Η Α-πυρρολιδινοπεντιοφαινόνη είναι ένα συνθετικό διεγερτικό, το οποίο θεωρείται ανάλογο της καθινόνης, του κύριου συστατικού του θάμνου Catha edulis. Γίνεται όλο και πιο δημοφιλές μεταξύ των ατόμων που χρησιμοποιούν ψυχοδιεγερτικά. Ανάλογα με τη φύση του τελικού αμινικού, α - και αρυλικού υποκαταστάτη τους παράγουν τα αποτελέσματά τους σύμφωνα με τον γνωστό μηχανισμό δράσης με επαναπρόσληψη διαφόρων νευροδιαβιβαστών. Μια φαρμακολογική αξιολόγηση αυτής της δράσης πραγματοποιήθηκε από ξένους ερευνητές για τη μελέτη του μεταβολισμού αυτών των παραγόντων, την ανάλυση της συμπεριφοράς μαζί με τον προσδιορισμό της κινητικής δραστηριότητας κ.λπ. Ωστόσο, η τοξικολογική μελέτη διεξήχθη σε ελάχιστους όγκους και περιορίστηκε κυρίως σε μια αναδρομική αναλυτική μελέτη των εγκληματολογικών πτυχών σε υπερβολικές δόσεις από α-PVP και ούτω καθεξής. Πρόσφατα, τα επιστημονικά περιοδικά αναφέρουν πολλά άρθρα που αναλύουν περιπτώσεις οξείας δηλητηρίασης και θανατηφόρα αποτελέσματα σε ασθενείς με παρόν ιστορικό χρήσης ουσιών, γεγονός που μπορεί να θεωρηθεί εύλογη αιτιολόγηση της συνάφειας της παρούσας μελέτης. Σκοπός της μελέτης είναι ο προσδιορισμός και η ανάλυση δεδομένων σχετικά με την οξεία τοξικότητα σε αρουραίους μετά από ενδογαστρική και ενδοπεριτοναϊκή χορήγηση α-πυρρολιδινοπεντιοφαινίου.
Η μελέτη διεξήχθη σε 144 αρσενικούς αρουραίους Wistar βάρους 180-200 g. σύμφωνα με τα πρότυπα GLP. Η θερμοκρασία του αέρα ήταν 20 βαθμοί Κελσίου σε όλα τα κελιά, οι συνθήκες κράτησης ήταν οι ίδιες. Ο κύκλος φωτός/σκοταδιού, με περιοδικότητα 12 ωρών. Η ουσία που χρησιμοποιήθηκε: A-PVP (σκόνη, καθαρότητα 98,1%) Προσδιορίστηκαν 3 ομάδες με 6 υποομάδες (Α1, Α2, Α3, Α4, Α5, Α6- Β1, Β2, Β3, Β4, Β5, Β6 και C1, C2, C3, C4, C5, C6) των 8 αρουραίων σε κάθε υποομάδα σύμφωνα με τις δοσολογίες. Ομάδα Α - η ουσία χορηγήθηκε ενδοπεριτοναϊκά. Ομάδα Β - η ουσία εγχύθηκε μέσω γαστρικού σωλήνα. Ομάδα C (ομάδα ελέγχου) - άθικτα ζώα στα οποία χορηγήθηκαν ισοδύναμες δόσεις διαλύματος 0,9% NaCl. Το A-PVP διαλύθηκε σε ρυθμιστικό διάλυμα 0,9% σε κατάλληλες συγκεντρώσεις.
Για την καταγραφή της LD50 στους αρουραίους της ομάδας Α χορηγήθηκε η ουσία ενδοπεριτοναϊκά στις ακόλουθες εφάπαξ δόσεις: 200, 350, 450, 700, 900 και 1200 mg/kg. Οι αρουραίοι της ομάδας Β έλαβαν την ουσία μέσω ενδογαστρικής χορήγησης σε δόσεις: 300, 450, 600, 900, 1200, 1600 mg/kg. Η ομάδα Γ έλαβε διάλυμα χλωριούχου νατρίου 0,9% σε ισοδύναμες δόσεις.
Αποτελέσματα και συζήτηση.
