Η σύνθεση της 4-βρωμο-2,5-διμεθοξυφαινυλοαιθυλαμίνης (2c-b) από τον Shulgin:
100 g διαλύματος 2,5-διμεθοξυβενζαλδεΰδης, σε 220 g νιτρομεθανίου, αντιμετωπίστηκαν με 10 g οξικού αμμωνίου άνυδρου και θερμάνθηκαν σε ατμόλουτρο για 2,5 ώρες, ανακατεύοντας κατά διαστήματα. Το βαθυκόκκινο μείγμα της αντίδρασης διαχωρίστηκε από την περίσσεια νιτρομεθανίου υπό κενό και το υπόλειμμα κρυσταλλώθηκε αυθόρμητα.
Αυτό το ακατέργαστο νιτροστυρένιο καθαρίστηκε με ψεκασμό σε ισοπροπυλική αλκοόλη. Στη συνέχεια, διηθήθηκε και ξηράνθηκε στον αέρα και ελήφθησαν 85 g 2,5-διμεθοξυ-β-νιτροστυρένιο, υπό μορφή κίτρινο-πορτοκαλί προϊόντος, με καθαρότητα κατάλληλη για το επόμενο στάδιο. Ένας νέος καθαρισμός μπορεί να επιτευχθεί με ανακρυστάλλωση σε βραστό IPA.
Σε φιάλη 2L με στρογγυλό πυθμένα, εφοδιασμένη με μαγνητικό αναδευτήρα και τοποθετημένη σε αδρανή ατμόσφαιρα, προστέθηκαν 750ml άνυδρου τετραϋδροφουρανίου (THF), το οποίο περιείχε 30 g υδρίτη λιθίου-αλουμινίου. Στη συνέχεια προστέθηκαν 60 g 2,5-διμεθοξυ-b-νιτροστυρένιο σε διάλυμα THF. Το τελικό διάλυμα παρουσίασε βρώμικο κιτρινοκαφέ χρώμα και διατηρήθηκε σε θερμοκρασία επαναρροής για 24 ώρες.
Αφού το άφησαν να κρυώσει, η περίσσεια υδριδίου καταστράφηκε με την προσθήκη IPA, σταγόνα-σταγόνα. Στη συνέχεια προστέθηκαν 30 ml 15% NaOH για να μετατραπούν τα ανόργανα στερεά σε διηθητή μάζα. Το μείγμα της αντίδρασης διηθήθηκε και η τούρτα διήθησης πλύθηκε, πρώτα με THF και στη συνέχεια με MeOH (μεθανόλη).
Τα μητρικά υγρά και οι πλύσεις συνδυάστηκαν και διαχωρίστηκαν από τον διαλύτη κενού και το υπόλειμμα αιωρήθηκε σε 1,5 ml H2O. Στη συνέχεια, οξύνθηκε με HCl, πλύθηκε με 3×100 ml CH2Cl2, αλκαλοποιήθηκε έντονα με 25% NaOH και εκχυλίστηκε εκ νέου με 4×100 ml CH2Cl2.
Τα συνδυασμένα εκχυλίσματα διαχωρίστηκαν από τον διαλύτη υπό κενό, οπότε προέκυψαν 26 g ελαιώδους υπολείμματος, το οποίο αποστάχθηκε στους 120-130 ºC, σε πίεση 0,5 mm/Hg, οπότε προέκυψαν 21 g λευκού ελαίου, 2,5-διμεθοξυ-φαινυλαιθυλαμίνη (2C-H), το οποίο δεσμεύει πολύ εύκολα το διοξείδιο του άνθρακα από τον αέρα.
Σε διάλυμα, υπό έντονη ανάδευση, 24,8 g 2,5-διμεθοξυφαινυλαιθυλαμίνης σε 40 ml παγωμένου οξικού οξέος, προστέθηκαν 22 g στοιχειακού βρωμίου (Br2) διαλυμένου σε 40 ml οξικού οξέος. Μετά από περίπου δύο λεπτά, άρχισαν να σχηματίζονται στερεά και να απελευθερώνεται αρκετή θερμότητα. Το μείγμα της αντίδρασης αφέθηκε να φθάσει και πάλι σε θερμοκρασία δωματίου, διηθήθηκε και τα στερεά ξεπλύθηκαν, με μέτρο, με κρύο οξικό οξύ.
