Σύνθεση φαινυλακετόνης (P2P) από βενζαλδεΰδη με βουτανόνη
- Thread starter WillD
- Start date
Υποθέτω ότι αυτό που πραγματικά αναρωτιέμαι είναι η στοχυομετρία αυτής της αντίδρασης. Σε άλλες περιγραφές του bayer-williger δεν μπορώ να βρω αυτές τις τεράστιες ποσότητες GAA. Μπορεί κάποιος να με βοηθήσει με το σκεπτικό; Είμαι πολύ κοντά στο να το δοκιμάσω αυτό, αλλά η ποσότητα του GAA είναι προβληματική.
- By billythekid
αυτή η ποσότητα gaa είναι μεγάλη και η καλύτερη εικασία μου για το γιατί είναι ότι η προετοιμασία του υπεροξικού οξέος επί τόπου (κατά τη διάρκεια της αντίδρασης) και χωρίς καταλύτη είναι αναποτελεσματική, οπότε ο χημικός υπεραντισταθμίζει για να βοηθήσει σε αυτό, επίσης το GAA χρησιμοποιείται εδώ ως διαλύτης
με την παρασκευή του υπεροξικού οξέος ημέρες πριν και τον έλεγχο της περιεκτικότητας σε διαθέσιμο οξυγόνο είναι πιθανό να έχετε καλύτερα αποτελέσματα. Τούτου λεχθέντος, έχω δει επαγγελματίες να χρησιμοποιούν αυτή τη μέθοδο και να παίρνουν στην καλύτερη περίπτωση μόνο 35 έως 65% του τελικού προϊόντος. έτσι ένας άπειρος χημικός είναι πιθανό να πάρει ακόμα χειρότερα και ένας αρχάριος είναι πιθανό να αποτύχει ή ακόμα χειρότερα να τραυματιστεί. Σας συνιστώ να διαβάσετε και να μελετήσετε και να ξεκινήσετε από μικρό μέγεθος
βεβαιωθείτε ότι καθαρίζετε σχολαστικά το τελικό μίγμα της αντίδρασης στο τέλος κάθε βήματος, Μην υπερβαίνετε τους -5c στη συμπύκνωση αλδόλης αφήστε το mek/βενζαλδεΰδη να αναδεύεται όλη τη νύχτα στο ψυγείο μετά την αεριοποίηση.
μην ξεπερνάτε τους 60c στο Bayer villager. και ερευνήστε άλλους οξειδωτές γιατί έχω καλύτερα αποτελέσματα με έναν διαφορετικό.
με την παρασκευή του υπεροξικού οξέος ημέρες πριν και τον έλεγχο της περιεκτικότητας σε διαθέσιμο οξυγόνο είναι πιθανό να έχετε καλύτερα αποτελέσματα. Τούτου λεχθέντος, έχω δει επαγγελματίες να χρησιμοποιούν αυτή τη μέθοδο και να παίρνουν στην καλύτερη περίπτωση μόνο 35 έως 65% του τελικού προϊόντος. έτσι ένας άπειρος χημικός είναι πιθανό να πάρει ακόμα χειρότερα και ένας αρχάριος είναι πιθανό να αποτύχει ή ακόμα χειρότερα να τραυματιστεί. Σας συνιστώ να διαβάσετε και να μελετήσετε και να ξεκινήσετε από μικρό μέγεθος
βεβαιωθείτε ότι καθαρίζετε σχολαστικά το τελικό μίγμα της αντίδρασης στο τέλος κάθε βήματος, Μην υπερβαίνετε τους -5c στη συμπύκνωση αλδόλης αφήστε το mek/βενζαλδεΰδη να αναδεύεται όλη τη νύχτα στο ψυγείο μετά την αεριοποίηση.
μην ξεπερνάτε τους 60c στο Bayer villager. και ερευνήστε άλλους οξειδωτές γιατί έχω καλύτερα αποτελέσματα με έναν διαφορετικό.
↑View previous replies…
- By lalalander
Σύμφωνα με τα άρθρα που διάβασα, μπορείτε να το κάνετε, αλλά η απώλεια στις αποδόσεις θα είναι μεγάλη. Και ορισμένα άρθρα υποδεικνύουν ότι το P2P θα υποβαθμιστεί πριν επιτευχθεί η θερμοκρασία.