Η αξιολόγηση της τοξικής δράσης της υπό έρευνα ουσίας στα πειραματόζωα πραγματοποιήθηκε σύμφωνα με την κλινική εικόνα της δηλητηρίασης και το ποσοστό επιβίωσης. Τα αποτελέσματα προσδιορίστηκαν με τη μέθοδο (INITIALS) με δήλωση LD50. Σχήμα 1. Ενδοπεριτοναϊκή χορήγηση της ουσίας. Η ενδογαστρική χορήγηση της ουσίας σε ζώα της ομάδας Β σε δόσεις που κυμαίνονταν μεταξύ 300-450 mg/kg προκάλεσε την ακόλουθη κλινική παρουσίαση: κατά τη διάρκεια 2 λεπτών η αναπνοή είναι δραματικά συχνότερη, εκδηλώνεται ενεργός καλλωπισμός, υπάρχει ούρηση, αλλά όχι αφόδευση, οι αρουραίοι πίνουν νερό. Μετά από 50-80 λεπτά, οι αρουραίοι κινούνται μέτρια γύρω από την περίμετρο του χώρου, η αναπνοή είναι γρήγορη, υπάρχει αφόδευση (από 1 έως 4 φορές), η ούρηση είναι ενεργή, επαναλαμβάνεται. Μετά από 120-200 λεπτά, οι αρουραίοι κινούνται αργά ή μέτρια, η αναπνοή είναι γρήγορη, δεν υπάρχει ούρηση και αφόδευση. Μετά από 250 λεπτά, οι αρουραίοι αρχίζουν να κινούνται μέτρια γύρω από την περίμετρο, αρχίζουν να πίνουν νερό ενεργά, εκδηλώνεται μέτρια περιποίηση. Τα συμπτώματα αυτά εκδηλώθηκαν στους αρουραίους της ομάδας Α που έλαβαν την ουσία ενδοπεριτοναϊκά σε δόσεις 200-350 mg/kg με διαφορετικό βαθμό σοβαρότητας και διάρκειας, ωστόσο η έναρξη των επιδράσεων ήταν σημαντικά ταχύτερη σε σύγκριση με την ομάδα Β. Έτσι, μετά την ένεση η κλινική εικόνα παρέμεινε κατά τη διάρκεια 30-40 δευτερολέπτων.Η μελέτη διεξήχθη σε 144 αρσενικούς αρουραίους Wistar βάρους 180-200 g. σύμφωνα με τα πρότυπα GLP. Η θερμοκρασία του αέρα ήταν 20 βαθμοί Κελσίου σε όλα τα κελιά, οι συνθήκες κράτησης ήταν οι ίδιες. Ο κύκλος φωτός/σκοταδιού, με περιοδικότητα 12 ωρών. Η ουσία που χρησιμοποιήθηκε: A-PVP (σκόνη, καθαρότητα 98,1%) Προσδιορίστηκαν 3 ομάδες με 6 υποομάδες (Α1, Α2, Α3, Α4, Α5, Α6- Β1, Β2, Β3, Β4, Β5, Β6 και C1, C2, C3, C4, C5, C6) των 8 αρουραίων σε κάθε υποομάδα σύμφωνα με τις δοσολογίες. Ομάδα Α - η ουσία χορηγήθηκε ενδοπεριτοναϊκά. Ομάδα Β - η ουσία εγχύθηκε μέσω γαστρικού σωλήνα. Ομάδα C (ομάδα ελέγχου) - άθικτα ζώα στα οποία χορηγήθηκαν ισοδύναμες δόσεις διαλύματος 0,9% NaCl. Το A-PVP διαλύθηκε σε ρυθμιστικό διάλυμα 0,9% σε κατάλληλες συγκεντρώσεις.
Για την καταγραφή της LD50 στους αρουραίους της ομάδας Α χορηγήθηκε η ουσία ενδοπεριτοναϊκά στις ακόλουθες εφάπαξ δόσεις: 200, 350, 450, 700, 900 και 1200 mg/kg. Οι αρουραίοι της ομάδας Β έλαβαν την ουσία μέσω ενδογαστρικής χορήγησης σε δόσεις: 300, 450, 600, 900, 1200, 1600 mg/kg. Η ομάδα Γ έλαβε διάλυμα χλωριούχου νατρίου 0,9% σε ισοδύναμες δόσεις.
Αποτελέσματα και συζήτηση.
Τα ζώα της ομάδας Α(5,6), που έλαβαν 900- 1200 mg/kg., μετά την έγχυση έπεσαν σε λήθαργο για 30-80 δευτερόλεπτα. (Εικ. 2-4) Οι κλινικές ενδείξεις περιλάμβαναν: ταχυπνοία της αναπνοής, σημαντικά μειωμένο αντανακλαστικό της κανονικής θέσης κατά τη στροφή ανάσκελα. Καταγράφηκαν πτώσεις και μυώσεις. Δεν υπήρχε αφόδευση και ούρηση. Μετά από 10-15 λεπτά, το ζώο δεν μπορούσε να σταθεί στα πόδια του, βρισκόταν ξαπλωμένο στην κοιλιά ή στο πλάι, η αναπνοή ήταν συχνή, διακοπτόμενη και ρηχή.
Στη συνέχεια, εμφανίστηκαν τονικοί σπασμοί, οι οποίοι μέσα σε 70-100 δευτερόλεπτα μετατράπηκαν σε σπασμούς που οφείλονται σε ασφυξία (κλονικοί, δύσπνοια, κυάνωση). Μέσα σε 1 λεπτό επήλθε ο θάνατος. Οι κλινικές ενδείξεις των υποομάδων Β (5 και 6) ήταν παρόμοιες με τις υποομάδες Α (5 και 6), ωστόσο η σοβαρότητα των δεικτών ήταν μικρότερη και η διάρκεια μεγαλύτερη. Ο θάνατος επήλθε εντός 40-70 λεπτών. Τα όργανα (εγκέφαλος, καρδιά, νεφρά, ήπαρ, σπλήνα) αφαιρέθηκαν από τα νεκρά ζώα για μορφολογικές μελέτες.
Συμπέρασμα:
1. LD50 για αρουραίους βάρους 180-200 g με ενδοπεριτοναϊκή χορήγηση ≈ 410,8 mg/kg. Για τον άνθρωπο, η δόση αυτή ισοδυναμεί (με τον κατάλληλο αλλομετρικό συντελεστή) ≈ 86,4 mg/kg.
2. LD50 για αρουραίους βάρους 180-200 g με ενδογαστρική χορήγηση ≈ 1093,0 mg/kg. Για τον άνθρωπο, η δόση αυτή ισοδυναμεί (με κατάλληλο αλλομετρικό συντελεστή) ≈ 262,3 mg/kg.
3. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της διεξαχθείσας μελέτης, η ουσία Α-πυρρολιδινοπεντοφαινόνη όταν χορηγείται ενδοφλεβίως πρέπει να κατατάσσεται στην κατηγορία II (Πολύ επικίνδυνη).
Last edited by a moderator:
