Αγιαχουάσκα και τραμαδόλη
Η αγιαχουάσκα είναι ένα ψυχοδραστικό ρόφημα που χρησιμοποιείται παραδοσιακά στις σαμανικές πρακτικές του Αμαζονίου, το οποίο παρασκευάζεται από συνδυασμό της αμπέλου Banisteriopsis caapi και των φύλλων του φυτού Psychotria viridis ή άλλων φυτών που περιέχουν παρόμοιες δραστικές ενώσεις. Τα δύο βασικά ψυχοδραστικά συστατικά της αγιαχουάσκα είναι η DMT (διμεθυλοτρυπταμίνη) και οι MAOIs (αναστολείς της μονοαμινοξειδάσης) από το αμπέλι B. caapi.
Η DMT είναι ένα ισχυρό παραισθησιογόνο που εμφανίζεται φυσικά σε διάφορα φυτά και ζώα, συμπεριλαμβανομένου του ανθρώπινου σώματος. Όταν καταναλώνεται από το στόμα, η DMT από μόνη της συνήθως διασπάται στο έντερο από το ένζυμο μονοαμινοξειδάση (ΜΑΟ) και έτσι καθίσταται ανενεργή. Ωστόσο, στο παρασκεύασμα της αγιαχουάσκα, το αμπέλι B. caapi παρέχει αναστολείς της ΜΑΟ, οι οποίοι εμποδίζουν τη δράση αυτού του ενζύμου, επιτρέποντας στην DMT να απορροφηθεί και να παραμείνει ενεργή στο σώμα για παρατεταμένο χρονικό διάστημα.
Μόλις η DMT εισέλθει στην κυκλοφορία του αίματος και διασχίσει τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό, δεσμεύεται στους υποδοχείς σεροτονίνης, ιδιαίτερα στον υποδοχέα 5-HT2A, ο οποίος εμπλέκεται σε μεγάλο βαθμό στη ρύθμιση της διάθεσης, της αντίληψης και της νόησης. Αυτή η ενεργοποίηση οδηγεί σε μια σειρά από ισχυρές ψυχολογικές και αισθητηριακές εμπειρίες, που συχνά περιγράφονται ως οράματα ή ψευδαισθήσεις, οι οποίες μπορεί να περιλαμβάνουν οπτικά μοτίβα, αλλοιωμένη αίσθηση του χρόνου, εντονότερα συναισθήματα και βαθιές πνευματικές ενοράσεις.
Το αμπέλι B. caapi, εκτός από την παροχή ΜΑΟΙ, περιέχει αλκαλοειδή harmala, όπως η αρμίνη και η αρμαλίνη, τα οποία πιστεύεται ότι συμβάλλουν στη συνολική ψυχοδραστική εμπειρία ενισχύοντας τη διανοητική διαύγεια και την εστίαση κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. Αυτά τα αλκαλοειδή έχουν επίσης τις δικές τους ψυχοδραστικές επιδράσεις, συμπεριλαμβανομένων των ήπιων αντικαταθλιπτικών ιδιοτήτων και της διαμόρφωσης του κεντρικού νευρικού συστήματος, οι οποίες μπορούν να συμβάλουν σε αισθήματα ευφορίας και ευεξίας.
Η τραμαδόλη είναι ένα κεντρικά δρών αναλγητικό που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία του μέτριου έως μέτριας έντασης πόνου. Πρώτον, η τραμαδόλη δρα ως ασθενής αγωνιστής των mu-οπιοειδών υποδοχέων στον εγκέφαλο και τον νωτιαίο μυελό. Οι mu-οπιοειδείς υποδοχείς αποτελούν μέρος του ενδογενούς οπιοειδούς συστήματος, το οποίο ρυθμίζει την αντίληψη του πόνου. Συνδέοντας τους υποδοχείς αυτούς, η τραμαδόλη μιμείται τη δράση των φυσικών ανακουφιστικών ενώσεων όπως οι ενδορφίνες, μειώνοντας έτσι την αίσθηση του πόνου. Ωστόσο, σε σύγκριση με ισχυρότερα οπιοειδή όπως η μορφίνη, η τραμαδόλη έχει σχετικά χαμηλή συγγένεια με αυτούς τους υποδοχείς, γι' αυτό και συχνά θεωρείται ηπιότερο οπιοειδές.
Εκτός από την οπιοειδή δράση της, η τραμαδόλη αναστέλλει την επαναπρόσληψη δύο βασικών νευροδιαβιβαστών: της σεροτονίνης και της νορεπινεφρίνης. Αυτοί οι νευροδιαβιβαστές διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στη ρύθμιση του πόνου μέσω των κατερχόμενων ανασταλτικών οδών στον εγκέφαλο και τον νωτιαίο μυελό. Εμποδίζοντας την επαναρρόφησή τους στα νευρικά κύτταρα, η τραμαδόλη αυξάνει τα επίπεδα τόσο της σεροτονίνης όσο και της νορεπινεφρίνης στη συναπτική σχισμή, ενισχύοντας την ικανότητά τους να καταστέλλουν τα σήματα πόνου. Αυτή η μη οπιοειδής συνιστώσα της δράσης της τραμαδόλης είναι παρόμοια με τους μηχανισμούς που παρατηρούνται σε ορισμένα αντικαταθλιπτικά, συμβάλλοντας στην αναλγητική της δράση.
