Η μονοφωσφορική αμφεταμίνη πρέπει να παρασκευάζεται με τιτλοδότηση σε νερό, το ph που θέλετε είναι 5 έως 6. Το μονοφωσφορικό δεν μπορεί να παρασκευαστεί σε αλκοόλη καθώς όταν προσθέσει κανείς το φωσφορικό οξύ 75 ή 85% δεν έχει σημασία, όπως είναι ή σε αλκοόλη στη βάση σε αλκοόλη έρχεται το σημείο που όλη η Αμφ. μετατρέπεται ξαφνικά σε τσιχλόφουσκα και δεν παίρνει πια κανένα οξύ. Έτσι έχετε ένα μίγμα πολυφωσφορικών . Δεν είναι πρόβλημα να στεγνώσει αυτή η μάζα τσιχλόφουσκας και στεγνώνει χωρίς προβλήματα και μπορεί να καταναλωθεί και δεν είναι κακό αλλά όχι το μονοφωσφορικό.
Το μονοφωσφορικό το οποίο μπορεί να φτιαχτεί με την προσθήκη νερού και μετά αραιωμένου φωσφορικού οξέος στη βάση σε μη πολικό διαλύτη και μετά αναμειγνύουμε τα άγια σκατά και των δύο, έχει το πλεονέκτημα ότι είναι πολύ πιο υδατοδιαλυτό από το πολυφωσφορικό και επίσης περισσότερο από το θειικό. Αυτή η υψηλότερη διαλυτότητα σημαίνει καλύτερη βιοδιαθεσιμότητα και έχει ελαφρώς ταχύτερη έναρξη από τα άλλα άλατα. Μόνο το ανθρακικό άλας λέγεται ότι το ξεπερνάει, αλλά δεν προσπάθησα ποτέ να το φτιάξω.
Τώρα όταν φτιάχνετε το μονοφωσφορικό στο νερό συμβαίνει κάτι που θα σας ενοχλήσει πρώτα: Κατά την προσθήκη του φωσφορικού οξέος θα δείτε πρώτα το αλάτι να πέφτει από το διάλυμα και αυτό θα σας χαροποιήσει. Όταν προσθέτετε περισσότερο οξύ ξαφνικά όλο το αλάτι θα -φουσκώσει! - εξαφανίζεται και πάλι! Σε διαφορά με το θειικό οξύ όπου αυτό είναι κακό, είναι ακριβώς αυτό που θέλετε με τα άλατα του φωσφορικού οξέος καθώς θέλετε αυτό με την καλύτερη υδατοδιαλυτότητα. Το οποίο παίρνετε σε ph 5 με 6 και αφού διαχωρίσετε και εξατμίσετε το νερό.
Ο κόκκινος αποχρωματισμός που εμφανίζεται όταν προστίθεται πολύ οξύ δεν προκαλείται από οξύ ή αμφεταμίνη αλλά από προσμίξεις, κυρίως P2P και ήπια βασικές προσμίξεις που ήρθαν μέσα από τη διαδικασία. Το P2P περνάει ωραία μέσα από τις ατμοαποστάξεις και τις διαδικασίες Α/Β, καθώς είναι αμφοτερικό παρουσία βάσεων και οξέων, ειδικά με τις βάσεις, ας πούμε ότι γίνεται ξαφνικά υδατοδιαλυτό σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό.
Πραγματικά καθαρή βάση αμφεταμίνης δεν αλλάζει χρώμα όσο οξύ και αν προσθέσετε. Κανένα από τα πρωτόκολλα μετά την αντίδραση που έχω δει εδώ δεν παράγει πραγματικά καθαρή βάση αμφεταμίνης και έτσι η ανάγνωση σχετικά με το πρόβλημα του αποχρωματισμού (από ροζ σε κόκκινο) δεν αποτελεί καθόλου έκπληξη.
