Het is natuurlijk subjectief, sommigen vinden de body high van racemic euforisch. Bij mensen die gevoelig zijn voor angst zet de extra epinefrine van racemic hen te veel op scherp om zich prettig te voelen. Adderall bestaat voor ongeveer 75% uit dextrozouten. Er zitten 4 zouten in adderall waarvan 2 dextro (25% x 2) en 2 racemisch (12,5% x 2) dus 75%. De zouten verschillen echter in hoeveel amfetamine er daadwerkelijk in zit vergeleken met het inactieve zout. Dit zou een grote vergissing zijn als de samenstelling van adderall op een of andere manier gericht was op een specifiek effect. De vreemde samenstelling is de 3e versie van adderall tot nu toe. Het wordt steeds opnieuw geformuleerd om Amerikaanse patenten na te jagen. 25% is niet een getal dat zou voorkomen op basis van testen voor elk van de 3 zouten, het is gewoon handig.
Ik denk dat als iemand op een dag je adderall zou vervangen door een equivalente dosis meth, je niet zou merken dat er iets mis was, behalve dat de duur anders was. Ik denk dat bij het roken of injecteren van grote niet-klinische doses de verschillen duidelijker zouden zijn. Maar ik neem graag een van beide door elkaar en heb het aan anderen gegeven zonder hen te vertellen wat wat is en ze merken het niet. Om adderall te maken isoleer je gewoon de dextro uit een deel van het vrije zout. De helft van je teruggewonnen dextro is het ene zout, de andere helft het andere. Hetzelfde voor je onaangeroerde racemisch, combineer dan de 4 zouten in gelijk gewicht. De verschillende zouten absorberen verschillend, maar uiteindelijk wordt alles toch vrijgebaseerd, dus als je echt nauwkeurige adderall wilt maken, hoef je alleen maar de werkelijke hoeveelheid vrijgebaseerd per zout te vinden, waardoor je de echte D:L-verhouding krijgt.