Η απόσταξη με ατμό φαίνεται εύκολη και καθαρή.
Η απόσταξη με ατμό φαίνεται εύκολη και καθαρή.
- By TheNut22
Σας αρέσει λοιπόν η απόσταξη αιθέριων ελαίων με ατμό; Επειδή δεν έχω αυτό το είδος συσκευής που δείχνουν στο βίντεο εδώ μέσα.
Έτσι, βάζω το καθαρισμένο P2P μου με νερό στη φιάλη βρασμού των 500 ml, και το P2P έρχεται με αυτούς τους υδρατμούς, αλλά φυσικά δεν αναμειγνύονται, στη συνέχεια εκχύλιση;
Έτσι, βάζω το καθαρισμένο P2P μου με νερό στη φιάλη βρασμού των 500 ml, και το P2P έρχεται με αυτούς τους υδρατμούς, αλλά φυσικά δεν αναμειγνύονται, στη συνέχεια εκχύλιση;
- By TheNut22
Πρώτη φορά, κάνω αυτή την οξείδωση με υπεροξικό διάλυμα με εξουδετερωμένο διάλυμα και στο ανώτερο στρώμα υπάρχει κάποιο κοκκινωπό πορτοκαλί στρώμα, το οποίο, νομίζω ότι γίνεται όλο και μεγαλύτερο με τις ώρες της οξείδωσης. Διατηρώ τη θερμοκρασία περίπου στους 55-60 C, αλλά γίνεται όλο και πιο δύσκολο να αναδεύσω και να αναμείξω με τα χέρια μου (ο αναδευτήρας magn.είναι νεκρός), επειδή το ανώτερο στρώμα είναι τόσο παχύ.
Τι στο διάολο κάνω εδώ; Φουσκώνει, ναι. Νομίζω ότι αυτή είναι η πρώτη φορά που λειτουργεί το υπεροξικό οξύ μου, γιατί πριν από αυτό το κρατούσα στην ντουλάπα μου για 3,5 μέρες και εξουδετέρωσα το διάλυμα. Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει τι συμβαίνει; Τα πάω καλά εδώ; Αυτό είναι περίπου μια ώρα οκτώ.
Τι στο διάολο κάνω εδώ; Φουσκώνει, ναι. Νομίζω ότι αυτή είναι η πρώτη φορά που λειτουργεί το υπεροξικό οξύ μου, γιατί πριν από αυτό το κρατούσα στην ντουλάπα μου για 3,5 μέρες και εξουδετέρωσα το διάλυμα. Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει τι συμβαίνει; Τα πάω καλά εδώ; Αυτό είναι περίπου μια ώρα οκτώ.
- By lalalander
Δεν θα έλεγα ψέματα αν έλεγα ότι δεν γνωρίζω σχεδόν τίποτα για την οξείδωση της BV.
Αυτή τη στιγμή κάνω έρευνα για να αυξήσω τις αποδόσεις κατά την οξείδωση πριν δοκιμάσω οτιδήποτε. Το καλύτερο που έχω καταλάβει μέχρι στιγμής είναι ότι ο λόγος για τον οποίο οι αποδόσεις παραμένουν γύρω στο 35% οφείλεται στην ποσότητα του νερού στη μάζα της αντίδρασης κατά την οξείδωση.
Όσον αφορά την απόσταξη, ναι. Είναι σαν την απόσταξη αιθέριων ελαίων. Υποθέτω ότι μπορεί να γίνει με τον τρόπο που είπες, αλλά θα πάρει πάρα πολύ χρόνο. Σίγουρα δεν είναι πρακτικό. Όταν το P2P επαναρροφάται (βράζει), ο εξωτερικός όγκος ατμού πρέπει να είναι μεγαλύτερος από τον όγκο ατμού στη φιάλη αντίδρασης όπου επαναρροφάται το P2P. Μπορείτε να αποκτήσετε τον απαιτούμενο όγκο ατμού με μια χύτρα ταχύτητας.
