Η φαρμακευτική αγωγή μπορεί να βοηθήσει το 1 στα 12 άτομα που πάσχουν από διαταραχή χρήσης αλκοόλ. Αλλά οι περισσότεροι από αυτούς δεν θα λάβουν ποτέ θεραπεία.
Κάτι που στοιχίζει τη ζωή σε περισσότερους Αμερικανούς κάθε χρόνο από τιςθανατηφόρες υπερβολικές δόσεις ναρκωτικών, τα τροχαία ατυχήματα ή τα πυροβόλα όπλα παραμένει νόμιμο, δεν απαιτεί έλεγχο ιστορικού για την αγορά, διαφημίζεται έντονα και είναι διαθέσιμο για αγορά σε καταστήματα σε κάθε γωνία. Αυτό το "τέρας" είναι το αλκοόλ.
Ενώ η παγωμένη μπύρα, τα ποτήρια κρασί και τα δυνατά κοκτέιλ θεωρούνται συχνά ως ένας τρόπος χαλάρωσης μετά από μια κουραστική μέρα στη δουλειά ή το Σαββατοκύριακο, το αλκοόλ είναι στην πραγματικότητα μια εθιστική ψυχοδραστική ουσία που έχει συνδεθεί με μια σειρά θανατηφόρων παθολογιών, συμπεριλαμβανομένων των καρδιακών παθήσεων, του καρκίνου του μαστού, του παγκρέατος και του στομάχου, των ηπατικών παθήσεων, της υπέρτασης και του εγκεφαλικού επεισοδίου.
Ενώ η παγωμένη μπύρα, τα ποτήρια κρασί και τα δυνατά κοκτέιλ θεωρούνται συχνά ως ένας τρόπος χαλάρωσης μετά από μια κουραστική μέρα στη δουλειά ή το Σαββατοκύριακο, το αλκοόλ είναι στην πραγματικότητα μια εθιστική ψυχοδραστική ουσία που έχει συνδεθεί με μια σειρά θανατηφόρων παθολογιών, συμπεριλαμβανομένων των καρδιακών παθήσεων, του καρκίνου του μαστού, του παγκρέατος και του στομάχου, των ηπατικών παθήσεων, της υπέρτασης και του εγκεφαλικού επεισοδίου.
Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία από τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC), 178.000 άνθρωποι στις ΗΠΑ θα πεθάνουν από υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ το 2020 και το 2021, μια αύξηση 29% σε σχέση με μόλις πέντε χρόνια πριν. Αυτοί οι θάνατοι μειώνουν το μέσο προσδόκιμο ζωής κατά 23 χρόνια κάθε χρόνο, με αποτέλεσμα τη συνολική απώλεια 4 εκατομμυρίων δυνητικών ετών ζωής. Κατά συνέπεια, το αλκοόλ είναι μία από τις κύριες αιτίες επιλεκτικής θνησιμότητας στη χώρα.
https://www.cdc.gov/chronicdisease/resources/publications/factsheets/alcohol.htm
Ένας αυξανόμενος όγκος ερευνών υποστηρίζει το συμπέρασμα ότι η κατανάλωση ακόμη και μικρών ποσοτήτων αλκοόλ - λιγότερο από 15 μερίδες την εβδομάδα για τους άνδρες ή οκτώ μερίδες την εβδομάδα για τις γυναίκες - μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο καρδιαγγειακών παθήσεων και καρκίνου. Σε διάφορες χώρες, συμπεριλαμβανομένου του Καναδά, οι ιατρικές οδηγίες γίνονται όλο και πιο αυστηρές, τονίζοντας ότι δεν υπάρχει ασφαλές επίπεδο κατανάλωσης αλκοόλ.
https://www.cdc.gov/chronicdisease/resources/publications/factsheets/alcohol.htm
Ένας αυξανόμενος όγκος ερευνών υποστηρίζει το συμπέρασμα ότι η κατανάλωση ακόμη και μικρών ποσοτήτων αλκοόλ - λιγότερο από 15 μερίδες την εβδομάδα για τους άνδρες ή οκτώ μερίδες την εβδομάδα για τις γυναίκες - μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο καρδιαγγειακών παθήσεων και καρκίνου. Σε διάφορες χώρες, συμπεριλαμβανομένου του Καναδά, οι ιατρικές οδηγίες γίνονται όλο και πιο αυστηρές, τονίζοντας ότι δεν υπάρχει ασφαλές επίπεδο κατανάλωσης αλκοόλ.
