Μετά από χρόνια πάλης με τη θεραπεία για την επιδείνωση του καρκίνου, ο Κέβιν αισθανόταν δυστυχισμένος - αγχωμένος, καταθλιπτικός και απελπισμένος. Οι παραδοσιακές θεραπείες για τον καρκίνο τον είχαν αποδυναμώσει και δεν ήταν σαφές αν θα του έσωζαν τη ζωή.
Αλλά τότε ο Κέβιν βρήκε μια θέση σε μια κλινική δοκιμή για ένα εξωτικό φάρμακο. Το φάρμακο δεν προοριζόταν να θεραπεύσει τον καρκίνο του, αλλά υποτίθεται ότι θα θεράπευε τον τρόμο και την κατάθλιψη που ένιωθε συνεχώς για την ασθένειά του. Και δούλεψε. Λίγες ώρες μετά τη λήψη του μικρού χαπιού, ο Κέβιν είπε στους ερευνητές: "Οκαρκίνος δεν είναι σημαντικός, το πιο σημαντικό πράγμα είναι η αγάπη". Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι φόβοι του για τον επικείμενο θάνατο εξαφανίστηκαν ξαφνικά - και αυτή η ψυχική κατάσταση διήρκεσε τουλάχιστον μερικούς μήνες.
Δεν ήταν τα παραδοσιακά αντικαταθλιπτικά όπως το Zoloft ή τα αγχολυτικά φάρμακα όπως το Xanax που έκαναν τον Κέβιν να αναθεωρήσει τη ζωή του. Ήταν ένα φάρμακο που είχε απαγορευτεί για δεκαετίες αλλά τώρα βρισκόταν στο επίκεντρο μιας ερευνητικής αναβίωσης: η ψιλοκυβίνη, που προέρχεται από τα παραισθησιογόνα μαγικά μανιτάρια.
Αλλά τότε ο Κέβιν βρήκε μια θέση σε μια κλινική δοκιμή για ένα εξωτικό φάρμακο. Το φάρμακο δεν προοριζόταν να θεραπεύσει τον καρκίνο του, αλλά υποτίθεται ότι θα θεράπευε τον τρόμο και την κατάθλιψη που ένιωθε συνεχώς για την ασθένειά του. Και δούλεψε. Λίγες ώρες μετά τη λήψη του μικρού χαπιού, ο Κέβιν είπε στους ερευνητές: "Οκαρκίνος δεν είναι σημαντικός, το πιο σημαντικό πράγμα είναι η αγάπη". Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι φόβοι του για τον επικείμενο θάνατο εξαφανίστηκαν ξαφνικά - και αυτή η ψυχική κατάσταση διήρκεσε τουλάχιστον μερικούς μήνες.
Δεν ήταν τα παραδοσιακά αντικαταθλιπτικά όπως το Zoloft ή τα αγχολυτικά φάρμακα όπως το Xanax που έκαναν τον Κέβιν να αναθεωρήσει τη ζωή του. Ήταν ένα φάρμακο που είχε απαγορευτεί για δεκαετίες αλλά τώρα βρισκόταν στο επίκεντρο μιας ερευνητικής αναβίωσης: η ψιλοκυβίνη, που προέρχεται από τα παραισθησιογόνα μαγικά μανιτάρια.
Οι ψυχολόγοι και οι ψυχίατροι μελετούν τα παραισθησιογόνα εδώ και δεκαετίες - ως θεραπεία για τον αλκοολισμό και την κατάθλιψη και για την τόνωση της δημιουργικότητας. Αλλά η υποστήριξη της έρευνας σταμάτησε τη δεκαετία του 1970, αφού η ομοσπονδιακή κυβέρνηση τοποθέτησε πολλά ψυχεδελικά στον κατάλογο των ναρκωτικών του Πίνακα 1. Αλλά τώρα οι ερευνητές ρίχνουν μια νέα ματιά στα ναρκωτικά.
