Το βρήκα σε κάποιου είδους φόρουμ και το επεξεργάστηκα λίγο (όσον αφορά τα εργαστηριακά σκεύη που έχω στη διάθεσή μου και πρόσθεσα ερωτήσεις που με ενδιαφέρουν, καθώς και κάποιες σημειώσεις για τη σαφήνεια της κατανόησης), τι πιστεύετε;
Σε μια φιάλη 20 λίτρων προστίθενται 5 l ξηρού DCM, 9 g σβώλου αλουμινίου (0,333 mol) και περίπου το ένα τέταρτο των 80 g (0,5 mol) βρωμίου σε σταγονόμετρο. Μετά την έναρξη της αντίδρασης χύνεται το υπόλοιπο βρώμιο και η φιάλη ψύχεται σε παγόλουτρο. Στη φιάλη προστίθενται 1480 g 4-MPF και 5 L DCM, μετά από τα οποία προστίθενται περίπου 80 g βρωμίου από το σύνολο των 1600 g. Μετά τον αποχρωματισμό του μίγματος αντίδρασης προστίθεται το υπόλοιπο βρώμιο, διατηρώντας την εσωτερική θερμοκρασία κάτω από 5°C. Μετά το πέρας της αντίδρασης, στο μείγμα ρίχνονται 5 l νερού, εξουδετερώνονται με μαγειρική σόδα και διαχωρίζεται η οργανική στιβάδα. Το DCM αποστάζεται με αποφλεγματοποιητή σε υδατόλουτρο στους 60°C, και στη συνέχεια το υπόλειμμα ξηραίνεται. 60°C, μετά την οποία το υπόλειμμα ξηραίνεται υπό κενό από αντλία υδροβολής για μισή ώρα. Η μάζα από τη φιάλη χρησιμοποιείται στο επόμενο στάδιο χωρίς καθαρισμό (αναμενόμενη απόδοση περίπου ποσοτική).
Ερωτήσεις:
1) Θα αρχίσει η αντίδραση του αργιλίου με βρώμιο σε ξηρό DCM
======
Η φιάλη με το λαμβανόμενο BK-4 εφοδιάζεται με ψυκτήρα παλινδρόμησης, μαγνητικό αναδευτήρα και τοποθετείται σε παγόλουτρο. Δέκα λίτρα ξηρού διαιθυλαιθέρα χύνεται στη φιάλη και διαλύεται το BK-4.
Μια κενή φιάλη εξοπλισμένη με μικρό ψυκτήρα παλινδρόμησης, χωνί πτώσης 2 L με αντισταθμιστή πίεσης και σόμπα γεμίζεται με 200 ml υδατικού διαλύματος μεθυλαμίνης 38%. Στο χωνί χύνονται 1800 ml του ίδιου διαλύματος (σημείωση 1). Το άκρο του ψυκτήρα παλινδρόμησης μέσω μιας φιάλης Drexel μισογεμάτης με καυστικό καυστικό νάτριο συνδέεται με γυάλινο σωλήνα που οδηγεί προς το στρώμα αιθέρα στην κύρια φιάλη.
Αφού ψυχθεί το περιεχόμενο της κύριας φιάλης στους 5°C, το περιεχόμενο της φιάλης γεννήτριας οδηγείται σε ελαφρύ βρασμό και προστίθεται σταδιακά το διάλυμα μεθυλαμίνης, διατηρώντας τη θερμοκρασία στην κύρια φιάλη όχι υψηλότερη από 15°C. Αφού προστεθεί όλη η μεθυλαμίνη, ανασηκώνεται ο γυάλινος σωλήνας πάνω από την επιφάνεια του διαλύματος (σημείωση 2), απομακρύνεται το παγόλουτρο και αφήνεται να σταθεί για 2-6 ώρες. Το υδατικό στρώμα πλένεται 4 φορές με 2 L αιθέρα (σημείωση 3). Τα συνδυασμένα εκχυλίσματα αιθέρα πλένονται 2 φορές με 10 L 1750 ml αραιωμένου υδροχλωρικού οξέος (σημείωση 4). Σε αυτό το στρώμα προστίθεται 20% διάλυμα ανθρακικού νατρίου σε pH = 8-9 (περίπου 5 l). Το υδατικό στρώμα πλένεται 5 φορές με 4 L αιθέρα (σημείωση 5). Τα συνδυασμένα εκχυλίσματα αιθέρα ξηραίνονται με πυρωμένο θειικό μαγνήσιο (σημείωση 6), και στη συνέχεια προστίθεται διάλυμα αιθέρα χλωριούχου υδρογόνου ~1 Μ (σημείωση 7) μέχρι να μην καθιζάνουν πλέον κρύσταλλοι. Το αιθερικό διάλυμα στραγγίζεται από τους κρυστάλλους, οι τελευταίοι διηθούνται σε χωνί Schott και ξηραίνονται στο ίδιο χωνί για 10 λεπτά.