Ωστόσο, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η δόση κάνει το δηλητήριο και οι μεγαλύτεροι κίνδυνοι για την υγεία προέρχονται από άτομα που κάνουν κατάχρηση αλκοόλ. Η ομάδα αυτή πάσχει από διαταραχή χρήσης αλκοόλ, μια κατάσταση κατά την οποία ένα άτομο καταναλώνει τόσο πολύ αλκοόλ που χάνει τον έλεγχο της συμπεριφοράς του, αγνοώντας τις αρνητικές συνέπειες στην υγεία και την κοινωνική του ζωή. Ο αριθμός των ατόμων με αυτή τη διαταραχή είναι πολύ μεγαλύτερος από ό,τι φαίνεται: περισσότεροι από ένας στους δώδεκα ανθρώπους στις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν AUD, και ίσως αυτοί οι αριθμοί υποτιμούν το πραγματικό πρόβλημα.
Τον περασμένο αιώνα, η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ και οι συνέπειές της αναφέρονταν συχνά ως εξάρτηση από το αλκοόλ ή αλκοολισμός. Ωστόσο, οι όροι αυτοί στιγματίζουν και ανάγουν την ανθυγιεινή κατανάλωση αλκοόλ σε απλή κακή επιλογή χωρίς να λαμβάνουν υπόψη πιθανές ψυχολογικές πτυχές. Το 2013, η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία άρχισε να κατατάσσει όλους τους τύπους υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ ως διαταραχή χρήσης αλκοόλ (AUD) για να χαρακτηρίσει καλύτερα την κατάσταση των ατόμων που πάσχουν από ανθυγιεινή κατανάλωση αλκοόλ.
Τον περασμένο αιώνα, η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ και οι συνέπειές της αναφέρονταν συχνά ως εξάρτηση από το αλκοόλ ή αλκοολισμός. Ωστόσο, οι όροι αυτοί στιγματίζουν και ανάγουν την ανθυγιεινή κατανάλωση αλκοόλ σε απλή κακή επιλογή χωρίς να λαμβάνουν υπόψη πιθανές ψυχολογικές πτυχές. Το 2013, η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία άρχισε να κατατάσσει όλους τους τύπους υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ ως διαταραχή χρήσης αλκοόλ (AUD) για να χαρακτηρίσει καλύτερα την κατάσταση των ατόμων που πάσχουν από ανθυγιεινή κατανάλωση αλκοόλ.
Πριν από δεκαετίες, η χρήση αλκοόλ και άλλες διαταραχές χρήσης ουσιών θεωρούνταν ως ελαττώματα προσωπικότητας ή ηθικά προβλήματα, λέει η Carrie Mintz, επίκουρη καθηγήτρια ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον στο Σεντ Λούις. Σήμερα, ωστόσο, ένας αυξανόμενος όγκος ερευνών και δεδομένων τα τελευταία 50 χρόνια έχει καταστήσει σαφές ότι πρόκειται στην πραγματικότητα για μια ασθένεια του εγκεφάλου. Υπάρχουν νευρολογικές αλλαγές που συμβαίνουν με την παθολογική χρήση αλκοόλ, και αυτό υποστηρίζεται από συσσωρευμένα δεδομένα.
Ενώ η κοινωνία στην Αμερική στρέφεται σε άλλες επικίνδυνες ουσίες, όπως τα οπιοειδή, ως ζήτημα δημόσιας υγείας, η χρήση αλκοόλ δεν αντιμετωπίζεται ως νομοθετική, ιατρική ή πολιτιστική κρίση. Αντιθέτως, η πρόσβαση στο αλκοόλ συνεχίζει να αυξάνεται. Η βιομηχανία αλκοολούχων ποτών απέφερε 250 δισεκατομμύρια δολάρια σε έσοδα το 2021 και η κατηγορία των αλκοολούχων ποτών έχει ξεπεράσει σε πωλήσεις τηνμπύρα, παρά την αύξηση του αριθμού των ζυθοποιείων στις ΗΠΑαπό 3.305 το 2017 σε 4.493 το 2020. Οι φόροι στο αλκοόλ είναι συνήθως υψηλότεροι από ό,τι σε άλλα αγαθά, εν μέρει για να περιοριστεί η κατανάλωσή του, αλλά από το 2000 οι φόροι αυτοί έχουν χάσει την αποτελεσματικότητά τους λόγω του πληθωρισμού και της αύξησης των τιμών των ποτών.
ΗKate Humphries, καθηγήτρια ψυχιατρικής και επιστημών συμπεριφοράς στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, σημειώνει ότι το αλκοόλ συχνά δεν θεωρείται ναρκωτικό, παρόλο που το πρόβλημα της χρήσης του είναι σοβαρό. Αυτό δημιουργεί ένα τυφλό σημείο στην πολιτική για τα ναρκωτικά, όπου πολλοί δεν αναγνωρίζουν το αλκοόλ ως ναρκωτικό που αξίζει να αντιμετωπιστεί σοβαρά. Ως αποτέλεσμα, μετά από δεκαετίες ύπαρξης τουπρογράμματος των Ανώνυμων Αλκοολικών που αποδεδειγμένα είναι αποτελεσματικό στο να βοηθάει τους ανθρώπους να ξεπεράσουν τον εθισμό, το πρόβλημα της χρήσης αλκοόλ επιδεινώνεται.
