Een onderzoek gepubliceerd in Addiction onderzoekt de potentiële impact van glucose-afhankelijke insulinotrope polypeptide (GIP) en glucagon-like peptide-1 receptor agonisten (GLP-1 RA) op opioïde en alcoholgebruiksstoornissen. Dit onderzoek, geleid door Dr. Fares Qeadan en zijn team van de Loyola University Chicago, onderzoekt of deze medicijnen - die vaak worden gebruikt voor de behandeling van diabetes en obesitas - een overdosis opioïden en alcoholintoxicatie kunnen verminderen bij patiënten met een stoornis in het gebruik van opioïden (OUD) en alcohol (AUD).
De onderzoekers onderzochten een uitgebreide dataset van de Oracle Cerner Real-World Data, die meer dan 100 miljoen patiënten omvat in 136 gezondheidszorgsystemen in de VS. De studie analyseerde twee groepen patiënten - 503.747 met OUD en 817.309 met AUD - tussen januari 2014 en september 2022. Door de resultaten van degenen die GIP- of GLP-1 RA-medicijnen voorgeschreven kregen te vergelijken met degenen die dat niet kregen, ontdekten de onderzoekers een significante afname van het aantal opioïde overdoses en alcoholvergiftigingen bij patiënten die deze medicijnen voorgeschreven kregen.
Het onderzoek rapporteerde een afname van 40% van het aantal overdoses opioïden en een afname van 50% van het aantal alcoholvergiftigingen onder patiënten die GIP/GLP-1 RA-medicijnen gebruikten. Deze beschermende effecten werden waargenomen bij verschillende subgroepen, waaronder mensen met comorbide type 2 diabetes en obesitas. De resultaten zijn vooral veelbelovend omdat ze suggereren dat medicijnen die gewoonlijk gebruikt worden voor metabolische aandoeningen ook kritieke aspecten van stoornissen in middelengebruik zouden kunnen aanpakken.
De studie bouwt voort op eerder onderzoek bij dieren dat vergelijkbare effecten aantoonde van GLP-1 RA medicijnen, zoals semaglutide en liraglutide, bij het verminderen van middelenzoekgedrag. Deze bevindingen hebben nieuwe wegen geopend voor onderzoek naar de rol van deze medicijnen bij het moduleren van hersenpaden die verband houden met beloning en verslaving. Aangezien de medicijnen het mesolimbische systeem van de hersenen beïnvloeden, dat verantwoordelijk is voor gemotiveerd gedrag en de verwerking van beloningen, veronderstellen de onderzoekers dat deze medicijnen de "verzadigingsmechanismen" voor zowel voedsel als drugs kunnen beïnvloeden, waardoor het hunkeren naar drugs en het gebruik ervan wordt verminderd.
Hoewel deze studie observationeel is en geen directe oorzaak-en-gevolgrelatie kan vaststellen, zijn de implicaties verstrekkend. Als verdere klinische onderzoeken deze bevindingen bevestigen, zouden GIP/GLP-1 RA medicijnen een nieuwe therapeutische optie kunnen worden voor de behandeling van stoornissen in het gebruik van drugs, als aanvulling op de bestaande medicamenteuze behandelingen voor OUD en AUD.
Deze studie komt op het juiste moment, aangezien de opioïdenepidemie wereldwijd gemeenschappen blijft verwoesten, waarbij het aantal doden door overdoses in de VS sinds 1999 verzesvoudigd is. Een stoornis in het gebruik van alcohol blijft ook een belangrijk probleem voor de volksgezondheid, met meer dan 178.000 sterfgevallen per jaar in de VS alleen. Het aanpakken van de barrières voor de behandeling van zowel OUD als AUD, inclusief het stigma rond verslaving en de onderbenutting van farmacotherapie, blijft van cruciaal belang. Het mogelijke gebruik van GIP/GLP-1 RA-medicijnen zou het arsenaal aan beschikbare behandelingen kunnen uitbreiden en hoop kunnen bieden aan miljoenen mensen die worstelen met verslaving.
Voor meer details kunt u het volledige onderzoek hier bekijken: https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/add.16679 (clearnet)
Als je geïnteresseerd bent in dergelijke publicaties, reageer dan en laat commentaar achter. Dit zal voor mij een teken zijn om door te gaan.
