Helpen psychedelica bij PTSS?

[Brain]

Bessel Van Der Kolk, een erkend trauma-expert, was aanvankelijk sceptisch over het bestuderen van de effecten van psychedelica op posttraumatische stressstoornis (PTSS). Maar de resultaten van zijn onderzoek deden zijn twijfels uiteindelijk verdwijnen - op de best mogelijke manier.

De bevindingen, gepubliceerd in januari van dit jaar, bieden een nieuw perspectief op hoe therapie met MDMA, een psychedelische drug die bekend staat als ecstasy, mensen die lijden aan trauma kan helpen.

Van der Kolk, auteur van de bestseller "The Body Keeps the Score: Brain, Mind, and Body in the Healing of Trauma" heeft gehoord over het potentieel van therapie met MDMA. Studies hebben al aangetoond dat een dergelijke therapie de symptomen bij mensen met PTSS aanzienlijk vermindert, zo veel zelfs dat sommigen al na een paar sessies niet meer voldoen aan de criteria voor PTSS.

Toen Rick Doblin, oprichter van de Multidisciplinary Association for Psychedelic Studies (MAPS), van der Kolkechter uitnodigde om mee te werken aan een nieuw onderzoek naar MDMA en trauma, was de expert op zijn hoede.

"Ik probeerde Rick onder druk te zetten om mensen uit te sluiten van het onderzoek. Ik zei tegen hem, in godsnaam, neem hier geen mensen in op die zich nooit veilig hebben gevoeld " - zei hij.

Hij maakte een onderscheid tussen mensen met PTSS die op latere leeftijd een enkel trauma hadden meegemaakt (zoals een auto-ongeluk) en mensen die in hun kindertijd een trauma hadden meegemaakt, zoals mensen die door hun ouders waren misbruikt. De laatste groep reageert meestal niet zo goed op psychotherapie, dus van der Kolk verwachtte geen verbeteringen in de loop van het onderzoek.

Er stond veel op het spel: het MAPS-onderzoek bevond zich in de laatste fase (fase 3) om de FDA te overtuigen op MDMA gebaseerde therapie voor PTSS goed te keuren . Doblin wist dat het gebrek aan verbetering bij de deelnemers de resultaten van de studie had kunnen beïnvloeden. Toch sloeg hij geen acht op de waarschuwing.

"Ik zei: 'We hebben al gewerkt met mensen die complexe PTSS hebben die gerelateerd is aan seksueel misbruik in de kindertijd en andere vormen van ongunstige gehechtheid - en ze werden beter! Dus we blijven ze erbij betrekken " - herinnert Doblin zich.

Van der Kolk is nu blij dat Doblin zijn mening huldigde. Deelnemers met vroegkinderlijk trauma werden opgenomen in het onderzoek en vormden 84% van de steekproef, en ze reageerden erg goed op de behandeling.

"We hadden de beste resultaten met MDMA die ik ooit heb gezien voor een onderzoek gericht op de behandeling van ontwikkelingstrauma's " - vertelde Van der Kolk.

Maar de grote vraag is waarom MDMA precies zo'n geweldig effect heeft. Wat is het mechanisme waardoor MDMA helpt bij het behandelen van trauma?

Een nieuw onderzoek biedt een prikkelend antwoord dat suggereert dat PTSS-patiënten met jeugdtrauma's misschien wel het meeste baat hebben bij de therapeutische effecten van MDMA.

Hoe verandert MDMA de perceptie van het zelf?
Het onderzoek begon met observaties van het feit dat veel overlevenden van trauma's te maken hebben met een verscheidenheid aan emotionele problemen die het moeilijk maken om traumagerichte psychotherapie met succes te voltooien. Sommigen zijn niet in staat om hun innerlijke gevoelens te herkennen en te erkennen. Anderen worstelen met intense gevoelens van schaamte en zelfverwijt. Sommigen vinden het extreem moeilijk om lijden te verwerken.