Ενώ η κοινωνία στην Αμερική στρέφεται σε άλλες επικίνδυνες ουσίες, όπως τα οπιοειδή, ως ζήτημα δημόσιας υγείας, η χρήση αλκοόλ δεν αντιμετωπίζεται ως νομοθετική, ιατρική ή πολιτιστική κρίση. Αντιθέτως, η πρόσβαση στο αλκοόλ συνεχίζει να αυξάνεται. Η βιομηχανία αλκοολούχων ποτών απέφερε 250 δισεκατομμύρια δολάρια σε έσοδα το 2021 και η κατηγορία των αλκοολούχων ποτών έχει ξεπεράσει σε πωλήσεις τηνμπύρα, παρά την αύξηση του αριθμού των ζυθοποιείων στις ΗΠΑαπό 3.305 το 2017 σε 4.493 το 2020. Οι φόροι στο αλκοόλ είναι συνήθως υψηλότεροι από ό,τι σε άλλα αγαθά, εν μέρει για να περιοριστεί η κατανάλωσή του, αλλά από το 2000 οι φόροι αυτοί έχουν χάσει την αποτελεσματικότητά τους λόγω του πληθωρισμού και της αύξησης των τιμών των ποτών.
ΗKate Humphries, καθηγήτρια ψυχιατρικής και επιστημών συμπεριφοράς στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, σημειώνει ότι το αλκοόλ συχνά δεν θεωρείται ναρκωτικό, παρόλο που το πρόβλημα της χρήσης του είναι σοβαρό. Αυτό δημιουργεί ένα τυφλό σημείο στην πολιτική για τα ναρκωτικά, όπου πολλοί δεν αναγνωρίζουν το αλκοόλ ως ναρκωτικό που αξίζει να αντιμετωπιστεί σοβαρά. Ως αποτέλεσμα, μετά από δεκαετίες ύπαρξης τουπρογράμματος των Ανώνυμων Αλκοολικών που αποδεδειγμένα είναι αποτελεσματικό στο να βοηθάει τους ανθρώπους να ξεπεράσουν τον εθισμό, το πρόβλημα της χρήσης αλκοόλ επιδεινώνεται.
Οι ερευνητές μαθαίνουν πλέον όλο και περισσότερα για τις επιπτώσεις της χρήσης αλκοόλ στη συνολική υγεία και την πιθανότητα εθισμού. Αυτό ωθεί όλο και περισσότερους ανθρώπους να αναζητούν λύσεις, ειδικά εκείνους που υποφέρουν από κατάχρηση αλκοόλ και χρειάζονται βοήθεια. Εκτός από τις θεραπευτικές και κοινωνικές ομάδες, όπως οι ΑΑ, υπάρχουν τρία εγκεκριμένα από τον FDA φάρμακα που βοηθούν στην καταπολέμηση αυτού του προβλήματος. Πρόσφατα στοιχεία για την ικανότητα του Ozempic να περιορίζει την κατανάλωση αλκοόλ και την υπερκατανάλωση τροφής έφεραν την προσοχή στην πιθανή χρήση του στην ιατρική πρακτική. Παρόμοια με τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της κατάθλιψης, όπως το Prozac, τα φάρμακα αυτά θα μπορούσαν να αποτελέσουν σημαντικό μέρος των θεραπευτικών σχεδίων για την κατάχρηση αλκοόλ.
Ωστόσο, η χρήση τους εξακολουθεί να μην χρησιμοποιείται επαρκώς: το 2019, μόνο 223.000 από τα 14,1 εκατομμύρια ενήλικες με εξάρτηση από το αλκοόλ συνταγογραφήθηκαν με αυτά τα φάρμακα. Οι λόγοιγι' αυτό είναι ποικίλοι: ορισμένοι ασθενείς δεν επιθυμούν να λάβουν φάρμακα για τη θεραπεία του εθισμού, οι πάροχοι υγειονομικής περίθαλψης δεν διαθέτουν επαρκείς γνώσεις και εμπειρία στη θεραπεία της εξάρτησης από το αλκοόλ και το στίγμα που συνοδεύει την πάθηση εμποδίζει τους ασθενείς να αναζητήσουν βοήθεια.