Ενώ ιστορίες όπως αυτή του Κέβιν είναι ελπιδοφόρες, θα χρειαστούμε εκατοντάδες, ίσως χιλιάδες άλλα παραδείγματα - αυστηρά δοκιμασμένα, κατά προτίμηση σε μεγάλα τυχαιοποιημένα ελεγχόμενα πειράματα - για να ξέρουμε ότι τα αποτελέσματα που ισχυρίζεται η μελέτη είναι πραγματικά και αμερόληπτα.
Αλλά αυτή η έρευνα αξίζει τον κόπο. Τα ψυχεδελικά υπόσχονται να ανακουφίσουν ορισμένες από τις καταστάσεις που έχουν αποδειχθεί οι πιο δύσκολα αντιμετωπίσιμες - τον εθισμό, την ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, το άγχος στο τέλος της ζωής και, σε ορισμένες περιπτώσεις, την κατάθλιψη, που είναι πασίγνωστα ανθεκτική στη θεραπεία. Για παράδειγμα, τα ποσοστά υποτροπής του καπνίσματος υπολογίζονται σε 60-90% μέσα σε ένα χρόνο, παρόλο που το κάπνισμα σκοτώνει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους κάθε χρόνο.
Υπάρχουν ακόμα πολλά που δεν γνωρίζουμε και που μόλις μαθαίνουμε. Έτσι, για να καταλάβουμε τι γνωρίζουμε σήμερα για τα ψυχεδελικά φάρμακα και την ψυχεδελική ψυχοθεραπεία για τη θεραπεία μερικών από τις πιο επίμονες ψυχολογικές καταστάσεις, διαβάσαμε πάνω από 50 μελέτες που αναλύουν την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητά τους και μιλήσαμε με τους εμπλεκόμενους ερευνητές.
Εξετάσαμε μόνο μελέτες για τα κλασικά ψυχεδελικά όπως το LSD, η ψιλοκυβίνη από τα μαγικά μανιτάρια και η DMT. Αυτά τα φάρμακα έχουν σε μεγάλο βαθμό παρόμοια αποτελέσματα, ενεργοποιώντας ορισμένους υποδοχείς σεροτονίνης στον εγκέφαλο.
Ενώ ιστορίες όπως αυτή του Κέβιν είναι ελπιδοφόρες, θα χρειαστούμε εκατοντάδες, ίσως χιλιάδες άλλα παραδείγματα - αυστηρά δοκιμασμένα, κατά προτίμηση σε μεγάλα τυχαιοποιημένα ελεγχόμενα πειράματα - για να ξέρουμε ότι τα αποτελέσματα που ισχυρίζεται η μελέτη είναι πραγματικά και αμερόληπτα.
Αλλά αυτή η έρευνα αξίζει τον κόπο. Τα ψυχεδελικά υπόσχονται να ανακουφίσουν ορισμένες από τις καταστάσεις που έχουν αποδειχθεί οι πιο δύσκολα αντιμετωπίσιμες - τον εθισμό, την ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, το άγχος στο τέλος της ζωής και, σε ορισμένες περιπτώσεις, την κατάθλιψη, που είναι πασίγνωστα ανθεκτική στη θεραπεία. Για παράδειγμα, τα ποσοστά υποτροπής του καπνίσματος υπολογίζονται σε 60-90% μέσα σε ένα χρόνο, παρόλο που το κάπνισμα σκοτώνει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους κάθε χρόνο.
Υπάρχουν ακόμα πολλά που δεν γνωρίζουμε και που μόλις μαθαίνουμε. Έτσι, για να καταλάβουμε τι γνωρίζουμε σήμερα για τα ψυχεδελικά φάρμακα και την ψυχεδελική ψυχοθεραπεία για τη θεραπεία μερικών από τις πιο επίμονες ψυχολογικές καταστάσεις, διαβάσαμε πάνω από 50 μελέτες που αναλύουν την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητά τους και μιλήσαμε με τους εμπλεκόμενους ερευνητές.
Εξετάσαμε μόνο μελέτες για τα κλασικά ψυχεδελικά όπως το LSD, η ψιλοκυβίνη από τα μαγικά μανιτάρια και η DMT. Αυτά τα φάρμακα έχουν σε μεγάλο βαθμό παρόμοια αποτελέσματα, ενεργοποιώντας ορισμένους υποδοχείς σεροτονίνης στον εγκέφαλο.