Αυτό ήταν το υδροβρωμιούχο άλας. Υπάρχουν πολλές περίπλοκες μορφές αλάτων, τόσο πολυμορφικές όσο και ένυδρες, που μπορούν να καταστήσουν επικίνδυνη την απομόνωση και τον χαρακτηρισμό του 2C-B. Η ασφαλέστερη οδός είναι ο σχηματισμός του αδιάλυτου υδροχλωριωμένου άλατος μέσω της ελεύθερης βάσης. Ολόκληρη η μάζα του υγρού άλατος με οξικό οξύ διαλύθηκε σε εύκρατο H2O, αλκαλοποιήθηκε τουλάχιστον μέχρι pH 11 με 25% NaOH και εκχυλίστηκε με 3×100 ml CH2Cl2.
Η απομάκρυνση του διαλύτη παρείχε 33,7 g υπολείμματος, το οποίο απεστάλη στους 115-130 °C, σε θερμοκρασία 0,4 mm/Hg. Το λευκό έλαιο, 27,6 g, διαλύθηκε σε 50 ml H2O που περιείχε 7,0 g οξικού οξέος. Το διαυγές αυτό διάλυμα αναδεύτηκε έντονα και υποβλήθηκε σε επεξεργασία με 20 ml πυκνού HCl. Στη συνέχεια προέκυψε ο άμεσος σχηματισμός του άνυδρου άλατος της 4-βρωμο-2,5-διμεθοξυφαινυλοαμίνης (2C-B). Αυτή η μάζα κρυστάλλων διαχωρίστηκε με διήθηση, πλύθηκε με λίγο H2O και στη συνέχεια με αρκετές δόσεις 50 ml Et2O (διαιθυλαιθέρα). Μετά από πλήρη ξήρανση στον αέρα, ελήφθησαν 31,05 g λεπτών λευκών βελονών, με σ.δ. 237-239 ºC. Όταν υπάρχει πολύ H2O κατά την προσθήκη του τελικού πυκνού HCl, λαμβάνεται ενυδατωμένη μορφή του 2C-B. Το υδροβρωμιούχο άλας λιώνει στους 214,5-215 ºC. Παρατηρήθηκε ότι το οξικό άλας έχει f.p. 208-209 ºC.
100 g διαλύματος 2,5-διμεθοξυβενζαλδεΰδης, σε 220 g νιτρομεθανίου, αντιμετωπίστηκαν με 10 g οξικού αμμωνίου άνυδρου και θερμάνθηκαν σε ατμόλουτρο για 2,5 ώρες, ανακατεύοντας κατά διαστήματα. Το βαθυκόκκινο μείγμα της αντίδρασης διαχωρίστηκε από την περίσσεια νιτρομεθανίου υπό κενό και το υπόλειμμα κρυσταλλώθηκε αυθόρμητα.
Αυτό το ακατέργαστο νιτροστυρένιο καθαρίστηκε με ψεκασμό σε ισοπροπυλική αλκοόλη. Στη συνέχεια, διηθήθηκε και ξηράνθηκε στον αέρα και ελήφθησαν 85 g 2,5-διμεθοξυ-β-νιτροστυρένιο, υπό μορφή κίτρινο-πορτοκαλί προϊόντος, με καθαρότητα κατάλληλη για το επόμενο στάδιο. Ένας νέος καθαρισμός μπορεί να επιτευχθεί με ανακρυστάλλωση σε βραστό IPA.
Σε φιάλη 2L με στρογγυλό πυθμένα, εφοδιασμένη με μαγνητικό αναδευτήρα και τοποθετημένη σε αδρανή ατμόσφαιρα, προστέθηκαν 750ml άνυδρου τετραϋδροφουρανίου (THF), το οποίο περιείχε 30 g υδρίτη λιθίου-αλουμινίου. Στη συνέχεια προστέθηκαν 60 g 2,5-διμεθοξυ-b-νιτροστυρένιο σε διάλυμα THF. Το τελικό διάλυμα παρουσίασε βρώμικο κιτρινοκαφέ χρώμα και διατηρήθηκε σε θερμοκρασία επαναρροής για 24 ώρες.