Ωστόσο, η χρήση τους εξακολουθεί να μην χρησιμοποιείται επαρκώς: το 2019, μόνο 223.000 από τα 14,1 εκατομμύρια ενήλικες με εξάρτηση από το αλκοόλ συνταγογραφήθηκαν με αυτά τα φάρμακα. Οι λόγοιγι' αυτό είναι ποικίλοι: ορισμένοι ασθενείς δεν επιθυμούν να λάβουν φάρμακα για τη θεραπεία του εθισμού, οι πάροχοι υγειονομικής περίθαλψης δεν διαθέτουν επαρκείς γνώσεις και εμπειρία στη θεραπεία της εξάρτησης από το αλκοόλ και το στίγμα που συνοδεύει την πάθηση εμποδίζει τους ασθενείς να αναζητήσουν βοήθεια.
Προφανώς, η αποτυχία αποτελεσματικής θεραπείας της εξάρτησης από το αλκοόλ έχει σοβαρές συνέπειες και οδηγεί σε πολλούς θανάτους κάθε χρόνο. Η εξάρτηση από το αλκοόλ καταστρέφει τις οικογένειες και τις κοινωνικές σχέσεις, προκαλώντας τεράστιες οικονομικές απώλειες. Παρά την έλευση νέων θεραπειών και νόμων, είναι σημαντικό οι πάροχοι υγειονομικής περίθαλψης και οι ασθενείς με εξάρτηση από το αλκοόλ να θυμούνται ότι υπάρχουν διαθέσιμες αποτελεσματικές θεραπευτικές επιλογές.
Τα φάρμακα αυτά μπορούν να χρησιμοποιηθούν πολύ ευρύτερα από ό,τι σήμερα. Αν και δεν είναι τόσο διαδεδομένα όσο τα αντιβιοτικά, έχουν τη δική τους σημασία και είναι κρίμα που δεν τα αξιοποιούμε στο έπακρο.
Δολάριο Αυστραλίας
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, το αλκοόλ είναι διαθέσιμο για αγορά σε διάφορα μέρη, όπως εστιατόρια, μπαρ, κάβες και παντοπωλεία και βενζινάδικα. Σε ορισμένες πολιτείες, μπορεί ακόμη και να αγοραστεί σε drive-throughs. ΟMark Disselkoen, ανώτερος διευθυντής έργου για το Κέντρο Εφαρμογής Τεχνολογίας κατάχρησης ουσιών (CASAT )στο Πανεπιστήμιο της Νεβάδα, στο Ρίνο, σημειώνει ότι η χρήση αλκοόλ έχει γίνει ένα κοινό φαινόμενο στην κοινωνία, που οδηγεί σε προβλήματα για ορισμένους ανθρώπους, ενώ για άλλους είναι απροβλημάτιστη.
Τα φάρμακα αυτά μπορούν να χρησιμοποιηθούν πολύ ευρύτερα από ό,τι σήμερα. Αν και δεν είναι τόσο διαδεδομένα όσο τα αντιβιοτικά, έχουν τη δική τους σημασία και είναι κρίμα που δεν τα αξιοποιούμε στο έπακρο.
Δολάριο Αυστραλίας
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, το αλκοόλ είναι διαθέσιμο για αγορά σε διάφορα μέρη, όπως εστιατόρια, μπαρ, κάβες και παντοπωλεία και βενζινάδικα. Σε ορισμένες πολιτείες, μπορεί ακόμη και να αγοραστεί σε drive-throughs. ΟMark Disselkoen, ανώτερος διευθυντής έργου για το Κέντρο Εφαρμογής Τεχνολογίας κατάχρησης ουσιών (CASAT )στο Πανεπιστήμιο της Νεβάδα, στο Ρίνο, σημειώνει ότι η χρήση αλκοόλ έχει γίνει ένα κοινό φαινόμενο στην κοινωνία, που οδηγεί σε προβλήματα για ορισμένους ανθρώπους, ενώ για άλλους είναι απροβλημάτιστη.
Ενώ η κατάχρηση αλκοόλ και οι συνέπειές της είναι ευρέως διαδεδομένες, τα σοβαρότερα προβλήματα εμφανίζονται μεταξύ των πιο ενεργών χρηστών. Στοιχεία από τα τέλη της δεκαετίας του 2000 δείχνουν ότι το 10% των Αμερικανών που καταναλώνουν το περισσότερο αλκοόλ (περίπου 24 εκατομμύρια άνθρωποι) καταναλώνουν κατά μέσο όρο 74 ποτά την εβδομάδα. Αυτό σημαίνει ότι τα άτομα με την πιο σοβαρή μορφή εξάρτησης από το αλκοόλ αγοράζουν περισσότερο από το ήμισυ του συνόλου του αλκοόλ που πωλείται στη χώρα.
Μεταγενέστερες μελέτες επιβεβαιώνουν μόνο τον αντίκτυπο του αλκοόλ στην αμερικανική κοινωνία. Οι Αμερικανοί ξοδεύουν τεράστια ποσά για αλκοόλ κάθε χρόνο, ενώ περίπου το 65% των ενηλίκων σε ηλικία κατανάλωσης παραδέχεται ότι καταναλώνει αλκοόλ (κατά μέσο όρο, κάθε Αμερικανός καταναλώνει 2,51 γαλόνια αλκοόλ ετησίως).