Κεφάλαιο πρώτο. Η έρευνα δεν μένει στάσιμη.
Η ιδέα της χρήσης των ψυχεδελικών ναρκωτικών ως φαρμάκων δεν είναι καινούργια. Το 1943, ο Άλμπερτ Χόφμαν είχε την τύχη να ανακαλύψει τις επιδράσεις του LSD λαμβάνοντας το στο εργαστήριό του στην Ελβετία. Αυτή η ανακάλυψη πυροδότησε ένα κύμα έρευνας για το LSD και παρόμοιες ουσίες στις δεκαετίες του 1950 και του 1960.
Ίσως ο πιο διάσημος ερευνητής της εποχής ήταν ο Timothy Leary. Είχε πειραματιστεί με ναρκωτικά στο κολέγιο, γοητευμένος ιδιαίτερα από τις ψυχεδελικές ουσίες. Το ενδιαφέρον του τον οδήγησε, αφού έγινε νεαρό μέλος του διδακτικού προσωπικού του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, να αρχίσει μια πιο επίσημη μελέτη των ναρκωτικών. Αυτό οδήγησε στη δημιουργία του Harvard Psilocybin Project, το οποίο χορήγησε ψιλοκυβίνη (που συνήθως περιέχεται στα μαγικά μανιτάρια) σε μεταπτυχιακούς φοιτητές και αρκετούς επιφανείς καλλιτέχνες της εποχής σε μια σειρά πειραμάτων για να αποκαλύψει τις επιδράσεις του ναρκωτικού στην ανθρώπινη συνείδηση.
Παρά την παράξενη προέλευσή τους, η έρευνα εκείνη την εποχή ήταν ενθαρρυντική: δεκάδες και δεκάδες μελέτες - όχι μόνο στο εργαστήριο του Leary, αλλά και σε πολλές άλλες σε ολόκληρη τη χώρα - παρήγαγαν ελπιδοφόρα αποτελέσματα που υποδηλώνουν ότι τα ψυχεδελικά φάρμακα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν θεραπευτικά για τη θεραπεία ορισμένων από τις πιο ανθεκτικές στη θεραπεία καταστάσεις, όπως ο εθισμός, το άγχος και η κατάθλιψη.
Μετά από μερικές δεκαετίες, οι περιορισμοί στα ψυχεδελικά φάρμακα άρχισαν να χαλαρώνουν. Από τη δεκαετία του 1990, ορισμένοι ερευνητές πίεσαν να επανεξετάσουν τα ψυχεδελικά ναρκωτικά ως πιθανά ιατρικά εργαλεία. Με την υποστήριξη ιδιωτικών ομάδων, όπως το MAPS, το Ίδρυμα Beckley και το Ερευνητικό Ινστιτούτο Heffter, οι ερευνητές ξεπέρασαν ρυθμιστικά και οικονομικά εμπόδια για τη διεξαγωγή μικρών προκαταρκτικών μελετών.
Η ιδέα της χρήσης των ψυχεδελικών ναρκωτικών ως φαρμάκων δεν είναι καινούργια. Το 1943, ο Άλμπερτ Χόφμαν είχε την τύχη να ανακαλύψει τις επιδράσεις του LSD λαμβάνοντας το στο εργαστήριό του στην Ελβετία. Αυτή η ανακάλυψη πυροδότησε ένα κύμα έρευνας για το LSD και παρόμοιες ουσίες στις δεκαετίες του 1950 και του 1960.
Ίσως ο πιο διάσημος ερευνητής της εποχής ήταν ο Timothy Leary. Είχε πειραματιστεί με ναρκωτικά στο κολέγιο, γοητευμένος ιδιαίτερα από τις ψυχεδελικές ουσίες. Το ενδιαφέρον του τον οδήγησε, αφού έγινε νεαρό μέλος του διδακτικού προσωπικού του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, να αρχίσει μια πιο επίσημη μελέτη των ναρκωτικών. Αυτό οδήγησε στη δημιουργία του Harvard Psilocybin Project, το οποίο χορήγησε ψιλοκυβίνη (που συνήθως περιέχεται στα μαγικά μανιτάρια) σε μεταπτυχιακούς φοιτητές και αρκετούς επιφανείς καλλιτέχνες της εποχής σε μια σειρά πειραμάτων για να αποκαλύψει τις επιδράσεις του ναρκωτικού στην ανθρώπινη συνείδηση.