Σημείωση 1: Ο συνολικός όγκος πρέπει να είναι 2000 mL, η ακριβής ποσότητα στη φιάλη δεν έχει σημασία.
Σημείωση 2. Στο τέλος του ρεύματος μεθυλαμίνης, η μάζα της αντίδρασης μπορεί να αναρροφηθεί σε γεννήτρια.
Σημείωση 3. Στην αρχική 2 φορές 5 L αιθέρα το καθένα.
Σημείωση 4. 2,8 L υδροχλωρικού οξέος 6 M από τη σημείωση 7 και 320 ml υδροχλωρικού οξέος 36% αραιωμένο με νερό σε 20 L.
Σημείωση 5. Στο πρωτότυπο 3 φορές 10 L αιθέρα.
Σημείωση 6. Προστίθεται θειικό μαγνήσιο σε δόσεις των 50 g μετά από 15 λεπτά μέχρι να σταματήσει να συσσωματώνεται. Αναμένονται περίπου 270 g θειικού μαγνησίου.
Σημείωση 7. Στην ίδια γεννήτρια όπως και για τη μεθυλαμίνη, προστίθενται 3200 mL 36% υδροχλωρικού οξέος και αφήνονται σε βρασμό. Το προκύπτον χλωριούχο υδρογόνο ξηραίνεται σε φιάλη Drexel με 100 ml πυκνού θειικού οξέος και κορεσμένο με 9 L αιθέρα σε φιάλη σε παγόλουτρο. Η θερμοκρασία δεν πρέπει να είναι υψηλότερη από 10°C. Το λαμβανόμενο διάλυμα αιθέρα αποθηκεύεται στο ψυγείο. Στη φιάλη παραμένει υδροχλωρικό οξύ 6 Μ με όγκο περίπου 2,8 L.
Ερωτήσεις: Πόσο επαρκής είναι η αργή προσθήκη μεθυλαμίνης στο BK-4;
Σε μια φιάλη 20 λίτρων προστίθενται 5 l ξηρού DCM, 9 g σβώλου αλουμινίου (0,333 mol) και περίπου το ένα τέταρτο των 80 g (0,5 mol) βρωμίου σε σταγονόμετρο. Μετά την έναρξη της αντίδρασης χύνεται το υπόλοιπο βρώμιο και η φιάλη ψύχεται σε παγόλουτρο. Στη φιάλη προστίθενται 1480 g 4-MPF και 5 L DCM, μετά από τα οποία προστίθενται περίπου 80 g βρωμίου από το σύνολο των 1600 g. Μετά τον αποχρωματισμό του μίγματος αντίδρασης προστίθεται το υπόλοιπο βρώμιο, διατηρώντας την εσωτερική θερμοκρασία κάτω από 5°C. Μετά το πέρας της αντίδρασης, στο μείγμα ρίχνονται 5 l νερού, εξουδετερώνονται με μαγειρική σόδα και διαχωρίζεται η οργανική στιβάδα. Το DCM αποστάζεται με αποφλεγματοποιητή σε υδατόλουτρο στους 60°C, και στη συνέχεια το υπόλειμμα ξηραίνεται. 60°C, μετά την οποία το υπόλειμμα ξηραίνεται υπό κενό από αντλία υδροβολής για μισή ώρα. Η μάζα από τη φιάλη χρησιμοποιείται στο επόμενο στάδιο χωρίς καθαρισμό (αναμενόμενη απόδοση περίπου ποσοτική).
Ερωτήσεις:
1) Θα αρχίσει η αντίδραση του αργιλίου με βρώμιο σε ξηρό DCM
======
Η φιάλη με το λαμβανόμενο BK-4 εφοδιάζεται με ψυκτήρα παλινδρόμησης, μαγνητικό αναδευτήρα και τοποθετείται σε παγόλουτρο. Δέκα λίτρα ξηρού διαιθυλαιθέρα χύνεται στη φιάλη και διαλύεται το BK-4.