Ο αντίκτυπος της πανδημίας Covid-19 στην κατανάλωση αλκοόλ στις ΗΠΑ έχει επίσης αποδειχθεί σημαντικός. Ηέρευνα δείχνει ότι το 2020, το πρώτο έτος της πανδημίας, το ένα τέταρτο των Αμερικανών έπιναν αλκοόλ συχνότερα λόγω του άγχους της κατάστασης.
Μεταγενέστερες μελέτες επιβεβαιώνουν μόνο τον αντίκτυπο του αλκοόλ στην αμερικανική κοινωνία. Οι Αμερικανοί ξοδεύουν τεράστια ποσά για αλκοόλ κάθε χρόνο, ενώ περίπου το 65% των ενηλίκων σε ηλικία κατανάλωσης παραδέχεται ότι καταναλώνει αλκοόλ (κατά μέσο όρο, κάθε Αμερικανός καταναλώνει 2,51 γαλόνια αλκοόλ ετησίως).
Ο αντίκτυπος της πανδημίας Covid-19 στην κατανάλωση αλκοόλ στις ΗΠΑ έχει επίσης αποδειχθεί σημαντικός. Ηέρευνα δείχνει ότι το 2020, το πρώτο έτος της πανδημίας, το ένα τέταρτο των Αμερικανών έπιναν αλκοόλ συχνότερα λόγω του άγχους της κατάστασης.
Ενώ η κατάχρηση αλκοόλ παραμένει διαδεδομένη μεταξύ των ανδρών, τα ποσοστά θανάτων που σχετίζονται με το αλκοόλ αυξάνονται ταχύτερα μεταξύ των γυναικών. Αυτό οφείλεται εν μέρει στην αυξημένη κατανάλωση αλκοόλ σε αυτή την ομάδα και στη μεγαλύτερη ευαισθησία των γυναικών σε ασθένειες του ήπατος, της καρδιάς και του καρκίνου που σχετίζονται με το αλκοόλ.
Τα επεισόδια κραιπάλης, που ιστορικά ορίζονται ως οι φορές που οι άνδρες πίνουν πέντε ή περισσότερα αλκοολούχα ποτά σε δύο ώρες και οι γυναίκες τέσσερα ή περισσότερα, έχουν θεωρηθεί κατάχρηση αλκοόλ ή εξάρτηση από το αλκοόλ. Σύμφωνα με το DSM-IV, ένα ευρέως χρησιμοποιούμενο εγχειρίδιο για τη διάγνωση ψυχικών διαταραχών, η χρήση αλκοόλ ταξινομείται ως κατάχρηση, που είναι η παρατεταμένη χρήση αλκοόλ παρά τις αρνητικές συνέπειες, ή εξάρτηση, που χαρακτηρίζεται από αυξανόμενη ανάγκη για αλκοόλ για να μεθύσει κανείς και να αποτρέψει τη στέρηση. Οι πληροφορίες αυτές δόθηκαν από τον George Koob, διευθυντή του Εθνικού Ινστιτούτου για την Κατάχρηση Αλκοόλ και τον Αλκοολισμό.
Ωστόσο, οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι αυτοί οι παρωχημένοι όροι έχουν δώσει αρνητικές συνδηλώσεις και στερεότυπα στους ανθρώπους που κάνουν χρήση αλκοόλ.
https://www.buffalo.edu/cria/about-us/contact.html
Όπως σημείωσε οKenneth Leonard, διευθυντής του Κλινικού και Ερευνητικού Ινστιτούτου Εξαρτήσεων στο Πανεπιστήμιο του Μπάφαλο και πρώην πρόεδρος του Τμήματος Εξαρτήσεων της Αμερικανικής Ψυχολογικής Εταιρείας, οι όροι "κατάχρηση αλκοόλ" ή "κατάχρηση ουσιών" τείνουν να αποφεύγονται λόγω της στιγματιστικής τους επίδρασης στα άτομα με αλκοολισμό ή άλλες διαταραχές χρήσης ουσιών.
Τα επεισόδια κραιπάλης, που ιστορικά ορίζονται ως οι φορές που οι άνδρες πίνουν πέντε ή περισσότερα αλκοολούχα ποτά σε δύο ώρες και οι γυναίκες τέσσερα ή περισσότερα, έχουν θεωρηθεί κατάχρηση αλκοόλ ή εξάρτηση από το αλκοόλ. Σύμφωνα με το DSM-IV, ένα ευρέως χρησιμοποιούμενο εγχειρίδιο για τη διάγνωση ψυχικών διαταραχών, η χρήση αλκοόλ ταξινομείται ως κατάχρηση, που είναι η παρατεταμένη χρήση αλκοόλ παρά τις αρνητικές συνέπειες, ή εξάρτηση, που χαρακτηρίζεται από αυξανόμενη ανάγκη για αλκοόλ για να μεθύσει κανείς και να αποτρέψει τη στέρηση. Οι πληροφορίες αυτές δόθηκαν από τον George Koob, διευθυντή του Εθνικού Ινστιτούτου για την Κατάχρηση Αλκοόλ και τον Αλκοολισμό.
