoerrechten geldt alleen voor de importeur, niet voor de klant. Als je thuiskomt en een fles wijn koopt in een belastingvrije winkel in je eigen land, hoef je geen invoerrechten te betalen - jij was niet degene die de wijn importeerde. Maar als je de wijn koopt in een belastingvrije winkel in het land dat je hebt bezocht, is de standaardbelasting van toepassing als je ermee naar huis gaat. Artikelen die in een belastingvrije winkel zijn gekocht, worden net als alle andere goederen behandeld zodra ze de winkel verlaten.
In dit artikel leggen we uit waar de douane voor dient en hoe ze werkt. We kijken ook naar enkele van de belangrijkste obstakels waarmee douaneagenten te maken krijgen en de apparatuur die ze gebruiken om deze uitdagingen het hoofd te bieden. Als je ziet wat de douane allemaal doet, is het duidelijk dat ze een van de meest essentiële onderdelen zijn van de regering van een land.
Plicht roept
De douanedienst van een land heeft veel verantwoordelijkheden. Op het meest basale niveau is het doel om te reguleren wat een land binnenkomt en verlaat. Het belangrijkste element van deze regulering is het controleren van de internationale handel. Het concept van handel is zo oud als de beschaving zelf. Als mijn stam een enorme voorraad bananen heeft en jouw stam een enorme voorraad bont, dan ruilen we goederen zodat onze beide stammen kunnen eten en zich warm kunnen houden. In de moderne wereld is internationale handel gebaseerd op geld, maar het werkt ongeveer op dezelfde manier. Mijn land mag dan wel meer televisies produceren dan de bevolking nodig heeft, maar niet genoeg auto's. Om alles te hebben wat de bevolking nodig heeft, zullen bedrijven in mijn land tv's exporteren (verkopen aan mensen in andere landen) en auto's importeren (kopen van andere landen).
Elk land wil dat zijn eigen bedrijven het goed doen, dus meestal geven ze er de voorkeur aan dat hun bevolking binnenlandse goederen koopt in plaats van concurrerende buitenlandse goederen. Maar in veel gevallen zijn goederen in een ander land goedkoper dan in jouw land en mensen willen ze natuurlijk tegen de lagere prijs kopen. Om de balans in het voordeel van binnenlandse bedrijven te laten doorslaan, heffen overheden tarieven, ook wel invoerrechten genoemd, op buitenlandse goederen die het land binnenkomen.
Naast het aanmoedigen van de binnenlandse handel, geven invoerrechten de natie ook een "stukje van de actie" wanneer iemand iets koopt dat in het buitenland is geproduceerd. De douane is vaak een belangrijke bron van inkomsten voor de overheid. De Amerikaanse douanedienst brengt bijvoorbeeld meer geld in het laatje dan elk ander overheidsbureau behalve de Internal Revenue Service. Om bepaalde soorten handel te controleren, kan een regering een hoger tarief opleggen op bepaalde soorten goederen (bijvoorbeeld alcohol). Bepaalde landen kunnen zich verenigen om tot wederzijds voordelige handelsovereenkomsten te komen, waardoor bedrijven in die landen vrijer met elkaar kunnen handelen dan met bedrijven in andere landen. Dit geeft een voordeel aan landen waarmee een land een goede relatie heeft.
Hoe de douane werkt
Douane-instanties houden ook in de gaten wat er uit een land wordt geëxporteerd. De meeste regeringen leggen bijvoorbeeld strenge regels op voor de uitvoer van wapens naar andere landen. Dit is gewoon een veiligheidsmaatregel van gezond verstand: het is geen goed idee om vijandelijke landen te bewapenen, dus de overheid moet weten wie er in eigen land geproduceerde wapens koopt. Zoals we later zullen zien, letten douanediensten ook goed op hoeveel geld burgers het land uit transporteren.