Αλλά σίγουρα δεν χρειάζεστε κάτι φανταχτερό όπως η χύτρα ταχύτητας. Μια πολύ απλή εγκατάσταση θα κάνει το κόλπο.
Αυτή τη στιγμή κάνω έρευνα για να αυξήσω τις αποδόσεις κατά την οξείδωση πριν δοκιμάσω οτιδήποτε. Το καλύτερο που έχω καταλάβει μέχρι στιγμής είναι ότι ο λόγος για τον οποίο οι αποδόσεις παραμένουν γύρω στο 35% οφείλεται στην ποσότητα του νερού στη μάζα της αντίδρασης κατά την οξείδωση.
Όσον αφορά την απόσταξη, ναι. Είναι σαν την απόσταξη αιθέριων ελαίων. Υποθέτω ότι μπορεί να γίνει με τον τρόπο που είπες, αλλά θα πάρει πάρα πολύ χρόνο. Σίγουρα δεν είναι πρακτικό. Όταν το P2P επαναρροφάται (βράζει), ο εξωτερικός όγκος ατμού πρέπει να είναι μεγαλύτερος από τον όγκο ατμού στη φιάλη αντίδρασης όπου επαναρροφάται το P2P. Μπορείτε να αποκτήσετε τον απαιτούμενο όγκο ατμού με μια χύτρα ταχύτητας.
Αλλά σίγουρα δεν χρειάζεστε κάτι φανταχτερό όπως η χύτρα ταχύτητας. Μια πολύ απλή εγκατάσταση θα κάνει το κόλπο.
- By TheNut22
Παρατήρησα, ότι πήρα 30,5 γραμμάρια ακετοξυφαινυλοπροπενίου από 55 γραμμάρια MPB, όταν έφτιαξα το υπεροξύ, όχι "επί τόπου", αλλά πρώτα το έφτιαξα συγκρίνοντας με ακριβή mol, και άφησα το υπεροξύ στο κλειστό μου για 3,5 ημέρες με, φυσικά, τον H2SO4-καταλύτη. Στη συνέχεια εξουδετέρωσα το διάλυμα με διττανθρακικό νάτριο σε pH:7. Αυτά είναι τα τεχνάσματα για την παραγωγή έστω και αξιοπρεπούς ποσότητας ακετοξυ. Μην ξεγελιέστε από αυτές τις "in-situ"-παρασκευές αν κάνετε μια κλίμακα 10-50 γραμμαρίων από αυτό.
Last edited:
Συμπύκνωση αλδόλης.
Οι οδηγίες γι' αυτό βρίσκονται στην ενότητα Οργανικές αντιδράσεις
Αυτό το κείμενο φαίνεται να ανταποκρίνεται περισσότερο σε αυτό που βλέπω. Έχει δοκιμάσει κανείς πραγματικά να εκχυλίσει με διαλύτη από το οργανικό στρώμα. Η χρήση χλωροφορμίου δεν θα λειτουργήσει, καθώς είναι αναμίξιμο με το οργανικό στρώμα. Αν δεν μου διαφεύγει κάτι, το κείμενο πρέπει να δοκιμαστεί και να τροποποιηθεί.
Έχει δοκιμάσει κανείς αυτό το σύνθετο πριν.
Οι οδηγίες γι' αυτό βρίσκονται στην ενότητα Οργανικές αντιδράσεις
Αυτό το κείμενο φαίνεται να ανταποκρίνεται περισσότερο σε αυτό που βλέπω. Έχει δοκιμάσει κανείς πραγματικά να εκχυλίσει με διαλύτη από το οργανικό στρώμα. Η χρήση χλωροφορμίου δεν θα λειτουργήσει, καθώς είναι αναμίξιμο με το οργανικό στρώμα. Αν δεν μου διαφεύγει κάτι, το κείμενο πρέπει να δοκιμαστεί και να τροποποιηθεί.
Έχει δοκιμάσει κανείς αυτό το σύνθετο πριν.
- By TheNut22
ΕΝΤΆΞΕΙ. Απλά θερμαίνετε τη βενζ-ύδη και το MEK με υδροχλωρικό οξύ για περίπου 3-5 ώρες. Θερμοκρασία: 90-110 C.
Απλά ευχαρίστησέ με.
Απλά ευχαρίστησέ με.
↑View previous replies…
- By TheNut22
Βάζω όλο το πράγμα με το υγρό και τους κρυστάλλους σε πιάτο pyrex και λίγο 96% αιθανόλη και το θερμαίνω, ώστε όλο το υλικό να περάσει σε υγρή μορφή. Όταν η αιθανόλη βράζει, απομακρύνει το επιπλέον νερό από το μείγμα. Στη συνέχεια, το βάζω πίσω στην κατάψυξη σε φιάλη μέτρησης των 100 ml. Το αφήνω να παραμείνει στη φιάλη μέτρησης στην κατάψυξη από μία ημέρα.
Όλα τα παράπλευρα προϊόντα (σκούρο υγρό) βρίσκονται τότε στο ανώτερο στρώμα και το ρίχνω στην αποχέτευση. Στη συνέχεια ζεσταίνω λίγο τη φιάλη και σχεδόν πάντα θα σχηματιστεί ένα στρώμα νερού στον πυθμένα της φιάλης μέτρησης. Αναρροφάω το νερό με την πιπέτα μου και το βάζω ξανά στην κατάψυξη για περίπου μία ημέρα και πάλι. Θα σχηματιστεί και πάλι έλαιο πλευρικού προϊόντος στο ανώτερο στρώμα. Πάλι στην αποχέτευση. Τώρα θα πρέπει να έχετε κρυστάλλους που δεν υγροποιούνται σε θερμοκρασία δωματίου. Πηγαίνει ίσως λίγο σαν γλίτσα, αλλά είναι αυτό που είναι.
Όλα τα παράπλευρα προϊόντα (σκούρο υγρό) βρίσκονται τότε στο ανώτερο στρώμα και το ρίχνω στην αποχέτευση. Στη συνέχεια ζεσταίνω λίγο τη φιάλη και σχεδόν πάντα θα σχηματιστεί ένα στρώμα νερού στον πυθμένα της φιάλης μέτρησης. Αναρροφάω το νερό με την πιπέτα μου και το βάζω ξανά στην κατάψυξη για περίπου μία ημέρα και πάλι. Θα σχηματιστεί και πάλι έλαιο πλευρικού προϊόντος στο ανώτερο στρώμα. Πάλι στην αποχέτευση. Τώρα θα πρέπει να έχετε κρυστάλλους που δεν υγροποιούνται σε θερμοκρασία δωματίου. Πηγαίνει ίσως λίγο σαν γλίτσα, αλλά είναι αυτό που είναι.
- By TheNut22
Μπορείτε επίσης να το αποστάξετε από το μείγμα διαλύματος. Κάποιος είπε, απλά αποστάξτε όλα όσα αποστάζουν στους 150 C και κάτω και πετάξτε τα. Η μεθυλφαινυλοβουτενόνη αποστάζει γύρω στους 270-300 C σε κανονική πίεση. Και μπορείτε να χρησιμοποιήσετε αυτό το κίτρινου χρώματος έλαιο στο Baeyer-Williger, που είναι το ίδιο MPB, αλλά σε διαφορετική μορφή. Δεν το έχω κάνει αυτό, αλλά και οι κρύσταλλοί μου θα γίνουν πολτός εδώ μέσα. Είναι καλοκαίρι, και το σημείο τήξης είναι γύρω στους 13-14 C. Αν η θερμοκρασία του διαμερίσματός μου είναι γύρω στους 22 C, τότε ...
Υπάρχει η δυνατότητα απόσταξης του προϊόντος με ατμό. Θα δείτε τι εννοώ με την πίσσα όταν φτάσετε στην εκχύλιση. Χρησιμοποιείτε χλωροφόρμιο ή DCM;
Γεια σε όλους !
Δοκίμασα αυτή τη σύνθεση δύο φορές, και εδώ είναι το συμπέρασμά μου σε αυτό.
Πρώτον, απέχω πολύ από το να είμαι εκπαιδευμένος χημικός, οπότε αυτά που λέω θα πρέπει να λαμβάνονται με επιφύλαξη. Μη διστάσετε να διορθώσετε αυτά που λέω.
Οι αντιδράσεις και οι μηχανισμοί είναι αποτέλεσμα της έρευνάς μου και της κατανόησής μου για τη σύνθεση, και ως εκ τούτου επιδέχονται επίσης κριτική.
Απλώς είδα ότι πολλοί άνθρωποι είχαν ήδη συζητήσει το θέμα, οπότε ελπίζω ότι η ανάρτησή μου δεν θα είναι περιττή. Επίσης, ο σύνδεσμος στο τέλος της ανάρτησής μου έχει ήδη αναρτηθεί στο θέμα. Συγγνώμη αν δεν μάθατε τίποτα από την ανάρτησή μου.
Βήμα 1: διασταυρωμένη συμπύκνωση aldol :
Κανονικά χρησιμοποιούμε μια μικρή περίσσεια MEK σε αυτή την αντίδραση επειδή οι κετόνες μπορούν να αυτοσυμπυκνωθούν, αλλά αυτή η αντίδραση είναι θερμοδυναμικά devafable, και θα γίνει μέχρι ένα μέγιστο 5% στη βιβλιογραφία που μπόρεσα να βρω. Παρ' όλα αυτά, σύμφωνα με την εργασία αυτή, η βενζαλδεΰδη μπορεί να αντιδράσει με το τελικό προϊόν, γεγονός που θα μείωνε κατά πολύ την απόδοση, εξ ου και η χρήση περίσσειας MEK για να βεβαιωθούμε ότι η βενζαλδεΰδη αντιδρά με το σωστό μόριο. (Επιπλέον, σύμφωνα με την ίδια εργασία, η απόσταξη μεταξύ της διασταυρούμενης συμπύκνωσης αλδόλης και της οξείδωσης Baeyer-Villiger δεν είναι χρήσιμη, καθώς τα παραπροϊόντα δεν θα αντιδράσουν κατά την οξείδωση Baeyer-Villiger και μπορούν να εξαλειφθούν με την επόμενη απόσταξη). Αναρωτήθηκα αν δεν θα ήταν καλύτερα να προσθέσω τη βενζαλδεΰδη σταγόνα-σταγόνα, πράγμα που θα εξασφάλιζε ότι υπάρχει περίσσεια MEK και έτσι θα απέτρεπε την αντίδραση της βενζαλδεΰδης με το νεοδημιουργούμενο προϊόν. Και δεδομένου ότι η αυτοσυμπύκνωση αλδόλης των κετονών δεν είναι πολύ ευνοϊκή, το να προχωρήσουμε με αυτόν τον τρόπο μπορεί να είναι καλύτερο για την απόδοση. Αλλά όπως είπα, αυτό που λέω πρέπει να επαληθευτεί.
Ως καταλύτη μπορούμε κανονικά να χρησιμοποιήσουμε είτε ένα οξύ είτε μια βάση για αντιδράσεις αλδόλης. Υποθέτω, ωστόσο, ότι εδώ χρησιμοποιούμε ένα οξύ για να αποφύγουμε μια αντίδραση Cannizzaro, επειδή η βενζαλδεΰδη δεν είναι ενοποιήσιμη. Χρησιμοποιώντας έναν όξινο καταλύτη, περνάμε μέσα από το σχηματισμό μιας ενολής αντί του ενολικού.
Ως όξινο καταλύτη, δοκίμασα μια ισχυρή προσθήκη πυκνού H2SO4 την πρώτη φορά που έκανα αυτή την αντίδραση και τη δεύτερη φορά πρόσθεσα μόνο μερικές σταγόνες. Η διαφορά που παρατήρησα μεταξύ των δύο ήταν ότι αν προστεθεί πάρα πολύ H2SO4, το προϊόν πολυμερίζεται, καθιστώντας την απόσταξη σχεδόν αδύνατη λόγω του χτυπήματος.
Η διασταυρούμενη συμπύκνωση αλδόλης θα οδηγήσει σε 3-μεθυλ-4-φαινυλ-3-βουτεν-2-όνη.
Για την οξείδωση Baeyer-Villiger, ήθελα να δοκιμάσω υπερβορικό ή υπερκαρβονικό νάτριο. Το μόνο πρόβλημα που είδα με τη χρήση υπερκαρβονικού νατρίου ήταν ότι θα αντιδρούσε με το GAA και θα το εξουδετέρωνε σταδιακά. Και πράγματι αυτό είναι μια αρκετά κακή ιδέα, έχοντας δοκιμάσει σε μικρή κλίμακα. Το υπερκαρβονικό έχει πρόβλημα διαλυτοποίησης και χρειάζεται ένα μέσο που να περιέχει λίγο περισσότερο νερό. Μόλις γίνει αυτό, πρέπει να προσέξεις να μην απελευθερωθεί πολύ CO2. Το υπεροξικό οξύ σχηματίζεται in situ και αντιδρά με 3-μεθυλ-4-φαινυλ-3-βουτεν-2-όνη. Για να κάνω το περκαρβονικό μου να διαλυτοποιηθεί, πρόσθεσα λίγο H2O2. Αλλά θα έλεγα, αν δεν έχετε 50% H2O2, μην σπαταλάτε το χρόνο σας σε αυτή τη σύνθεση. Και αυτό είναι το συμπέρασμά μου. Παρόλο που αυτή η σύνθεση μπορεί να φαίνεται ελκυστική, είναι κουραστική και επίπονη, ειδικά με όλες αυτές τις αποστάξεις υπό κενό (έχω δοκιμάσει χωρίς, λειτουργεί, αλλά οδηγεί σε εργασία με υψηλές θερμοκρασίες, και έχω καταφέρει ακόμη και να καταστρέψω το προϊόν με αυτόν τον τρόπο!). Θα συμβούλευα λοιπόν οποιονδήποτε να στραφεί σε άλλη μέθοδο σύνθεσης. Κατάφερα τελικά να πάρω αυτό που νομίζω ότι ήταν το επιθυμητό προϊόν, αλλά κατά τη γνώμη μου όχι αρκετό για να δικαιολογήσει την όλη διαδικασία. Για όσους θέλουν να μάθουν περισσότερα, συνιστώ να διαβάσουν την εργασία, να αναζητήσουν το "Two dogs aldol", να μάθουν για τους μηχανισμούς της αντίδρασης αλδόλης, της οξείδωσης baeyer-villiger και της υδρόλυσης των εστέρων.
www.scribd.com
Δοκίμασα αυτή τη σύνθεση δύο φορές, και εδώ είναι το συμπέρασμά μου σε αυτό.
Πρώτον, απέχω πολύ από το να είμαι εκπαιδευμένος χημικός, οπότε αυτά που λέω θα πρέπει να λαμβάνονται με επιφύλαξη. Μη διστάσετε να διορθώσετε αυτά που λέω.
Οι αντιδράσεις και οι μηχανισμοί είναι αποτέλεσμα της έρευνάς μου και της κατανόησής μου για τη σύνθεση, και ως εκ τούτου επιδέχονται επίσης κριτική.
Απλώς είδα ότι πολλοί άνθρωποι είχαν ήδη συζητήσει το θέμα, οπότε ελπίζω ότι η ανάρτησή μου δεν θα είναι περιττή. Επίσης, ο σύνδεσμος στο τέλος της ανάρτησής μου έχει ήδη αναρτηθεί στο θέμα. Συγγνώμη αν δεν μάθατε τίποτα από την ανάρτησή μου.
Βήμα 1: διασταυρωμένη συμπύκνωση aldol :
Κανονικά χρησιμοποιούμε μια μικρή περίσσεια MEK σε αυτή την αντίδραση επειδή οι κετόνες μπορούν να αυτοσυμπυκνωθούν, αλλά αυτή η αντίδραση είναι θερμοδυναμικά devafable, και θα γίνει μέχρι ένα μέγιστο 5% στη βιβλιογραφία που μπόρεσα να βρω. Παρ' όλα αυτά, σύμφωνα με την εργασία αυτή, η βενζαλδεΰδη μπορεί να αντιδράσει με το τελικό προϊόν, γεγονός που θα μείωνε κατά πολύ την απόδοση, εξ ου και η χρήση περίσσειας MEK για να βεβαιωθούμε ότι η βενζαλδεΰδη αντιδρά με το σωστό μόριο. (Επιπλέον, σύμφωνα με την ίδια εργασία, η απόσταξη μεταξύ της διασταυρούμενης συμπύκνωσης αλδόλης και της οξείδωσης Baeyer-Villiger δεν είναι χρήσιμη, καθώς τα παραπροϊόντα δεν θα αντιδράσουν κατά την οξείδωση Baeyer-Villiger και μπορούν να εξαλειφθούν με την επόμενη απόσταξη). Αναρωτήθηκα αν δεν θα ήταν καλύτερα να προσθέσω τη βενζαλδεΰδη σταγόνα-σταγόνα, πράγμα που θα εξασφάλιζε ότι υπάρχει περίσσεια MEK και έτσι θα απέτρεπε την αντίδραση της βενζαλδεΰδης με το νεοδημιουργούμενο προϊόν. Και δεδομένου ότι η αυτοσυμπύκνωση αλδόλης των κετονών δεν είναι πολύ ευνοϊκή, το να προχωρήσουμε με αυτόν τον τρόπο μπορεί να είναι καλύτερο για την απόδοση. Αλλά όπως είπα, αυτό που λέω πρέπει να επαληθευτεί.
Ως καταλύτη μπορούμε κανονικά να χρησιμοποιήσουμε είτε ένα οξύ είτε μια βάση για αντιδράσεις αλδόλης. Υποθέτω, ωστόσο, ότι εδώ χρησιμοποιούμε ένα οξύ για να αποφύγουμε μια αντίδραση Cannizzaro, επειδή η βενζαλδεΰδη δεν είναι ενοποιήσιμη. Χρησιμοποιώντας έναν όξινο καταλύτη, περνάμε μέσα από το σχηματισμό μιας ενολής αντί του ενολικού.
Ως όξινο καταλύτη, δοκίμασα μια ισχυρή προσθήκη πυκνού H2SO4 την πρώτη φορά που έκανα αυτή την αντίδραση και τη δεύτερη φορά πρόσθεσα μόνο μερικές σταγόνες. Η διαφορά που παρατήρησα μεταξύ των δύο ήταν ότι αν προστεθεί πάρα πολύ H2SO4, το προϊόν πολυμερίζεται, καθιστώντας την απόσταξη σχεδόν αδύνατη λόγω του χτυπήματος.
Η διασταυρούμενη συμπύκνωση αλδόλης θα οδηγήσει σε 3-μεθυλ-4-φαινυλ-3-βουτεν-2-όνη.
Για την οξείδωση Baeyer-Villiger, ήθελα να δοκιμάσω υπερβορικό ή υπερκαρβονικό νάτριο. Το μόνο πρόβλημα που είδα με τη χρήση υπερκαρβονικού νατρίου ήταν ότι θα αντιδρούσε με το GAA και θα το εξουδετέρωνε σταδιακά. Και πράγματι αυτό είναι μια αρκετά κακή ιδέα, έχοντας δοκιμάσει σε μικρή κλίμακα. Το υπερκαρβονικό έχει πρόβλημα διαλυτοποίησης και χρειάζεται ένα μέσο που να περιέχει λίγο περισσότερο νερό. Μόλις γίνει αυτό, πρέπει να προσέξεις να μην απελευθερωθεί πολύ CO2. Το υπεροξικό οξύ σχηματίζεται in situ και αντιδρά με 3-μεθυλ-4-φαινυλ-3-βουτεν-2-όνη. Για να κάνω το περκαρβονικό μου να διαλυτοποιηθεί, πρόσθεσα λίγο H2O2. Αλλά θα έλεγα, αν δεν έχετε 50% H2O2, μην σπαταλάτε το χρόνο σας σε αυτή τη σύνθεση. Και αυτό είναι το συμπέρασμά μου. Παρόλο που αυτή η σύνθεση μπορεί να φαίνεται ελκυστική, είναι κουραστική και επίπονη, ειδικά με όλες αυτές τις αποστάξεις υπό κενό (έχω δοκιμάσει χωρίς, λειτουργεί, αλλά οδηγεί σε εργασία με υψηλές θερμοκρασίες, και έχω καταφέρει ακόμη και να καταστρέψω το προϊόν με αυτόν τον τρόπο!). Θα συμβούλευα λοιπόν οποιονδήποτε να στραφεί σε άλλη μέθοδο σύνθεσης. Κατάφερα τελικά να πάρω αυτό που νομίζω ότι ήταν το επιθυμητό προϊόν, αλλά κατά τη γνώμη μου όχι αρκετό για να δικαιολογήσει την όλη διαδικασία. Για όσους θέλουν να μάθουν περισσότερα, συνιστώ να διαβάσουν την εργασία, να αναζητήσουν το "Two dogs aldol", να μάθουν για τους μηχανισμούς της αντίδρασης αλδόλης, της οξείδωσης baeyer-villiger και της υδρόλυσης των εστέρων.
Forensic Science International: Pigou, Martin R. Johnston | PDF | Εστέρες | Χημικές αντιδράσεις
Το Scribd είναι ο μεγαλύτερος ιστότοπος κοινωνικής ανάγνωσης και δημοσίευσης στον κόσμο.
- By WillD
Η περίσσεια MEK λειτουργεί επίσης ως διαλύτης για την αντίδραση (εκτός από αυτό που γράψατε). Η απελευθέρωση ενός προϊόντος χωρίς απόσταξη είναι δυνατή μετά από αραίωση με νερό (περίσσεια ΜΕΚ και άλλες ακαθαρσίες) και εξαγωγή του ιζήματος με τη μορφή ελαίου. Το έλαιο κρυσταλλώνεται καλά σε ένα ενδιάμεσο προϊόν μετά από ανακρυστάλλωση με αιθανόλη. Σε αυτό το στάδιο, λαμβάνουμε το προϊόν του πρώτου σταδίου χωρίς περίπλοκους χειρισμούς (δεν είναι απαραίτητο να εκχυλίσουμε χλωροφόρμιο και γενικά η τεχνική σε αυτό το θέμα πρέπει να διορθωθεί ελαφρώς). Δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε υδροξείδιο, αυτό θα δώσει ένα άλλο παραπροϊόν ως αποτέλεσμα.
↑View previous replies…
- By Cbison
William D. Can you pls pls pls explain the procedure of getting MPB crystal without doing the vacuum distillation. Έχω ακολουθήσει τα βήματα που προτείνονται αλλά φαίνεται ότι δεν μπορώ να το πετύχω σωστά. Έχω πλύνει , έχω εξουδετερώσει , έχω διαλύσει σε αιθανόλη και έχω καταψύξει αλλά για κάποιο λόγο δεν ξέρω γιατί ο κρύσταλλος μου υγροποιείται σε θερμοκρασία δωματίου . Τι κάνω λάθος σε αυτή τη διαδικασία. Μπορώ να προχωρήσω με την αντίδραση Baeyer villiger χωρίς να εξαγάγω τον κρύσταλλο; Θα εκτιμηθεί η έμπειρη συμβολή σας
Κάνω τώρα, για πρώτη φορά μόνο το υπεροξικό οξύ πρώτα. Θα χρειαστούν 5-7 ημέρες για να επιτευχθεί ισορροπία.
Έτσι, περιμένω την 5η ημέρα και προχωρώ με τα 55 g MPB + 200 ml:s GAA ως διαλύτη.
Όλα τα βήματα θα τα βρείτε στο Rhodium-site.
Έτσι, περιμένω την 5η ημέρα και προχωρώ με τα 55 g MPB + 200 ml:s GAA ως διαλύτη.
Όλα τα βήματα θα τα βρείτε στο Rhodium-site.
Είναι δυνατόν να μην χρησιμοποιηθεί κενό αντί να χρησιμοποιηθεί κανονική αποσταγμάτωση για την απόσταξη χλωροφορμίου από το ενδιάμεσο/προϊόν, επειδή η BP τους είναι τόσο διαφορετική. αλλά για τον τελευταίο καθαρισμό του P2P χρησιμοποιήστε απόσταξη με ατμό.