Ωστόσο, οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι αυτοί οι παρωχημένοι όροι έχουν δώσει αρνητικές συνδηλώσεις και στερεότυπα στους ανθρώπους που κάνουν χρήση αλκοόλ.
https://www.buffalo.edu/cria/about-us/contact.html
Όπως σημείωσε οKenneth Leonard, διευθυντής του Κλινικού και Ερευνητικού Ινστιτούτου Εξαρτήσεων στο Πανεπιστήμιο του Μπάφαλο και πρώην πρόεδρος του Τμήματος Εξαρτήσεων της Αμερικανικής Ψυχολογικής Εταιρείας, οι όροι "κατάχρηση αλκοόλ" ή "κατάχρηση ουσιών" τείνουν να αποφεύγονται λόγω της στιγματιστικής τους επίδρασης στα άτομα με αλκοολισμό ή άλλες διαταραχές χρήσης ουσιών.
Επιπλέον, η λέξη "κατάχρηση" συνδέεται με τη βία, οδηγώντας τους ανθρώπους στο να επιδιώκουν να τιμωρήσουν τα άτομα με ΑΥ αντί να τα βοηθήσουν, σύμφωνα με τον Humphries.
Το 2013, η APA αντικατέστησε το DSM-IV με το DSM-5, το οποίο επαναταξινόμησε όλες τις μορφές κατάχρησης ως AUD, συμπεριλαμβανομένων των ήπιων, μέτριων και σοβαρών. Τα κριτήρια του DSM-5 περιλαμβάνουν μια σειρά ερωτήσεων με απαντήσεις ναι ή όχι σχετικά με τις συνήθειες κατανάλωσης αλκοόλ του ασθενούς και τις συνέπειες αυτών των συνηθειών κατά το τελευταίο έτος.
Σύμφωνα με την Εθνική Έρευνα για τη Χρήση Ναρκωτικών και την Υγεία του 2021, περίπου 18,7 εκατομμύρια λευκά άτομα ηλικίας 12 ετών και άνω έχουν AUD, ο μεγαλύτερος αριθμός ατόμων με AUD.
Ωστόσο, τα άτομα που προσδιορίζονται ως δύο ή περισσότερες φυλές, οι ενήλικες Αμερικανοί Ινδιάνοι ή ιθαγενείς της Αλάσκας και οι ενήλικες ιθαγενείς της Χαβάης ή άλλων νησιών του Ειρηνικού αναφέρουν υψηλότερα ποσοστά AUD σε σχέση με το μέγεθος του πληθυσμού τους.
Πώς αντιμετωπίζεται ο αλκοολισμός;
Κατά την τελευταία δεκαετία, η ιατρική κοινότητα έχει αναγνωρίσει τον AUD ως ασθένεια που απαιτεί ιατρική παρέμβαση. Όπως και με άλλες ασθένειες, ο AUD θεραπεύεται με διάφορες μεθόδους. Με νέες θεραπείες να γίνονται διαθέσιμες καθημερινά, υπάρχει ελπίδα ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα λαμβάνουν τη βοήθεια που χρειάζονται τα επόμενα χρόνια.
Για τα άτομα με σοβαρή AUD, ο κύριος στόχος της θεραπείας είναι η πλήρης διακοπή της κατανάλωσης αλκοόλ. Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι η χρήση αλκοόλ ή η διαταραχή αποχής δεν είναι αποτυχία, αλλά μέρος της διαδικασίας ανάρρωσης.
Όπως συμβαίνει με οποιαδήποτε άλλη ψυχική ασθένεια, η επιτυχής θεραπεία για το AUD περιλαμβάνει συχνά έναν συνδυασμό ψυχοθεραπείας και φαρμακευτικής θεραπείας. Ακριβώς όπως η κατάθλιψη αντιμετωπίζεται με φάρμακα που αποκαθιστούν τη χημική ισορροπία στον εγκέφαλο και με θεραπεία που βοηθά τους ασθενείς να αλλάξουν επιβλαβείς συμπεριφορές, έτσι και το AUD απαιτεί συχνά μια ολοκληρωμένη θεραπευτική προσέγγιση.