Heffingen hebben een enorm effect op grote bedrijven, die elk jaar voor miljoenen dollars aan goederen importeren. Om de handel op dit niveau te reguleren, moet de douane van een land alle zendingen bijhouden die de havens van het land binnenkomen of de grenzen oversteken. Ze kunnen natuurlijk niet elke buitenlandse vracht controleren, dus kiezen agenten bepaalde dozen om te inspecteren en bepaalde zendingen om nauwkeurig te bekijken. In een poging om het proces te versnellen, implementeert de Amerikaanse douane nieuwe, geautomatiseerde systemen voor het verwerken van zendingen en het in rekening brengen van kosten aan importeurs.
Hoe de douane werkt
Hoewel grote bedrijven de belangrijkste importeurs in een land zijn, gelden handelsbeperkingen ook voor de individuele reiziger.
Als je souvenirs uit een ander land mee naar huis neemt, ben je eigenlijk goederen aan het importeren. In de Verenigde Staten en veel andere landen geeft de douane elke reiziger een nominale vrijstelling van invoerrechten zodat ze een redelijke hoeveelheid goederen kunnen meenemen zonder invoerrechten te betalen. Voor meer informatie over deze vrijstellingen kun je kijken op Hoe de Amerikaanse douane werkt.
In de meeste landen is het voor de douane niet haalbaar om alle goederen te controleren die elke reiziger importeert, dus moeten overheden grotendeels afgaan op de eerlijkheid van mensen. Wanneer je een land binnenkomt, wordt je gevraagd naar waarheid te melden welke goederen je importeert en een schatting te goeder trouw te maken van de waarde ervan. Ze vertrouwen natuurlijk niet volledig op het goede karakter van mensen; de douane fouilleert een bepaald percentage van alle reizigers.
Sommige douanekantoren beslissen op basis van toeval welke reizigers worden doorzocht. Je wordt gevraagd om op een knop van een machine te drukken die een willekeurige nummergenerator activeert. Afhankelijk van het nummer dat verschijnt, gaat er een groen lampje branden en mag je passeren of gaat er een rood lampje branden en doorzoekt de douaneagent je koffers. Andere douanediensten beslissen alleen op basis van intuïtie wie ze doorzoeken. Na vele jaren in het vak ontwikkelt een douaneagent een scherp oog voor mensen die niets goeds in de zin hebben. In tegenstelling tot de politie mogen douaneagenten je bagage, kleren en zelfs je lichaam doorzoeken zonder bevelschrift of reden voor verdenking. Douanebeambten werken vaak samen met immigratiebeambten en in sommige havens vertegenwoordigt één inspecteur beide instanties. Maar in wezen houdt de douane zich bezig met de dingen die een land binnenkomen en verlaten, en niet zozeer met de reizigers zelf.
Naast het controleren van legale import, houdt de douane zich ook bezig met het weren van illegale of smokkelwaar. In de volgende paragraaf zullen we zien waarom burgers bepaalde goederen niet mogen importeren en wat douaneagenten doen om deze wetten te handhaven.
Belastingvrij?
Op luchthavens, in boothavens en andere toegangspoorten tot een land vind je soms belastingvrije winkels. Deze winkels zijn speciale uitzonderingen op de douaneregels van een land: Ze hebben een vergunning om goederen in het land in te voeren zonder er invoerrechten over te betalen. Omdat ze geen invoerrechten betalen, kunnen ze de goederen tegen een lagere prijs verkopen, wat een goede deal is voor reizigers.
De vrijstelling van invoerrechten geldt alleen voor de importeur, niet voor de klant. Als je thuiskomt en een fles wijn koopt in een belastingvrije winkel in je eigen land, hoef je geen invoerrechten te betalen - jij was niet degene die de wijn importeerde. Maar als je de wijn koopt in een belastingvrije winkel in het land dat je hebt bezocht, is de standaardbelasting van toepassing als je ermee naar huis gaat. Artikelen die in een belastingvrije winkel zijn gekocht, worden net als alle andere goederen behandeld zodra ze de winkel verlaten.