Μια κενή φιάλη εξοπλισμένη με μικρό ψυκτήρα παλινδρόμησης, χωνί πτώσης 2 L με αντισταθμιστή πίεσης και σόμπα γεμίζεται με 200 ml υδατικού διαλύματος μεθυλαμίνης 38%. Στο χωνί χύνονται 1800 ml του ίδιου διαλύματος (σημείωση 1). Το άκρο του ψυκτήρα παλινδρόμησης μέσω μιας φιάλης Drexel μισογεμάτης με καυστικό καυστικό νάτριο συνδέεται με γυάλινο σωλήνα που οδηγεί προς το στρώμα αιθέρα στην κύρια φιάλη.
Αφού ψυχθεί το περιεχόμενο της κύριας φιάλης στους 5°C, το περιεχόμενο της φιάλης γεννήτριας οδηγείται σε ελαφρύ βρασμό και προστίθεται σταδιακά το διάλυμα μεθυλαμίνης, διατηρώντας τη θερμοκρασία στην κύρια φιάλη όχι υψηλότερη από 15°C. Αφού προστεθεί όλη η μεθυλαμίνη, ανασηκώνεται ο γυάλινος σωλήνας πάνω από την επιφάνεια του διαλύματος (σημείωση 2), απομακρύνεται το παγόλουτρο και αφήνεται να σταθεί για 2-6 ώρες. Το υδατικό στρώμα πλένεται 4 φορές με 2 L αιθέρα (σημείωση 3). Τα συνδυασμένα εκχυλίσματα αιθέρα πλένονται 2 φορές με 10 L 1750 ml αραιωμένου υδροχλωρικού οξέος (σημείωση 4). Σε αυτό το στρώμα προστίθεται 20% διάλυμα ανθρακικού νατρίου σε pH = 8-9 (περίπου 5 l). Το υδατικό στρώμα πλένεται 5 φορές με 4 L αιθέρα (σημείωση 5). Τα συνδυασμένα εκχυλίσματα αιθέρα ξηραίνονται με πυρωμένο θειικό μαγνήσιο (σημείωση 6), και στη συνέχεια προστίθεται διάλυμα αιθέρα χλωριούχου υδρογόνου ~1 Μ (σημείωση 7) μέχρι να μην καθιζάνουν πλέον κρύσταλλοι. Το αιθερικό διάλυμα στραγγίζεται από τους κρυστάλλους, οι τελευταίοι διηθούνται σε χωνί Schott και ξηραίνονται στο ίδιο χωνί για 10 λεπτά.
Σημείωση 1: Ο συνολικός όγκος πρέπει να είναι 2000 mL, η ακριβής ποσότητα στη φιάλη δεν έχει σημασία.
Σημείωση 2. Στο τέλος του ρεύματος μεθυλαμίνης, η μάζα της αντίδρασης μπορεί να αναρροφηθεί σε γεννήτρια.
Σημείωση 3. Στην αρχική 2 φορές 5 L αιθέρα το καθένα.
Σημείωση 4. 2,8 L υδροχλωρικού οξέος 6 M από τη σημείωση 7 και 320 ml υδροχλωρικού οξέος 36% αραιωμένο με νερό σε 20 L.
Σημείωση 5. Στο πρωτότυπο 3 φορές 10 L αιθέρα.
Σημείωση 6. Προστίθεται θειικό μαγνήσιο σε δόσεις των 50 g μετά από 15 λεπτά μέχρι να σταματήσει να συσσωματώνεται. Αναμένονται περίπου 270 g θειικού μαγνησίου.
Σημείωση 7. Στην ίδια γεννήτρια όπως και για τη μεθυλαμίνη, προστίθενται 3200 mL 36% υδροχλωρικού οξέος και αφήνονται σε βρασμό. Το προκύπτον χλωριούχο υδρογόνο ξηραίνεται σε φιάλη Drexel με 100 ml πυκνού θειικού οξέος και κορεσμένο με 9 L αιθέρα σε φιάλη σε παγόλουτρο. Η θερμοκρασία δεν πρέπει να είναι υψηλότερη από 10°C. Το λαμβανόμενο διάλυμα αιθέρα αποθηκεύεται στο ψυγείο. Στη φιάλη παραμένει υδροχλωρικό οξύ 6 Μ με όγκο περίπου 2,8 L.
Ερωτήσεις: Πόσο επαρκής είναι η αργή προσθήκη μεθυλαμίνης στο BK-4;