Παρά την παράξενη προέλευσή τους, η έρευνα εκείνη την εποχή ήταν ενθαρρυντική: δεκάδες και δεκάδες μελέτες - όχι μόνο στο εργαστήριο του Leary, αλλά και σε πολλές άλλες σε ολόκληρη τη χώρα - παρήγαγαν ελπιδοφόρα αποτελέσματα που υποδηλώνουν ότι τα ψυχεδελικά φάρμακα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν θεραπευτικά για τη θεραπεία ορισμένων από τις πιο ανθεκτικές στη θεραπεία καταστάσεις, όπως ο εθισμός, το άγχος και η κατάθλιψη.
Μετά από μερικές δεκαετίες, οι περιορισμοί στα ψυχεδελικά φάρμακα άρχισαν να χαλαρώνουν. Από τη δεκαετία του 1990, ορισμένοι ερευνητές πίεσαν να επανεξετάσουν τα ψυχεδελικά ναρκωτικά ως πιθανά ιατρικά εργαλεία. Με την υποστήριξη ιδιωτικών ομάδων, όπως το MAPS, το Ίδρυμα Beckley και το Ερευνητικό Ινστιτούτο Heffter, οι ερευνητές ξεπέρασαν ρυθμιστικά και οικονομικά εμπόδια για τη διεξαγωγή μικρών προκαταρκτικών μελετών.
Εν μέρει λόγω των εμποδίων στη μελέτη αυτών των ναρκωτικών, οι νέες μελέτες είναι προκαταρκτικές και περιορισμένες. Τα μεγέθη των δειγμάτων είναι τόσο μικρά που είναι δύσκολο να ειπωθεί με βεβαιότητα αν τα αποτελέσματα θα ίσχυαν για μεγαλύτερους, γενικευμένους πληθυσμούς. Και ορισμένες μελέτες δεν περιλαμβάνουν ομάδες ελέγχου ή εικονικά φάρμακα, το χρυσό πρότυπο στην επιστήμη για να διασφαλιστεί ότι τα παρατηρούμενα αποτελέσματα δεν προκαλούνται από κάτι άλλο.
Αλλά τα αποτελέσματα είναι πολλά υποσχόμενα και σύνθετα. Στο βαθμό που αυτά τα φάρμακα μπορεί να δρουν, φαίνεται να το κάνουν μέσω ενός πολύ ασυνήθιστου μηχανισμού: προκαλώντας μια μυστικιστική, πνευματική εμπειρία.
Κεφάλαιο δεύτερο. Το παραισθησιογόνο μοτίβο των ψυχεδελικών τους προσδίδει θεραπευτικές επιδράσεις.
Ακολουθεί ένα μικρό δείγμα του τρόπου με τον οποίο κάποιοι συμμετέχοντες σε διάφορες μελέτες από τη δεκαετία του 2000 περιγράφουν τις ψυχεδελικές εμπειρίες.
Αλλά τα αποτελέσματα είναι πολλά υποσχόμενα και σύνθετα. Στο βαθμό που αυτά τα φάρμακα μπορεί να δρουν, φαίνεται να το κάνουν μέσω ενός πολύ ασυνήθιστου μηχανισμού: προκαλώντας μια μυστικιστική, πνευματική εμπειρία.
Κεφάλαιο δεύτερο. Το παραισθησιογόνο μοτίβο των ψυχεδελικών τους προσδίδει θεραπευτικές επιδράσεις.
Ακολουθεί ένα μικρό δείγμα του τρόπου με τον οποίο κάποιοι συμμετέχοντες σε διάφορες μελέτες από τη δεκαετία του 2000 περιγράφουν τις ψυχεδελικές εμπειρίες.