Αφού το άφησαν να κρυώσει, η περίσσεια υδριδίου καταστράφηκε με την προσθήκη IPA, σταγόνα-σταγόνα. Στη συνέχεια προστέθηκαν 30 ml 15% NaOH για να μετατραπούν τα ανόργανα στερεά σε διηθητή μάζα. Το μείγμα της αντίδρασης διηθήθηκε και η τούρτα διήθησης πλύθηκε, πρώτα με THF και στη συνέχεια με MeOH (μεθανόλη).
Τα μητρικά υγρά και οι πλύσεις συνδυάστηκαν και διαχωρίστηκαν από τον διαλύτη κενού και το υπόλειμμα αιωρήθηκε σε 1,5 ml H2O. Στη συνέχεια, οξύνθηκε με HCl, πλύθηκε με 3×100 ml CH2Cl2, αλκαλοποιήθηκε έντονα με 25% NaOH και εκχυλίστηκε εκ νέου με 4×100 ml CH2Cl2.
Τα συνδυασμένα εκχυλίσματα διαχωρίστηκαν από τον διαλύτη υπό κενό, οπότε προέκυψαν 26 g ελαιώδους υπολείμματος, το οποίο αποστάχθηκε στους 120-130 ºC, σε πίεση 0,5 mm/Hg, οπότε προέκυψαν 21 g λευκού ελαίου, 2,5-διμεθοξυ-φαινυλαιθυλαμίνη (2C-H), το οποίο δεσμεύει πολύ εύκολα το διοξείδιο του άνθρακα από τον αέρα.
Σε διάλυμα, υπό έντονη ανάδευση, 24,8 g 2,5-διμεθοξυφαινυλαιθυλαμίνης σε 40 ml παγωμένου οξικού οξέος, προστέθηκαν 22 g στοιχειακού βρωμίου (Br2) διαλυμένου σε 40 ml οξικού οξέος. Μετά από περίπου δύο λεπτά, άρχισαν να σχηματίζονται στερεά και να απελευθερώνεται αρκετή θερμότητα. Το μείγμα της αντίδρασης αφέθηκε να φθάσει και πάλι σε θερμοκρασία δωματίου, διηθήθηκε και τα στερεά ξεπλύθηκαν, με μέτρο, με κρύο οξικό οξύ.
Αυτό ήταν το υδροβρωμιούχο άλας. Υπάρχουν πολλές περίπλοκες μορφές αλάτων, τόσο πολυμορφικές όσο και ένυδρες, που μπορούν να καταστήσουν επικίνδυνη την απομόνωση και τον χαρακτηρισμό του 2C-B. Η ασφαλέστερη οδός είναι ο σχηματισμός του αδιάλυτου υδροχλωριωμένου άλατος μέσω της ελεύθερης βάσης. Ολόκληρη η μάζα του υγρού άλατος με οξικό οξύ διαλύθηκε σε εύκρατο H2O, αλκαλοποιήθηκε τουλάχιστον μέχρι pH 11 με 25% NaOH και εκχυλίστηκε με 3×100 ml CH2Cl2.
Η απομάκρυνση του διαλύτη παρείχε 33,7 g υπολείμματος, το οποίο απεστάλη στους 115-130 °C, σε θερμοκρασία 0,4 mm/Hg. Το λευκό έλαιο, 27,6 g, διαλύθηκε σε 50 ml H2O που περιείχε 7,0 g οξικού οξέος. Το διαυγές αυτό διάλυμα αναδεύτηκε έντονα και υποβλήθηκε σε επεξεργασία με 20 ml πυκνού HCl. Στη συνέχεια προέκυψε ο άμεσος σχηματισμός του άνυδρου άλατος της 4-βρωμο-2,5-διμεθοξυφαινυλοαμίνης (2C-B). Αυτή η μάζα κρυστάλλων διαχωρίστηκε με διήθηση, πλύθηκε με λίγο H2O και στη συνέχεια με αρκετές δόσεις 50 ml Et2O (διαιθυλαιθέρα). Μετά από πλήρη ξήρανση στον αέρα, ελήφθησαν 31,05 g λεπτών λευκών βελονών, με σ.δ. 237-239 ºC. Όταν υπάρχει πολύ H2O κατά την προσθήκη του τελικού πυκνού HCl, λαμβάνεται ενυδατωμένη μορφή του 2C-B. Το υδροβρωμιούχο άλας λιώνει στους 214,5-215 ºC. Παρατηρήθηκε ότι το οξικό άλας έχει f.p. 208-209 ºC.