Al deze factoren hebben een directe invloed op het resultaat van therapie. Als je bijvoorbeeld overweldigende schaamtegevoelens hebt, geloof je misschien niet dat je hulp en verbetering verdient. De onderzoekers vroegen zich af of MDMA mensen gedeeltelijk zou kunnen helpen om deze moeilijkheden te overwinnen.

Hiervoor kozen de onderzoekers 90 deelnemers die leden aan een posttraumatische stressstoornis en verdeelden ze in twee groepen: de helft werd behandeld met MDMA en de andere helft kreeg een placebo. In de loop van het onderzoek werd beoordeeld hoe ze omgingen met verschillende emotionele problemen voor en na de therapie.

Het bleek dat mensen die MDMA gebruikten significante verbeteringen vertoonden - zowel wat betreft bepaalde emotionele aspecten als wat betreft PTSS in het algemeen.

Een indrukwekkende bevinding was dat mensen die een cursus met MDMA volgden hun vermogen om hun innerlijke gevoelens op te merken, te herkennen en te beschrijven verbeterden. Onderzoekers bestempelen dit onvermogen als alexithymie, wat zich vertaalt naar "gebrek aan woorden om emoties uit te drukken".

Mensen die zijn opgegroeid met trauma's en ongunstige omgevingen vertonen soms alexithymie, misschien omdat het hen van jongs af aan verboden werd om hun gevoelens te uiten en het gevaarlijk was, dus in plaats daarvan leidden ze zichzelf af van hun innerlijke gevoelens.
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/18001224/
Volgens onderzoek heeft alexithymie een negatieve invloed op de geestelijke gezondheid. Emotioneel detail is daarentegen goed voor onze mentale toestand. Het helpt ons bewuster te worden van onze innerlijke gevoelens, wat ons op zijn beurt helpt onze emoties te beheersen en emotioneel veerkrachtig te blijven. Daarom is het belangrijk om kinderen te leren hun gevoelens te identificeren, omdat het herkennen van hun toestand ("Ik ben boos" of "Ik ben verdrietig") de eerste stap is naar het beheersen van de vaardigheid van emotiemanagement.

Uit het onderzoek bleek dat MDMA-therapie leidde tot een significante vermindering van alexithymie, wat betekent dat deelnemers beter werden in het herkennen en uiten van hun gevoelens. Degenen die een placebo innamen vertoonden niet dezelfde verbetering. De auteurs merken op dat MDMA-therapie kan helpen bij het verwerken van pijnlijke herinneringen en ervaringen die gewoonlijk te moeilijk of beangstigend zijn om te erkennen.

Uit het onderzoek bleek ook dat deelnemers die MDMA kregen meer zelfcompassie toonden in vergelijking met degenen die een placebo namen. Om zelfcompassie te meten, gebruikten de onderzoekers een schaal die is ontwikkeld door psychologe Kristin Neff, die al twintig jaar een toonaangevende autoriteit is op het gebied van zelfcompassieonderzoek. Zij identificeerde drie hoofdcomponenten van zelfcompassie: vriendelijkheid voor jezelf, menselijkheid en mindfulness.

Zelfzorg betekent dat je jezelf met begrip en tederheid behandelt op de momenten dat je lijdt of fouten maakt, in plaats van jezelf streng te veroordelen. Gewone menselijkheid betekent dat je je herinnert dat iedereen wel eens te maken krijgt met moeilijkheden en fouten, in plaats van het gevoel te hebben dat jij de enige bent die zulke beproevingen doormaakt. Binnen mindfulness overdrijf of bagatelliseer je je pijnlijke gedachten niet: je bent je ervan bewust, maar je beseft ook dat het slechts gedachten zijn en niet je hele wezen.