- "Μια αίσθηση ευγνωμοσύνης, μια μεγάλη (ισχυρή) ανάμνηση ταπεινότητας... η εμπειρία της ύπαρξής μου, η εμπειρία της ύπαρξής μου μέσα και μέσα στο άπειρο"
- "Καθόλου θρησκευτική, αλλά σημαντική για να με παρακινήσει να αναπτύξω την πνευματική μου ζωή"
- "Πιστεύω ότι έχω διοχετεύσει τη δύναμη της Θεάς και ότι κατέχω αυτή τη δύναμη μέσα μου. Πιστεύω ότι υπάρχει παντού και την αναζητώ για να προσθέσει σπίθα, ζωή και χαρά στις καθημερινές, συνηθισμένες καταστάσεις"
- "Αυτή η εμπειρία διεύρυνε τη συνειδητή μου επίγνωση για πάντα. Μου επιτρέπει να αφήνω τις αρνητικές ιδέες πιο γρήγορα. Με διευκολύνει να αποδέχομαι αυτό που είναι"
- "Η συνομιλία μου με τον Θεό (χρυσές ροές φωτός) με διαβεβαιώνει ότι τα πάντα σε αυτό το επίπεδο είναι τέλεια- αλλά δεν έχω το φυσικό σώμα/μυαλό για να το καταλάβω πλήρως".
Μπορεί να είναι εύκολο να απορρίψει κανείς αυτή την εμπειρία.Τι σχέση έχουν οι θεοί και τα χρυσά ρεύματα φωτός με την ιατρική;
Όμως τα αποτελέσματα πολλών μελετών, οι οποίες μπορεί να απαιτούν μήνες ή χρόνια παρακολούθησης, είναι ελπιδοφόρα, αν και όχι οριστικά. Μια πολύ μικρή μελέτη που αφορούσε 15 καπνιστές διαπίστωσε ότι 12 από αυτούς (80%) ήταν σε θέση να απέχουν από το κάπνισμα για έξι μήνες μετά τη θεραπεία με ψιλοκυβίνη.
Μια ανασκόπηση προηγούμενων τυχαιοποιημένων ελεγχόμενων δοκιμών διαπίστωσε ότι το LSD βοήθησε τους αλκοολικούς να μειώσουν την κατανάλωση αλκοόλ, ενώ μια πολύ μικρότερη μελέτη διαπίστωσε ότι η θεραπεία με ψιλοκυβίνη βοήθησε άτομα που είχαν διαγνωστεί με εξάρτηση από το αλκοόλ να μειώσουν τον αριθμό των ημερών που έπιναν αλκοόλ. Μια άλλη μελέτη διαπίστωσε ότι η ψιλοκυβίνη θα μπορούσε να βοηθήσει στη θεραπεία της κατάθλιψης σε ασθενείς που ήταν ανθεκτικοί σε άλλες θεραπείες.
Όμως τα αποτελέσματα πολλών μελετών, οι οποίες μπορεί να απαιτούν μήνες ή χρόνια παρακολούθησης, είναι ελπιδοφόρα, αν και όχι οριστικά. Μια πολύ μικρή μελέτη που αφορούσε 15 καπνιστές διαπίστωσε ότι 12 από αυτούς (80%) ήταν σε θέση να απέχουν από το κάπνισμα για έξι μήνες μετά τη θεραπεία με ψιλοκυβίνη.
Μια ανασκόπηση προηγούμενων τυχαιοποιημένων ελεγχόμενων δοκιμών διαπίστωσε ότι το LSD βοήθησε τους αλκοολικούς να μειώσουν την κατανάλωση αλκοόλ, ενώ μια πολύ μικρότερη μελέτη διαπίστωσε ότι η θεραπεία με ψιλοκυβίνη βοήθησε άτομα που είχαν διαγνωστεί με εξάρτηση από το αλκοόλ να μειώσουν τον αριθμό των ημερών που έπιναν αλκοόλ. Μια άλλη μελέτη διαπίστωσε ότι η ψιλοκυβίνη θα μπορούσε να βοηθήσει στη θεραπεία της κατάθλιψης σε ασθενείς που ήταν ανθεκτικοί σε άλλες θεραπείες.
Πώς ακριβώς λοιπόν τα ψυχεδελικά το επιτυγχάνουν αυτό; Οι ερευνητές παραδέχονται πρόθυμα ότι δεν έχουν όλες τις απαντήσεις - ούτε καν την πλήρη βεβαιότητα ότι πρόκειται αποκλειστικά για ψυχεδελικά. Αλλά με βάση τις τρέχουσες έρευνες, καθώς και μελέτες από τις δεκαετίες του '50 και του '60, έχουν μια θεωρία: όταν οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν εξουθενωτικές ψυχικές διαταραχές, τα ψυχεδελικά μπορούν να προκαλέσουν μια ισχυρή μυστικιστική επίδραση. Αυτές οι εμπειρίες μπορούν στη συνέχεια να παρέχουν ένα ψυχολογικό πλαίσιο που διευκολύνει τις θετικές αλλαγές στη συμπεριφορά.
Και εδώ είναι το πραγματικά αξιοσημείωτο: στις μελέτες, αποδείχθηκε ότι μία ή δύο δόσεις ήταν αρκετές για να παράγουν αποτελέσματα για αρκετούς μήνες. Σε αντίθεση με τα ψυχιατρικά φάρμακα, τα οποία απαιτούν τακτικές, συχνά καθημερινές δόσεις, η θεραπεία με ψιλοκυβίνη - αν πραγματικά λειτουργεί - προφανώς απαιτεί μόνο μία ή δύο συνεδρίες με μία μόνο δόση του φαρμάκου για να έχει αποτέλεσμα για αρκετούς μήνες.
"Οι πνευματικές εμπειρίες αποτελούν μέρος της ανθρωπότητας εδώ και χιλιάδες και χιλιάδες χρόνια. Αντί να τις απορρίπτουμε, ας προσπαθήσουμε να τις κατανοήσουμε. Τι συμβαίνει εδώ; Αυτό είναι μέρος της ανθρώπινης εμπειρίας - ένα πολύ σημαντικό και ουσιαστικό μέρος της ανθρώπινης εμπειρίας. Και τώρα έχουμε αυτά τα εργαλεία για να μελετήσουμε πώς ορισμένα μυστηριακά στοιχεία που εμφανίζονται στη φύση και μπορούν να συντεθούν... μπορούν να χρησιμοποιηθούν για καλό " - δήλωσε ο Samit Kumar, γιατρός που παρακολουθεί στενά την έρευνα.
Και εδώ είναι το πραγματικά αξιοσημείωτο: στις μελέτες, αποδείχθηκε ότι μία ή δύο δόσεις ήταν αρκετές για να παράγουν αποτελέσματα για αρκετούς μήνες. Σε αντίθεση με τα ψυχιατρικά φάρμακα, τα οποία απαιτούν τακτικές, συχνά καθημερινές δόσεις, η θεραπεία με ψιλοκυβίνη - αν πραγματικά λειτουργεί - προφανώς απαιτεί μόνο μία ή δύο συνεδρίες με μία μόνο δόση του φαρμάκου για να έχει αποτέλεσμα για αρκετούς μήνες.
"Οι πνευματικές εμπειρίες αποτελούν μέρος της ανθρωπότητας εδώ και χιλιάδες και χιλιάδες χρόνια. Αντί να τις απορρίπτουμε, ας προσπαθήσουμε να τις κατανοήσουμε. Τι συμβαίνει εδώ; Αυτό είναι μέρος της ανθρώπινης εμπειρίας - ένα πολύ σημαντικό και ουσιαστικό μέρος της ανθρώπινης εμπειρίας. Και τώρα έχουμε αυτά τα εργαλεία για να μελετήσουμε πώς ορισμένα μυστηριακά στοιχεία που εμφανίζονται στη φύση και μπορούν να συντεθούν... μπορούν να χρησιμοποιηθούν για καλό " - δήλωσε ο Samit Kumar, γιατρός που παρακολουθεί στενά την έρευνα.
