Addiction'da yayınlanan bir çalışma, glukoza bağlı insülinotropik polipeptit (GIP) ve glukagon benzeri peptit-1 reseptör agonistlerinin (GLP-1 RA) opioid ve alkol kullanım bozuklukları üzerindeki potansiyel etkisini araştırıyor. Chicago Loyola Üniversitesi'nden Dr. Fares Qeadan ve ekibi tarafından yürütülen bu araştırma, diyabet ve obezite tedavisinde yaygın olarak kullanılan bu ilaçların opioid kullanım bozukluğu (OUD) ve alkol kullanım bozukluğu (AUD) olan hastalarda opioid aşırı dozunu ve alkol zehirlenmesini azaltıp azaltamayacağını araştırmaktadır.
Araştırmacılar, Oracle Cerner Real-World Data'dan alınan ve ABD'deki 136 sağlık sisteminde 100 milyondan fazla hastayı içeren geniş bir veri setini inceledi. Çalışma, Ocak 2014 ile Eylül 2022 arasında OUD'li 503.747 ve AUD'li 817.309 olmak üzere iki hasta grubunu analiz etti. Araştırmacılar, GIP veya GLP-1 RA ilaçları reçete edilenlerin sonuçlarını reçete edilmeyenlerle karşılaştırarak, bu reçeteleri alan hastalar arasında opioid aşırı doz ve alkol zehirlenmesi oranlarında önemli bir azalma olduğunu tespit etmiştir.
Çalışmada özellikle GIP/GLP-1 RA ilaçları kullanan hastalarda opioid aşırı dozlarında %40 ve alkol zehirlenmelerinde %50 azalma olduğu bildirilmiştir. Bu koruyucu etkiler, komorbid tip 2 diyabet ve obezite hastaları da dahil olmak üzere çeşitli alt gruplarda gözlenmiştir. Sonuçlar, tipik olarak metabolik durumlar için kullanılan ilaçların madde kullanım bozukluklarının kritik yönlerini de ele alabileceğini göstermesi açısından özellikle umut vericidir.
Çalışma, semaglutid ve liraglutid gibi GLP-1 RA ilaçlarının madde arama davranışlarını azaltmada benzer etkilerini gösteren önceki hayvan araştırmalarına dayanmaktadır. Bu bulgular, bu ilaçların ödül ve bağımlılıkla ilgili beyin yollarını modüle etmedeki rolüne ilişkin yeni araştırma yolları açmıştır. İlaçların, motive olmuş davranışlardan ve ödüllerin işlenmesinden sorumlu olan beynin mezolimbik sistemini etkilediği göz önüne alındığında, araştırmacılar bu ilaçların hem gıda hem de uyuşturucu için "doyma" mekanizmalarını etkileyebileceğini ve böylece istek ve tüketimi azaltabileceğini varsaymaktadır.
Bu çalışma gözlemseldir ve doğrudan bir neden-sonuç ilişkisi kuramazken, sonuçları geniş kapsamlıdır. Daha ileri klinik çalışmalar bu bulguları doğrularsa, GIP/GLP-1 RA ilaçları madde kullanım bozukluklarının tedavisinde yeni bir terapötik seçenek haline gelebilir ve OUD ve AUD için mevcut ilaç destekli tedavileri tamamlayabilir.
Bu çalışma, opioid salgını dünya çapında toplumları harap etmeye devam ettiği ve ABD'de aşırı doz ölümleri 1999'dan bu yana altı kat arttığı için özellikle zamanlama açısından önemlidir. Alkol kullanım bozukluğu da sadece ABD'de yılda 178.000'den fazla ölümle önemli bir halk sağlığı sorunu olmaya devam etmektedir. Bağımlılığı çevreleyen damgalama ve farmakoterapinin yeterince kullanılmaması da dahil olmak üzere hem OUD hem de AUD için tedavinin önündeki engellerin ele alınması önemini korumaktadır. GIP/GLP-1 RA ilaçlarının potansiyel kullanımı, mevcut tedavilerin cephaneliğini genişletebilir ve bağımlılıkla mücadele eden milyonlarca kişiye umut sunabilir.
Daha fazla ayrıntı için çalışmanın tamamına buradan erişebilirsiniz: https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/add.16679 (clearnet)
Bu tür yayınlarla ilgileniyorsanız, lütfen tepki verin ve yorum bırakın. Bu benim devam etmem için bir işaret olacaktır.