Πώς αντιμετωπίζεται ο αλκοολισμός;
Κατά την τελευταία δεκαετία, η ιατρική κοινότητα έχει αναγνωρίσει τον AUD ως ασθένεια που απαιτεί ιατρική παρέμβαση. Όπως και με άλλες ασθένειες, ο AUD θεραπεύεται με διάφορες μεθόδους. Με νέες θεραπείες να γίνονται διαθέσιμες καθημερινά, υπάρχει ελπίδα ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα λαμβάνουν τη βοήθεια που χρειάζονται τα επόμενα χρόνια.
Για τα άτομα με σοβαρή AUD, ο κύριος στόχος της θεραπείας είναι η πλήρης διακοπή της κατανάλωσης αλκοόλ. Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι η χρήση αλκοόλ ή η διαταραχή αποχής δεν είναι αποτυχία, αλλά μέρος της διαδικασίας ανάρρωσης.
Όπως συμβαίνει με οποιαδήποτε άλλη ψυχική ασθένεια, η επιτυχής θεραπεία για το AUD περιλαμβάνει συχνά έναν συνδυασμό ψυχοθεραπείας και φαρμακευτικής θεραπείας. Ακριβώς όπως η κατάθλιψη αντιμετωπίζεται με φάρμακα που αποκαθιστούν τη χημική ισορροπία στον εγκέφαλο και με θεραπεία που βοηθά τους ασθενείς να αλλάξουν επιβλαβείς συμπεριφορές, έτσι και το AUD απαιτεί συχνά μια ολοκληρωμένη θεραπευτική προσέγγιση.
Το 1951, ο FDA ενέκρινε τη δισουλφιράμη, γνωστή με την εμπορική ονομασία Antabuse, ως το πρώτο φάρμακο για τη θεραπεία του AUD. Πρόκειται για ένα χάπι που προκαλεί δυσάρεστα συμπτώματα κατά την κατανάλωση αλκοόλ, όπως ερυθρότητα του προσώπου, πονοκέφαλο και ναυτία. Ωστόσο, οι ανεπιθύμητες παρενέργειες που το καθιστούν αποτελεσματικό, το καθιστούν επίσης μη δημοφιλές μεταξύ των ασθενών.
Σήμερα, η δισουλφιράμη χρησιμοποιείται ως θεραπεία δεύτερης γραμμής, ενώ η ναλτρεξόνη και η ακαμπροσάτη, που εγκρίθηκαν από τον FDA τη δεκαετία του 1990 και του 2000 αντίστοιχα, αποτελούν φάρμακα πρώτης γραμμής. Η ναλτρεξόνη μπλοκάρει τις επιδράσεις των οπιοειδών ή του αλκοόλ, αποτρέποντας τη δηλητηρίαση, ενώ η ακαμπροσάτη αποκαθιστά τη χημική ισορροπία του εγκεφάλου.
Αντί να προκαλεί δυσφορία, η ακαμπροσάτη βοηθά τον εγκέφαλο να απεξαρτηθεί από τη λαχτάρα για αλκοόλ. Αυτό μειώνει αποτελεσματικά την εξάρτηση από το αλκοόλ.
Ενώ η δισουλφιράμη, η ναλτρεξόνη και η ακαμπροσάτη είναι τα μόνα φάρμακα που έχουν εγκριθεί από τον FDA για τη θεραπεία του AUD, υπάρχουν και άλλα φάρμακα που δεν αναφέρονται στις κατευθυντήριες γραμμές και μπορεί να είναι αποτελεσματικά. Για παράδειγμα, η τοπιραμάτη, ένα φάρμακο για την επιληψία, και το Ozempic, ένα φάρμακο για τον διαβήτη, έχουν δείξει την ικανότητα να μειώνουν την κατανάλωση αλκοόλ σε πειραματόζωα. Ωστόσο, παρά τη διαθεσιμότητα αποτελεσματικών θεραπειών, λιγότερο από το5% των ατόμων με AUD λαμβάνουν θεραπεία και μόνο το 2% λαμβάνουν φαρμακευτική αγωγή.
Σήμερα, η δισουλφιράμη χρησιμοποιείται ως θεραπεία δεύτερης γραμμής, ενώ η ναλτρεξόνη και η ακαμπροσάτη, που εγκρίθηκαν από τον FDA τη δεκαετία του 1990 και του 2000 αντίστοιχα, αποτελούν φάρμακα πρώτης γραμμής. Η ναλτρεξόνη μπλοκάρει τις επιδράσεις των οπιοειδών ή του αλκοόλ, αποτρέποντας τη δηλητηρίαση, ενώ η ακαμπροσάτη αποκαθιστά τη χημική ισορροπία του εγκεφάλου.
Αντί να προκαλεί δυσφορία, η ακαμπροσάτη βοηθά τον εγκέφαλο να απεξαρτηθεί από τη λαχτάρα για αλκοόλ. Αυτό μειώνει αποτελεσματικά την εξάρτηση από το αλκοόλ.