Μια νέα σειρά μελετών που δημοσιεύθηκε στο Journal of Psychopharmacology, οι οποίες χρησιμοποίησαν μερικά από τα μεγαλύτερα μεγέθη δείγματος στην ψυχεδελική έρευνα μέχρι σήμερα, έδειξαν δυνατότητες. Οι ασθενείς, συνολικά 80 και στις δύο μελέτες, είχαν όλοι καρκίνο τετάρτου σταδίου και άγχος ή κατάθλιψη στο τέλος της ζωής τους, που προκλήθηκε σε μεγάλο βαθμό από τον επικείμενο θάνατό τους. Μετά από μια συνεδρία θεραπείας με ψιλοκυβίνη, οι περισσότεροι ασθενείς (έως και 80%) - σε γενικές γραμμές - παρουσίασαν βελτίωση σε βαθμολογίες που χρησιμοποιούνται για την αξιολόγηση της διάθεσης, της κατάθλιψης και του άγχους.
Αν και οι μελέτες δεν ήταν σε θέση να εξετάσουν, λόγω μικρού μεγέθους δείγματος και μεθοδολογίας, αν η ίδια η ψιλοκυβίνη οδηγεί σε θετικά αποτελέσματα, η έρευνα έδειξε ότι το βάθος της μυστικιστικής εμπειρίας, όπως μετράται με ευρέως αποδεκτές επιστημονικές μετρήσεις για τέτοιου είδους εμπειρίες, συσχετίζεται στενά με το πόσο ισχυρές ήταν οι επιτυχίες των ασθενών. Μια μελέτη διαπίστωσε επίσης ότι μια μεγαλύτερη δόση παρήγαγε μεγαλύτερα αποτελέσματα.
Αυτές οι νέες, μεγαλύτερες μελέτες επιβεβαίωσαν τα αποτελέσματα προηγούμενων πιλοτικών μελετών που ακολουθούσαν παρόμοιο μοντέλο, αλλά είχαν μικρότερο μέγεθος δείγματος και, ως εκ τούτου, ήταν λιγότερο αξιόπιστες για την εξαγωγή πιο γενικεύσιμων συμπερασμάτων.
Ο Johnson του Πανεπιστημίου Johns Hopkins συμφώνησε, αναφέροντας την έρευνά του: "Τόσο για το άγχος στο τέλος της ζωής που σχετίζεται με τον καρκίνο όσο και για τις θεραπείες διακοπής του καπνίσματος, διαπιστώσαμε ότι ο βαθμός της μυστικιστικής εμπειρίας προέβλεπε μακροπρόθεσμα θετικά αποτελέσματα - μείωση του άγχους και της κατάθλιψης και μείωση του καπνίσματος τσιγάρων".
Αν και οι μελέτες δεν ήταν σε θέση να εξετάσουν, λόγω μικρού μεγέθους δείγματος και μεθοδολογίας, αν η ίδια η ψιλοκυβίνη οδηγεί σε θετικά αποτελέσματα, η έρευνα έδειξε ότι το βάθος της μυστικιστικής εμπειρίας, όπως μετράται με ευρέως αποδεκτές επιστημονικές μετρήσεις για τέτοιου είδους εμπειρίες, συσχετίζεται στενά με το πόσο ισχυρές ήταν οι επιτυχίες των ασθενών. Μια μελέτη διαπίστωσε επίσης ότι μια μεγαλύτερη δόση παρήγαγε μεγαλύτερα αποτελέσματα.
Αυτές οι νέες, μεγαλύτερες μελέτες επιβεβαίωσαν τα αποτελέσματα προηγούμενων πιλοτικών μελετών που ακολουθούσαν παρόμοιο μοντέλο, αλλά είχαν μικρότερο μέγεθος δείγματος και, ως εκ τούτου, ήταν λιγότερο αξιόπιστες για την εξαγωγή πιο γενικεύσιμων συμπερασμάτων.
Ο Johnson του Πανεπιστημίου Johns Hopkins συμφώνησε, αναφέροντας την έρευνά του: "Τόσο για το άγχος στο τέλος της ζωής που σχετίζεται με τον καρκίνο όσο και για τις θεραπείες διακοπής του καπνίσματος, διαπιστώσαμε ότι ο βαθμός της μυστικιστικής εμπειρίας προέβλεπε μακροπρόθεσμα θετικά αποτελέσματα - μείωση του άγχους και της κατάθλιψης και μείωση του καπνίσματος τσιγάρων".
Ένας τρόπος για να κατανοήσουμε αυτό το αποτέλεσμα είναι να το θεωρήσουμε ως το αντίθετο μιας τραυματικής εμπειρίας, όπως εξηγείται στη μελέτη για το κάπνισμα:
Υποστηρίζουμε ότι, ομοίως, οι εμπειρίες αιχμής που προκαλούνται από τα ψυχεδελικά ναρκωτικά μπορεί να λειτουργούν ως ζωντανά, διακριτά γεγονότα που προκαλούν ανατροφοδοτικά αποτελέσματα που μοιάζουν με το PTSD, δηλαδή επίμονες αλλαγές στη συμπεριφορά (και πιθανώς στον εγκέφαλο) που συνδέονται με διαρκή βελτίωση.Με τον όρο "PTSD", δεν υπονοούμε ότι αυτές οι εμπειρίες μοιράζονται απαραίτητα κοινούς βιολογικούς μηχανισμούς με το PTSD.
Αντίθετα, υποθέτουμε ότι αυτές οι εμπειρίες είναι "παρόμοιες με το PTSD" με την έννοια ότι ένα μόνο διακριτό γεγονός μπορεί να προκαλέσει διαρκείς αλλαγές στη συμπεριφορά (και πιθανώς βιολογικές), και "αναστρέψιμες" με την έννοια ότι αυτές οι διαρκείς αλλαγές είναι ευεργετικές στη φύση, σε αντίθεση με τις επιβλαβείς.
"Δεν είμαστε αρκετά σίγουροι για το τι αντιπροσωπεύει στον εγκέφαλο. Ο τρόπος που το περιγράφουν συχνά συμβολίζει αυτό που συμβαίνει στο κεφάλι τους. Πάρτε τη θεά που σας οδηγεί. Ίσως είναι μια θεά που σας οδηγεί μέσα από την κατάθλιψή σας και έξω - αν πάρετε αυτή τη μεταφορά " - δήλωσε ο James Rucker, κλινικός λέκτορας στο King's College του Λονδίνου, ο οποίος εργάστηκε στη μελέτη για την κατάθλιψη.
Υποστηρίζουμε ότι, ομοίως, οι εμπειρίες αιχμής που προκαλούνται από τα ψυχεδελικά ναρκωτικά μπορεί να λειτουργούν ως ζωντανά, διακριτά γεγονότα που προκαλούν ανατροφοδοτικά αποτελέσματα που μοιάζουν με το PTSD, δηλαδή επίμονες αλλαγές στη συμπεριφορά (και πιθανώς στον εγκέφαλο) που συνδέονται με διαρκή βελτίωση.Με τον όρο "PTSD", δεν υπονοούμε ότι αυτές οι εμπειρίες μοιράζονται απαραίτητα κοινούς βιολογικούς μηχανισμούς με το PTSD.
Αντίθετα, υποθέτουμε ότι αυτές οι εμπειρίες είναι "παρόμοιες με το PTSD" με την έννοια ότι ένα μόνο διακριτό γεγονός μπορεί να προκαλέσει διαρκείς αλλαγές στη συμπεριφορά (και πιθανώς βιολογικές), και "αναστρέψιμες" με την έννοια ότι αυτές οι διαρκείς αλλαγές είναι ευεργετικές στη φύση, σε αντίθεση με τις επιβλαβείς.
"Δεν είμαστε αρκετά σίγουροι για το τι αντιπροσωπεύει στον εγκέφαλο. Ο τρόπος που το περιγράφουν συχνά συμβολίζει αυτό που συμβαίνει στο κεφάλι τους. Πάρτε τη θεά που σας οδηγεί. Ίσως είναι μια θεά που σας οδηγεί μέσα από την κατάθλιψή σας και έξω - αν πάρετε αυτή τη μεταφορά " - δήλωσε ο James Rucker, κλινικός λέκτορας στο King's College του Λονδίνου, ο οποίος εργάστηκε στη μελέτη για την κατάθλιψη.
Τακεφάλαια 3-4 θα βρίσκονται στο επόμενο τεύχος και απευθύνονται στους ιδιαίτερα ενδιαφερόμενους αναγνώστες.