In een studie gepubliceerd in Neuron hebben onderzoekers van de Universiteit van Californië, Irvine, een belangrijk hersencircuit geïdentificeerd dat betrokken is bij cocaïneverslaving en een veelbelovende therapeutische verbinding, carnosinezuur, ontdekt die kan helpen bij het verminderen van de verslavende grip van cocaïne. Het onderzoek werpt licht op de complexe neurobiologie van verslaving en biedt een nieuwe behandelmogelijkheid die mogelijk levens kan redden.
De studie in een oogopslag
Het onderzoek, geleid door Guilian Tian en collega's, onderzoekt hoe specifieke neuronen in de globus pallidus externus (GPe) regio van de hersenen gedragsveranderingen door cocaïne beïnvloeden. De GPe, die traditioneel wordt geassocieerd met motorische controle, bleek een cruciale rol te spelen bij het controleren van de gedragsreacties op cocaïne. Dit gebied fungeert als een poortwachter die bepaalt hoe gevoelig een individu is voor de effecten van de drug.De experimenten van het team op muizen toonden aan dat activiteit in GPe neuronen, met name die welke de eiwitten KCNQ3 en KCNQ5 tot expressie brengen, sterk correleert met de gevoeligheid van de dieren voor cocaïne. Na toediening van cocaïne nam de expressie van deze eiwitten af, wat leidde tot een verhoogde prikkelbaarheid van de neuronen, wat op zijn beurt het verslavende gedrag versterkte.
De rol van carnosinezuur
Een van de meest opwindende bevindingen van het onderzoek is de identificatie van carnosinezuur - een stof afkomstig uit rozemarijn - als een potentiële behandeling voor cocaïneverslaving. Carnosinezuur bleek de KCNQ3/5 kanalen in de GPe te activeren, waardoor de prikkelbaarheid van neuronen werd verminderd. Dit effect verminderde de belonende eigenschappen van cocaïne aanzienlijk en verminderde zowel de ontwikkeling van op verslaving gelijkend gedrag als de vrijwillige consumptie van de drug.Implicaties voor verslavingstherapie
De bevindingen van het onderzoek zijn vooral veelbelovend omdat ze suggereren dat carnosinezuur, of vergelijkbare stoffen, gebruikt zouden kunnen worden om psychostimulantverslaving te behandelen met minimale bijwerkingen. In tegenstelling tot andere behandelingen die het hele dopaminesysteem beïnvloeden, wat leidt tot verschillende ongewenste effecten, richt deze benadering zich op specifieke circuits, wat een meer gerichte en mogelijk veiligere interventie biedt.Vooruitblik
Hoewel de resultaten voorlopig zijn en tot nu toe alleen zijn aangetoond bij muizen, bieden ze een hoopvol perspectief op toekomstige behandelingen voor cocaïneverslaving. Verder onderzoek zal nodig zijn om deze effecten te bevestigen bij mensen en om te onderzoeken of soortgelijke benaderingen kunnen worden toegepast op andere vormen van verslaving.Lees het volledige artikel hier: Molecular and Circuit Determinants in the Globus Pallidus Mediating Control of Cocaine-Induced Behavioral Plasticity.
Als je geïnteresseerd bent in dergelijke publicaties, reageer dan en laat commentaar achter. Dit zal voor mij een teken zijn om door te gaan
