Hij onderhield een strijd die persoonlijk werd tegen rechter Baltasar Garzón / Hij bleef beschermd door de autoriteiten van zijn land, Turkije, tot 2023, toen hij werd gearresteerd / Hij werd geassocieerd met narcos uit heel Spanje, had vertrouwde medewerkers en aarzelde niet om geweld te gebruiken om rekeningen te vereffenen / Hij bouwde scholen en ziekenhuizen om de bewondering van zijn landgenoten met drugsgeld te verdienen
Urfi Çetinkaya is overleden. De drugsbaron die de meeste heroïne aller tijden naar Spanje stuurde (tenminste van degenen die bekend zijn bij de politie), stierf deze week in de gevangenis waar hij een gevangenisstraf van 24 jaar uitzat die hem was opgelegd voor een leven lang drugshandel. Bekend onder de schuilnaam Topal (De verlamde, in Spanje), werd hij in 2023 op een verrassende manier gearresteerd, omdat de veiligheidsdiensten dachten dat de Turkse autoriteiten hem tot het einde van zijn dagen zouden blijven beschermen, zoals in het verleden al was gebeurd. In Spanje zat Topal enkele jaren achter de grote opeenvolging van heroïneopslagplaatsen en voerde hij een soort persoonlijke oorlog met de toenmalige sterrechter tegen drugs in het land, Baltasar Garzón, die deze strijd combineerde met de ontdekking van de grote cocaïnekoninginnen in Galicië.
Hij werd er destijds van beschuldigd leden van het Openbaar Ministerie zelf te hebben omgekocht om een van de processen tegen hem te voorkomen. Hij betaalde de kosten voor de bouw van verschillende scholen, waaronder instituten, en een ziekenhuis, allemaal op naam van een van zijn zonen, Orfi Çetinkaya.
Urfi Çetinkaya werd door de politie in verband gebracht met de staatsgreep van 1980 in Turkije. Jaren later, in 1988, belandde hij in een rolstoel na een confrontatie met de autoriteiten in zijn land. De heroïnehandel werd zijn leven en vanaf dat moment begon hij te reizen door verschillende landen, vooral Spanje, waar hij een uitgebreid netwerk van medewerkers opbouwde, sommigen van hen landgenoten en anderen Spanjaarden.
"Hij knoopte relaties aan met andere smokkelaars en als hij vertrouwen had, nam hij hun organisatie over. Hij heeft veel dode mensen op zijn rug. De eerste keer dat we hem gevangen namen was in '91, maar we hadden al informatie over hem sinds de jaren tachtig. En sindsdien was hij de grote baas, altijd werkzaam in de schaduw, zonder zijn gezicht te laten zien." Enrique Juárez, voormalig heroïnehoofd van de Centrale Narcoticabrigade beschrijft dit in het boek 'Traffickers of Death. Van heroïne tot fentanyl', een van de officiële werken van Narcodiario, het criminele begin van Urfi Çetinkaya.
Turmus (een van zijn partners in die tijd) en vele andere Turkse burgers.Iedereen die daar kwam bracht hem hulde, waardoor de politie een glimp opving van de omvang van het personage dat net in Spanje was aangekomen. Hij was de controleur, de baas van de hele organisatie."
Urfi Çetinkaya moest zichzelf onaantastbaar achten in zijn geboorteland Turkije, waar hij jarenlang bleef wonen ondanks arrestatiebevelen van Interpol. Om zijn imago op te poetsen en bepaalde sectoren van de bevolking tevreden te houden, investeerde hij geld in de bouw van een half dozijn scholen en zelfs een ziekenhuis, allemaal vernoemd naar zijn zoon, werken die hij schonk aan de Ottomaanse staat. Hij volgde de stijl van 'weldoener van het volk' die ooit Pablo Escobar, cocaïnekoning, beroemd maakte in Medellín.
Cetinkaya maakte dezelfde reis als veel andere drugsbaronnen om een belangrijk netwerk van contacten in Spanje op te bouwen. Toen hij na de operatie van 1991 werd gearresteerd, legde hij contact met andere criminelen, grote bondgenoten van de Turkse drugshandelaar gedurende zijn hele criminele carrière. De gevangenis was, net zoals dat gebeurde met de cocaïnekoninginnen, de perfecte plek om nieuwe partners aan te trekken. "We zetten het 'op een rijtje' door ze in dezelfde gevangenissen op te nemen," benadrukte een hoge politiefunctionaris destijds.