Ενώ η δισουλφιράμη, η ναλτρεξόνη και η ακαμπροσάτη είναι τα μόνα φάρμακα που έχουν εγκριθεί από τον FDA για τη θεραπεία του AUD, υπάρχουν και άλλα φάρμακα που δεν αναφέρονται στις κατευθυντήριες γραμμές και μπορεί να είναι αποτελεσματικά. Για παράδειγμα, η τοπιραμάτη, ένα φάρμακο για την επιληψία, και το Ozempic, ένα φάρμακο για τον διαβήτη, έχουν δείξει την ικανότητα να μειώνουν την κατανάλωση αλκοόλ σε πειραματόζωα. Ωστόσο, παρά τη διαθεσιμότητα αποτελεσματικών θεραπειών, λιγότερο από το5% των ατόμων με AUD λαμβάνουν θεραπεία και μόνο το 2% λαμβάνουν φαρμακευτική αγωγή.
Αυτό είναι λογικό αν αναλογιστεί κανείς ότι από τους περίπου 940.000 γιατρούς στις ΗΠΑ, περίπου 38.000 ειδικεύονται στην ψυχιατρική και περίπου 3.000 στην ιατρική της εξάρτησης. Και οι ασθενείς σήμερα δεν έχουν τις μακροχρόνιες σχέσεις με τους γιατρούς πρωτοβάθμιας περίθαλψης που είχαν κάποτε: σχεδόν οι μισοί ενήλικες κάτω των 30 ετών δήλωσαν το 2018 ότι δεν έχουν γιατρό πρωτοβάθμιας περίθαλψης. Αντ' αυτού, οι ασθενείς απευθύνονται σε τμήματα επειγόντων περιστατικών και σε κλινικές επείγουσας περίθαλψης, οι οποίες έχουν σχεδιαστεί όχι για τη θεραπεία των υποκείμενων παθήσεων αλλά για τη θεραπεία των συμπτωμάτων ή των επιπτώσεων αυτών των παθήσεων.
Τα άτομα με AUD και άλλες ψυχικές διαταραχές χρειάζονται συχνά θεραπεία και για τις δύο παθήσεις. Το ήπιο AUD μπορεί να αντιμετωπιστεί με ιατρική αξιολόγηση και παρέμβαση στο ιατρείο πρωτοβάθμιας περίθαλψης. Για σοβαρές περιπτώσεις AUD, μπορεί να είναι χρήσιμη η γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία ή η θεραπεία ενίσχυσης κινήτρων.
Τα άτομα με AUD και άλλες ψυχικές διαταραχές χρειάζονται συχνά θεραπεία και για τις δύο παθήσεις. Το ήπιο AUD μπορεί να αντιμετωπιστεί με ιατρική αξιολόγηση και παρέμβαση στο ιατρείο πρωτοβάθμιας περίθαλψης. Για σοβαρές περιπτώσεις AUD, μπορεί να είναι χρήσιμη η γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία ή η θεραπεία ενίσχυσης κινήτρων.
Ηπρακτική υποστήριξη και η μη επικριτική κοινωνία των ΑΑ έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικές στη βοήθεια των ατόμων με AUD.
Μέχρι πρόσφατα, θεωρούνταν ότι ένα άτομο με AUD θα είχε τη διαταραχή για πάντα. Ήταν ένα είδος μάντρας και ο μόνος τρόπος για να γίνει κάποιος καλά ήταν να μην κάνει καθόλου χρήση ναρκωτικών.
Τα άτομα που έκαναν χρήση ναρκωτικών υποτροπίαζαν. Λοιπόν, αυτό άλλαξε με την πάροδο του χρόνου. Και τώρα συνειδητοποιούμε ότι ένα άτομο μπορεί να πίνει, αυτό μπορεί να είναι μια επιφύλαξη, αλλά δεν μπορεί να σημαίνει ότι θα πίνει στα ίδια επίπεδα που έπινε παλιά.
Μέχρι πρόσφατα, θεωρούνταν ότι ένα άτομο με AUD θα είχε τη διαταραχή για πάντα. Ήταν ένα είδος μάντρας και ο μόνος τρόπος για να γίνει κάποιος καλά ήταν να μην κάνει καθόλου χρήση ναρκωτικών.
Τα άτομα που έκαναν χρήση ναρκωτικών υποτροπίαζαν. Λοιπόν, αυτό άλλαξε με την πάροδο του χρόνου. Και τώρα συνειδητοποιούμε ότι ένα άτομο μπορεί να πίνει, αυτό μπορεί να είναι μια επιφύλαξη, αλλά δεν μπορεί να σημαίνει ότι θα πίνει στα ίδια επίπεδα που έπινε παλιά.