Volgens de auteurs van een recent onderzoek kan zelfcompassie mensen helpen de kracht te vinden die ze nodig hebben om de traumatische ervaringen die ze proberen te verwerken, te boven te komen. Het is ook een effectieve manier om de schaamte te bestrijden die mensen die een trauma hebben meegemaakt vaak achtervolgt.

Een belangrijke factor voor geestelijke gezondheid en effectieve behandeling na trauma is emotieregulatie. Omdat de behandeling vaak bestaat uit het werken met pijnlijke herinneringen om ze te veranderen, is het essentieel om het lijden dat ze veroorzaken te kunnen verdragen. Het beheersen van deze emoties kan een uitdaging zijn voor mensen met PTSS, wat een van de redenen kan zijn dat ze de behandeling staken.

Het onderzoek toonde aan dat therapie met MDMA een significant effect had op emotieregulatie en emotionele instabiliteit en ontregeling twee keer zoveel verminderde als placebotherapie.

Dit voegt toe aan de reeds bestaande kennis over psychedelica
We hebben veel informatie over de psychologische effecten van MDMA, zowel uit klinische onderzoeken naar de drug die geen verband houden met PTSS als uit minder formele observaties.

Iedereen die wel eens getuige is geweest van een knuffel op de dansvloer tijdens een rave kan bevestigen dat MDMA ons gezelliger maakt. Het staat erom bekend dat het gevoelens van openheid en verbondenheid met anderen bevordert. Onderzoeken wijzen ook uit dat het onze positieve houding ten opzichte van prettige herinneringen verbetert en onze negatieve houding ten opzichte van pijnlijke herinneringen vermindert. Deze factor vermindert ook de mate waarin we reageren op emotioneel bedreigende stimuli.

Deze effecten kunnen ons een basis bieden om onze traumatische ervaringen vanuit een gunstiger perspectief te bekijken. We vroegen Van der Kolk naar de relatie tussen deze bekende effecten en zijn bevindingen met betrekking tot alexithymie, zelfcompassie en emotieregulatie.

Zijn hypothese is dat veranderingen in emotionele vermogens ten grondslag kunnen liggen aan andere MDMA-gerelateerde veranderingen. Het vergroten van je vermogen tot zelfcompassie kan bijvoorbeeld een mechanisme zijn waardoor je minder negatief omgaat met pijnlijke herinneringen.

Een ander voorbeeld: het verbeteren van je vermogen om emoties te reguleren, zoals een onderzoek onder MDMA-gebruikende patiënten heeft aangetoond, kan een mechanisme zijn waardoor je minder angstig kunt reageren op emotioneel bedreigende stimuli, waaronder misschien verontrustende herinneringen die je hebt als je een trauma ervaart.

"Vanuit strategisch oogpunt, toen ik moest uitzoeken welk medicijn ik zou testen en welke aandoening ik zou behandelen, dacht ik echt dat MDMA meer kans had op goede resultaten dan de andere klassieke psychedelica vanwege de angstreductie die je krijgt van MDMA " - aldus Doblin.

Hoewel er onderzoek is gedaan dat suggereert dat psychedelica je helpen oude associaties te vergeten en nieuwe te leren, en dat sommige psychedelica worden gebruikt om trauma's te behandelen, zoals LSD, dat met succes is gebruikt bij overlevenden van de Holocaust. In dit geval is MDMA misschien nog wel geschikter dan LSD.

Er is geen gevoel van angst bij het gebruik van LSD, in tegenstelling tot MDMA. Mensen die met LSD een trauma moeten verwerken, raken soms in paniek door hun pijnlijke herinneringen, wat de vooruitgang belemmert. In dit geval kunnen de angstreducerende effecten van MDMA gunstig zijn. Er is echter direct onderzoek nodig om te bepalen welke psychedelica het beste zijn voor de behandeling van PTSS.

Maar voor het deel van de mensen dat hiermee worstelt, kan psychotherapie alleen niet veel helpen. Dat is waar psychedelica te hulp kunnen schieten.