De drugs arriveerde op het schiereiland in campers, minibusjes, bussen of tractorwielen. Een uitspraak van Topal uit die tijd, nadat hij ontdekt was, zal in het geheugen gegrift blijven: "Nu ga ik Spanje overspoelen met heroïne."
Urfi Çetinkaya is overleden. De drugsbaron die de meeste heroïne aller tijden naar Spanje stuurde (tenminste van degenen die bekend zijn bij de politie), stierf deze week in de gevangenis waar hij een gevangenisstraf van 24 jaar uitzat die hem was opgelegd voor een leven lang drugshandel. Bekend onder de schuilnaam Topal (De verlamde, in Spanje), werd hij in 2023 op een verrassende manier gearresteerd, omdat de veiligheidsdiensten dachten dat de Turkse autoriteiten hem tot het einde van zijn dagen zouden blijven beschermen, zoals in het verleden al was gebeurd. In Spanje zat Topal enkele jaren achter de grote opeenvolging van heroïneopslagplaatsen en voerde hij een soort persoonlijke oorlog met de toenmalige sterrechter tegen drugs in het land, Baltasar Garzón, die deze strijd combineerde met de ontdekking van de grote cocaïnekoninginnen in Galicië.
Hij werd er destijds van beschuldigd leden van het Openbaar Ministerie zelf te hebben omgekocht om een van de processen tegen hem te voorkomen. Hij betaalde de kosten voor de bouw van verschillende scholen, waaronder instituten, en een ziekenhuis, allemaal op naam van een van zijn zonen, Orfi Çetinkaya.
Urfi Çetinkaya werd door de politie in verband gebracht met de staatsgreep van 1980 in Turkije. Jaren later, in 1988, belandde hij in een rolstoel na een confrontatie met de autoriteiten in zijn land. De heroïnehandel werd zijn leven en vanaf dat moment begon hij te reizen door verschillende landen, vooral Spanje, waar hij een uitgebreid netwerk van medewerkers opbouwde, sommigen van hen landgenoten en anderen Spanjaarden.
"Hij knoopte relaties aan met andere smokkelaars en als hij vertrouwen had, nam hij hun organisatie over. Hij heeft veel dode mensen op zijn rug. De eerste keer dat we hem gevangen namen was in '91, maar we hadden al informatie over hem sinds de jaren tachtig. En sindsdien was hij de grote baas, altijd werkzaam in de schaduw, zonder zijn gezicht te laten zien." Enrique Juárez, voormalig heroïnehoofd van de Centrale Narcoticabrigade beschrijft dit in het boek 'Traffickers of Death. Van heroïne tot fentanyl', een van de officiële werken van Narcodiario, het criminele begin van Urfi Çetinkaya.
Turmus (een van zijn partners in die tijd) en vele andere Turkse burgers.Iedereen die daar kwam bracht hem hulde, waardoor de politie een glimp opving van de omvang van het personage dat net in Spanje was aangekomen. Hij was de controleur, de baas van de hele organisatie."
Urfi Çetinkaya moest zichzelf onaantastbaar achten in zijn geboorteland Turkije, waar hij jarenlang bleef wonen ondanks arrestatiebevelen van Interpol. Om zijn imago op te poetsen en bepaalde sectoren van de bevolking tevreden te houden, investeerde hij geld in de bouw van een half dozijn scholen en zelfs een ziekenhuis, allemaal vernoemd naar zijn zoon, werken die hij schonk aan de Ottomaanse staat. Hij volgde de stijl van 'weldoener van het volk' die ooit Pablo Escobar, cocaïnekoning, beroemd maakte in Medellín.
Cetinkaya maakte dezelfde reis als veel andere drugsbaronnen om een belangrijk netwerk van contacten in Spanje op te bouwen. Toen hij na de operatie van 1991 werd gearresteerd, legde hij contact met andere criminelen, grote bondgenoten van de Turkse drugshandelaar gedurende zijn hele criminele carrière. De gevangenis was, net zoals dat gebeurde met de cocaïnekoninginnen, de perfecte plek om nieuwe partners aan te trekken. "We zetten het 'op een rijtje' door ze in dezelfde gevangenissen op te nemen," benadrukte een hoge politiefunctionaris destijds.
De drugs arriveerde op het schiereiland in campers, minibusjes, bussen of tractorwielen. Een uitspraak van Topal uit die tijd, nadat hij ontdekt was, zal in het geheugen gegrift blijven: "Nu ga ik Spanje overspoelen met heroïne."