Μετά την κατάποση, η τραμαδόλη μεταβολίζεται στο ήπαρ από το ένζυμο CYP2D6 σε έναν ενεργό μεταβολίτη που ονομάζεται Ο-δεσμεθυλοτραμαδόλη, ο οποίος έχει πολύ ισχυρότερη συγγένεια για τους mu-οπιοειδείς υποδοχείς από τη μητρική ένωση. Αυτός ο μεταβολίτης παίζει σημαντικό ρόλο στη συνολική ανακουφιστική δράση της τραμαδόλης κατά του πόνου. Τα άτομα που μεταβολίζουν γρήγορα την τραμαδόλη (εξαιρετικά γρήγοροι μεταβολιστές) μπορεί να εμφανίσουν ισχυρότερες οπιοειδείς επιδράσεις, ενώ οι φτωχοί μεταβολιστές μπορεί να μην εμφανίσουν τόσο μεγάλη ανακούφιση από τον πόνο λόγω χαμηλότερων επιπέδων αυτού του μεταβολίτη.
Η τραμαδόλη μειώνει επίσης το κατώφλι επιληπτικών κρίσεων, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο επιληπτικών κρίσεων, ιδίως σε άτομα με ιστορικό επιληψίας ή όταν λαμβάνεται σε συνδυασμό με άλλα φάρμακα που μειώνουν το κατώφλι επιληπτικών κρίσεων, όπως τα αντικαταθλιπτικά ή τα αντιψυχωσικά.
Ο συνδυασμός της αγιαχουάσκα με την τραμαδόλη παρουσιάζει σημαντικούς κινδύνους λόγω των επικαλυπτόμενων επιδράσεών τους στη σεροτονίνη και σε άλλα συστήματα νευροδιαβιβαστών.
- Η κύρια ανησυχία με τον συνδυασμό αυτών των ουσιών είναι ο κίνδυνος του συνδρόμου σεροτονίνης, μιας δυνητικά απειλητικής για τη ζωή κατάστασης. Τόσο οι ΜΑΟΙ της αγιαχουάσκα όσο και η τραμαδόλη μπορούν να αυξήσουν δραστικά τα επίπεδα σεροτονίνης. Όταν λαμβάνονται μαζί, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε επικίνδυνα συμπτώματα όπως διέγερση, σύγχυση, ταχυκαρδία, υψηλή αρτηριακή πίεση, εφίδρωση, ακόμη και επιληπτικές κρίσεις.
- Η τραμαδόλη μειώνει επίσης το κατώφλι των επιληπτικών κρίσεων, αυξάνοντας περαιτέρω τον κίνδυνο σπασμών όταν συνδυάζεται με τις διεγερτικές επιδράσεις της αγιαχουάσκα.
- Επιπλέον, οι οπιοειδείς επιδράσεις της τραμαδόλης μπορεί να αλληλεπιδράσουν με τις ψυχοτρόπες επιδράσεις της DMT, ενισχύοντας τη διάσταση, το άγχος ή την παράνοια, οδηγώντας ενδεχομένως σε μια επικίνδυνη ή συντριπτική ψυχολογική εμπειρία.
- Οι επιδράσεις της αγιαχουάσκα στην καρδιαγγειακή υγεία, συμπεριλαμβανομένης της αύξησης του καρδιακού ρυθμού και της αρτηριακής πίεσης, μπορεί να επιδεινωθούν από την τραμαδόλη, η οποία έχει παρόμοιες παρενέργειες. Αυτό θα μπορούσε να αυξήσει τον κίνδυνο σοβαρών καρδιαγγειακών επεισοδίων, ιδίως σε άτομα με προϋπάρχουσες παθήσεις. Επιπλέον, οι ιδιότητες της τραμαδόλης που μοιάζουν με τα οπιοειδή μπορεί να επιδεινώσουν τη ναυτία και τον εμετό που συχνά σχετίζονται με την αγιαχουάσκα, οδηγώντας ενδεχομένως σε αφυδάτωση ή άλλες σωματικές επιπλοκές.
- Η αγιαχουάσκα περιέχει αναστολείς της ΜΑΟ, οι οποίοι μπορεί να επηρεάσουν τον τρόπο με τον οποίο μεταβολίζονται άλλα φάρμακα. Ο μεταβολισμός της τραμαδόλης μπορεί να μεταβληθεί, οδηγώντας είτε σε αυξημένες είτε σε παρατεταμένες επιδράσεις, οι οποίες μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο τοξικότητας ή παρατεταμένων ανεπιθύμητων ενεργειών όπως καταστολή ή αναπνευστική καταστολή
Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα δεδομένα, συνιστούμε να αποφεύγεται αυτός ο συνδυασμός υπό οποιεσδήποτε συνθήκες.
Last edited by a moderator: