Dextromethorfan (DXM) & Fenibut
Dextromethorfan (DXM) is een veelgebruikt ingrediënt in vrij verkrijgbare hoestmedicijnen. Het werkt voornamelijk door in te werken op de hersenen en het zenuwstelsel. DXM en zijn actieve metaboliet, dextrorfan, blokkeren NMDA (N-methyl-D-aspartaat) receptoren in de hersenen. Deze receptoren zijn betrokken bij de overdracht van signalen tussen zenuwcellen en spelen een rol bij leren, geheugen en pijnperceptie. Door NMDA-receptoren te remmen, kan DXM dissociatieve effecten veroorzaken, die de perceptie en cognitie kunnen veranderen.
DXM is ook een agonist van sigma-1 receptoren. Deze receptoren zijn betrokken bij verschillende neurologische processen, waaronder modulatie van de afgifte van neurotransmitters en neuroprotectie. Activering van sigma-1 receptoren kan bijdragen aan de psychoactieve en neuroprotectieve effecten van de drug.
DXM remt de heropname van serotonine, een neurotransmitter die betrokken is bij stemmingsregulatie. Door het serotonineniveau in de hersenen te verhogen, kan DXM stemmingsverbeterende effecten hebben en kan het bijdragen aan het gebruik ervan bij de behandeling van bepaalde stemmingsstoornissen. Dit verhoogt echter ook het risico op het serotoninesyndroom in combinatie met andere serotonerge middelen.
Ten slotte heeft DXM een zwakke affiniteit voor opiaatreceptoren, met name de sigma-1 receptor en, in mindere mate, de mu-opioïde receptor. Hoewel het geen significante opioïdeachtige effecten veroorzaakt, kan deze interactie bijdragen aan het algehele farmacologische profiel.
Fenibut (β-fenyl-γ-aminoboterzuur) is een depressief en anxiolytisch middel voor het centrale zenuwstelsel. Het werd ontwikkeld in de Sovjet-Unie en wordt in sommige landen gebruikt als voorgeschreven medicijn voor angst, slapeloosheid en andere aandoeningen.
Fenibut is voornamelijk een GABA B-receptoragonist. GABA (gamma-aminoboterzuur) is de belangrijkste remmende neurotransmitter in de hersenen. Door GABA B-receptoren te stimuleren, vermindert Fenibut de neuronale prikkelbaarheid, wat leidt tot de kalmerende en anxiolytische effecten. Deze werking is vergelijkbaar met het mechanisme van baclofen, een spierverslappend en antispastisch middel.
Fenibut heeft ook enige affiniteit voor GABA A-receptoren, hoewel dit effect minder uitgesproken is dan de werking op GABA B-receptoren. Modulatie van GABA A-receptoren draagt bij aan de algehele kalmerende en anxiolytische effecten.
Het kan het dopaminegehalte in de hersenen beïnvloeden. Er is aangetoond dat het dopamine in het striatum verhoogt, wat mogelijk bijdraagt aan de nootropische (cognitieve verhogende) en euforische effecten. Deze dopaminerge activiteit kan ook een rol spelen bij de kans op misbruik.
Fenibut kan in ieder geval spanningsgevoelige calciumkanalen blokkeren, wat de neuronale prikkelbaarheid helpt verminderen. Deze werking kan bijdragen aan de algehele kalmerende en spierontspannende effecten.
Het combineren van DXM en fenibut kan significante en potentieel gevaarlijke effecten hebben door hun interacties met meerdere neurotransmittersystemen.
- Cognitieve stoornissen: DXM en fenibut beïnvloeden beide de cognitieve functie. Hun combinatie kan leiden tot verhoogde verwarring, geheugenstoornissen en concentratieproblemen.
- Dissociatieve en hallucinogene effecten: DXM kan, vooral in hoge doses, dissociatieve en hallucinogene effecten veroorzaken. De combinatie met fenibut kan deze effecten versterken, wat kan leiden tot ernstige desoriëntatie, visuele en auditieve hallucinaties en onthechting van de realiteit.
- Verhoogde angst en stemmingswisselingen: Hoewel beide stoffen in therapeutische doses angst kunnen verminderen, kan hun combinatie, vooral in hoge doses, paradoxaal genoeg angst vergroten en stemmingswisselingen veroorzaken. Dit komt door de complexe interacties binnen de neurotransmittersystemen van de hersenen.
- Verhoogde sedatie en CNS-depressie: Zowel DXM als fenibut hebben kalmerende eigenschappen. In combinatie kunnen deze effecten aanzienlijk versterkt worden, wat leidt tot diepe sedatie en CNS-depressie. Dit kan leiden tot slaperigheid, lusteloosheid en een verminderde motorische coördinatie.
- Maagdarmproblemen: Misselijkheid, braken en andere gastro-intestinale problemen komen vaak voor bij beide stoffen. De combinatie kan deze problemen verergeren, wat leidt tot meer ongemak en mogelijke uitdroging.
- Verhoogde euforie en risico op verslaving: De dopaminerge activiteit van fenibut en het vermogen van DXM om serotonine te verhogen kunnen samen leiden tot een verhoogd euforisch gevoel. Deze verhoogde euforie verhoogt het risico op psychologische afhankelijkheid en misbruik.
- Verhoogd risico op ademhalingsdepressie: Hoge doses DXM en fenibut kunnen de luchtwegen onderdrukken. Wanneer ze samen worden ingenomen, neemt het risico op ernstige ademhalingsdepressie toe, wat levensbedreigend kan zijn.
Gezien het bovenstaande raden we aan deze combinatie met grote voorzichtigheid te behandelen.
Last edited by a moderator: