Hallo allemaal!
Ik heb deze synthese twee keer geprobeerd en dit is mijn conclusie.
Ten eerste ben ik verre van een getrainde chemicus, dus wat ik zeg moet met een korreltje zout worden genomen. Voel je vrij om te corrigeren wat ik zeg.
De reacties en mechanismen zijn het resultaat van mijn onderzoek en mijn begrip van synthese, en zijn daarom ook vatbaar voor kritiek.
Ik zag net dat veel mensen het onderwerp al hadden besproken, dus ik hoop dat mijn post niet overbodig is. De link aan het einde van mijn post is ook al gepost in het topic. Sorry als je niets leert van mijn post.
Stap 1: gekruiste aldolcondensatie:
Normaal gesproken gebruiken we een kleine overmaat MEK in deze reactie omdat ketonen zichzelf kunnen condenseren, maar deze reactie is thermodynamisch afbreekbaar, en wordt in de literatuur die ik heb kunnen vinden gedaan tot maximaal 5%. Niettemin kan volgens dit artikel benzaldehyde reageren met het eindproduct, wat de opbrengst sterk zou verlagen, vandaar het gebruik van overtollig MEK om er zeker van te zijn dat het benzaldehyde reageert met het juiste molecuul. (Bovendien is volgens hetzelfde artikel destillatie tussen gekruiste aldolcondensatie en Baeyer-Villiger oxidatie niet zinvol, omdat de bijproducten niet reageren tijdens de Baeyer-Villiger oxidatie en geëlimineerd kunnen worden met de volgende destillatie). Ik vroeg me af of het niet beter zou zijn om de benzaldehyde druppelsgewijs toe te voegen, wat ervoor zou zorgen dat er een overmaat MEK is, en dus zou voorkomen dat de benzaldehyde reageert met het nieuw gevormde product. En aangezien de aldol zelfcondensatie van ketonen niet erg gunstig is, is het op deze manier te werk gaan misschien beter voor de opbrengst. Maar zoals ik al zei, wat ik zeg moet worden geverifieerd.
Als katalysator kunnen we normaal gesproken een zuur of een base gebruiken voor aldolreacties. Ik neem echter aan dat we hier een zuur gebruiken om een Cannizzaro reactie te voorkomen, omdat benzaldehyde niet oplosbaar is. Door een zure katalysator te gebruiken, gaan we door de vorming van een enol in plaats van het enolaat.
Als zure katalysator probeerde ik een sterke toevoeging van geconcentreerd H2SO4 de eerste keer dat ik deze reactie deed, en de tweede keer voegde ik slechts een paar druppels toe. Het verschil dat ik merkte tussen de twee was dat als er te veel H2SO4 werd toegevoegd, het product polymeriseerde, waardoor destillatie bijna onmogelijk werd door stoten.
Gekruiste aldolcondensatie leidt tot 3-methyl-4-fenyl-3-buten-2-on.
Voor Baeyer-Villiger oxidatie wilde ik perboraat of natriumpercarbonaat proberen. Het enige probleem dat ik zag bij het gebruik van natriumpercarbonaat was dat het zou reageren met het GAA en het geleidelijk zou neutraliseren. En dit is inderdaad een behoorlijk slecht idee, nu ik het op kleine schaal heb geprobeerd. Percarbonaat heeft moeite om op te lossen en heeft een medium nodig dat iets meer water bevat. Als dat eenmaal gebeurd is, moet je oppassen dat er niet te veel CO2 vrijkomt. Perazijnzuur wordt in situ gevormd en reageert met 3-methyl-4-fenyl-3-buten-2-on. Om mijn percarbonaat te laten oplossen, heb ik een beetje H2O2 toegevoegd. Maar ik zou zeggen, als je geen 50% H2O2 hebt, verspil je tijd dan niet aan deze synthese. En dat is mijn conclusie. Hoewel deze synthese aantrekkelijk lijkt, is het vervelend en arbeidsintensief, vooral met al die vacuümdestillaties (ik heb het zonder geprobeerd, het werkt, maar leidt tot werken met hoge temperaturen, en ik ben er zelfs in geslaagd om op die manier product te vernietigen!) Dus ik raad iedereen aan om een andere synthesemethode te kiezen. Het is me gelukt om uiteindelijk het gewenste product te krijgen, maar naar mijn mening niet genoeg om de hele procedure te rechtvaardigen. Voor degenen die meer willen weten, raad ik aan het artikel te lezen, te zoeken naar "Two dogs aldol", te leren over de mechanismen van aldolreacties, baeyer-villiger oxidatie en hydrolyse van esters.
Scribd is 's werelds grootste sociale lees- en publicatiesite.
www.scribd.com
